Czy jest coś wyjątkowego w mięsie fugu?

Wiem, że fugu jest dość dobrze znane zarówno w Japonii, jak i poza nią, a dzikie wersje ryb zawierają toksynę 1200 razy silniejszą niż cyjanek. (Ciekawostka: jeden gatunek jest także drugim kręgowcem, którego genom zsekwencjonowano po ludziach)

Nie wiem, czy ryba jest znana (i uważana za „przysmak”) wyłącznie z powodu jej potencjalnej toksyczności, czy też jest coś wyjątkowego w jej mięsie.

Czy jest coś wyjątkowego w mięsie fugu, takim jak jego smak lub konsystencja?

Zgodnie z artykułem o Fugu na Maldova Welcome :

Niektórzy ludzie, którzy próbowali rozdymek, opisują to jako jeden z najbardziej wysublimowanych smaków na świecie. Inni, pozornie mniej entuzjastyczni, lub po prostu bardziej obiektywni, opisują mięso fugu jako skrzyżowanie chrupiącego i ciągnącego się mięsa, według Japończyków mówiące „shiko-shiko” w ustach, kiedy jest absolutnie świeże. To właśnie niektórzy uważają za główną atrakcję ryzykownego posiłku. Ale smak to nie wszystko. Wielu twierdzi, że fugu jest po prostu uzależniające!

Według YQ Traveling : „Długa odpowiedź: jak guma w stanie surowym, ale jak jedwab po ugotowaniu”.

W New York Food (w niezależnym artykule) Adam Platt mówi:

Fugu Hashimoto rzeczywiście ma pewną czystą jakość sashimi i sprężystą żucie, ale poza tym jest rozczarowaniem. Smakuje bez smaku i gumowaty, jak skrzyżowanie fuksa Reichla z kałamarnicą.

[...] I wtedy zaczyna się mrowienie. Zaczyna się na moich ustach i wydaje się, że szybko tropi mi tył gardła. Odkładam pałeczki i przesuwam nogi pod stołem. Przysuwam czubki palców do ust i zaczynam dotykać warg w delikatny, lekko wzburzony sposób, jak u dentysty zastrzelonego z Novocainem.

[...]

nasze następne danie, które jest trochę pomocne z głęboko smażonymi żeberkami fugu. Kościste żebra („Wyglądają jak żebra chomika”, mówię Shinjiemu) są posiekane na małe kawałki, wrzucone do mąki i doprawione solą morską i posypką suszonych wodorostów zwanych kombu. Żeberka mają ładną mięsistą teksturę żabnicy, są doskonale smażone i są pyszne. (Może to po prostu udowodnić, że wszystko smakuje dobrze smażone, w tym kościste, potencjalnie śmiertelne żeberka).

Podejrzewam jednak, że popularność fugu, szczególnie w Japonii, jest złożoną mieszanką czynników, w tym:

• Duma z dziedzictwa kulturowego, ponieważ jest to wyjątkowo japońska praktyka, choć się rozprzestrzenia
• Radość z odrętwienia, która właściwie przygotowuje fugu pozostawia w ustach, od najdrobniejszych śladów toksyny
• Popularność bardzo drogich przedmiotów, które dlatego muszą być wyjątkowe
• Sztuka prezentacji, która (ponieważ danie jest bardzo drogie) jest na najwyższym poziomie
• Niektórzy ludzie są szaleni :-)

Myślę, że fugu to specjalność serwowana w określonych regionach Japonii, dlatego jest to jedna z tych rzeczy, które ludzie lubią próbować podczas „regionalnych podróży kulinarnych”.

Próbowałem sashimi fugu kilka razy i podaje się je w sposób charakterystyczny tylko dla fugu: cienkie jak plasterki papieru, ze specjalnym sosem octu / soi i przyprawami. Tekstura i smak są nieco podobne do wyjątkowo świeżych lucjanów - tj. ładny bez smaku i jędrny / chrupki / gumowaty w strukturze.

Tak więc jest to głównie moja opinia, ale myślę, że jeśli chodzi o smak, istnieje pewna atrakcyjność w unikalny sposób, w jaki jest spożywany jako sashimi (a Japończycy uwielbiają podróżować, aby spróbować wyjątkowych potraw szczególnie w różnych obszarach). Wyobrażam sobie również, że do niedawna było to rzadkie, drogie, a zatem ekskluzywne - choć obecnie można je nawet kupić w niektórych regionalnych supermarketach - a poczucie, że jest to pożądane jedzenie dla smakoszy, wciąż jest bardzo obecne.