Interpretacja parametrów legendy ArcGIS Kernel Density

W ArcMap 9.3 używałem gęstości jądra do mapowania różnych zdarzeń, ale wynikowy plik kształtów nie wyświetla żadnych jednostek miary. Czy istnieje dobre, nietechniczne źródło, które wyjaśniałoby w terminologii świeckich interpretację wartości wyjściowych pod względem wielkości komórki wejściowej i promienia wyszukiwania?

To prawie duplikat Jak interpretować wyniki GRASS v.kernel? , ale różni się nieco prośbą o interpretację w zakresie promienia wyszukiwania. Porozmawiajmy o tym.

Gęstość jądra to splot , jak wyjaśniono w 1 , 2 i 3 . W kategoriach nietechnicznych oznacza to, że wartość każdej komórki w siatce wejściowej rozkłada się wokół jej sąsiedztwa. „Jądro” to funkcja opisująca kształt rozprzestrzeniania się. Pomyśl o wartości jako o zapisywaniu wysokości piasku wlewanego do pudełka na podstawie komórki. Gdybyś wyjął pudełko, piasek opadłby. Jądro mówi, jaki kształt uzyska; ilość piasku decyduje o wysokości tego kształtu. Niezależnie powtórz ten proces dla każdej komórki w siatce, umożliwiając gromadzenie się stosów piasku w pionie (bez wprowadzania dodatkowego spowolnienia z zachodzenia na siebie).

Z tego opisu możemy wywnioskować odpowiedzi na dwa postawione tutaj pytania:

1. W zależności od oprogramowania, wartości wyjściowe podają całkowitą ilość piasku w każdej komórce lub - częściej - dają ilość na jednostkę powierzchni. (To właśnie oznacza „gęstość”.) Lepsze jest użycie wyjściowej na jednostkę powierzchni, ponieważ nie zmienia się ona znacząco po zmianie wyjściowego rozmiaru komórki. Na przykład, jeśli zmniejszysz o połowę wyjściowy rozmiar komórki, każda komórka zajmuje tylko jedną czwartą swojego poprzedniego śladu, więc zwykle jest pokryta tylko około jedną czwartą piasku. Kiedy wyrażasz wynik jako piasek na jednostkę powierzchni, to się nie zmienia: dostajesz jedną czwartą piasku w jednej czwartej pierwotnego obszaru, skąd stosunek jest taki sam.

2. „Promień wyszukiwania” (idiosynkratyczny termin przyjęty przez niektórych dostawców GIS; w literaturze używane są związane z tym ilości, znane jako jądro „połowa szerokości” lub „pełna szerokość w połowie maksimum”), opisuje stopień rozprzestrzeniania się. Niezależnie od tego, jak zostanie to wyrażone, jeśli chcesz dwukrotnie rozłożyć pierwotne wartości komórek, ostatecznie pokryjesz czteryrazy więcej powierzchni. Gdy rozkładasz wartość pojedynczej komórki, wynikowy stos będzie w każdym punkcie o jedną czwartą wyższy. Jednak w większości przypadków gęstość rozprzestrzeniania się ma bardziej złożony związek z gęstością mniej rozprzestrzeniania się, ponieważ stosy „piasku” - chociaż indywidualnie mniejsze - otrzymują wkłady z oddalonych komórek. Ogólnie rzecz biorąc, efekty się równoważą. Widzisz, że większe rozproszenie tworzy siatki wyjściowe, które zmieniają się w bardziej płynny sposób, podczas gdy mniejsze rozproszenie tworzy siatki wyjściowe, które są lokalnie bardziej zmienne.

Liczby te ilustrują wpływ zmiany promienia (dla jądra Gaussa) na rzadką siatkę wejściową o wartości 0 lub 1.

Obraz i niektóre z jego gęstości jądra Gaussa

Ciemność przedstawia wartości siatki (czarny = 1, biały = 0). Wszystkie obrazy są 16 na 16.

Ta sama figura pokazana jako wykresy 3D wartości siatki

Wysokość przedstawia wartości siatki. Wszystkie wykresy są w tej samej skali dla porównania. Ta metoda kreślenia pokazuje oryginalne stosy „piasku” jako stożki, a nie jako pudełka.

Oto odpowiedź internetowa.
Esri webhelp 9.3 Jak działa
gęstość jądra Obliczenia gęstości (różnice)
Gęstość jądra