Jak wykonuje się lokalne unikanie RTS?


15

Obecnie symuluję siły uderzenia fizyki w celu lokalnego unikania jednostek, ale ta metoda czasami wypycha jednostki z formacji i ma bardzo niepożądane skutki, gdy jednostki się zlepią.

Jak robi się lokalne unikanie w grach RTS, takich jak Starcraft 2? Czy symulowana jest fizyka, czy kontroler wszechkierunkowy decyduje, gdzie wszystko powinno być? Wiem, że to pytanie może być nieco ogólne, więc pytam konkretnie, jak osiągnąć lokalne zachowania unikania w Starcraft 2; choć wszystko, co działa, będzie bardzo mile widziane.

Nie szukam żadnego kodu - tylko użyteczne zasoby lub wyjaśnienia, w jaki sposób Starcraft 2 (lub podobne gry) radzi sobie z unikaniem lokalnym.

Obecnie mam zaimplementowane wykrywanie kolizji (z wektorem penetracji), siły kolizji i ruch według prędkości. Każda jednostka jest porównywana z drugą pod kątem kolizji - jeśli zderzą się, obiekty zostaną natychmiast przesunięte przez wektor penetracji, a następnie zastosowana zostanie siła zderzenia. Następnie kolejna pętla przesuwa obiekty według ich prędkości i stosuje prędkości do prędkości. Przesunięcie łagodzi problem nadmiernych sił kolizji przykładanych do skupionych jednostek, ale jednostki wciąż czasami strzelają.

Rozwiązanie, którego szukam, musi spełniać następujące wymagania (jak w Starcraft 2):

  • Obiekty nie mogą się nakładać; lub przynajmniej nakładanie się musi zostać ostatecznie rozwiązane.
  • Przedmioty nie odpychają się bardziej niż to konieczne, więc 2 jednostki mogą stać i poruszać się obok siebie w szyku.
  • Nie powinno być żadnych dziwnych zachowań, gdy obiekty zbijają się w kierunku tego samego miejsca docelowego.
  • Może obsługiwać jednostki o różnych rozmiarach, a nawet o różnych wypukłych kształtach.

Do tej pory myślałem o wykrywaniu kolizji, wykrywaniu przyszłych kolizji, aby nakładanie się nigdy nie miało miejsca. Następnie zastosuj ograniczenie, upewniając się, że prędkości 2 jednostek nie powodują, że się nakładają. Nadal majstruję przy algorytmie ograniczania ruchu poza nakładanie się.


„flokowanie” (termin google) jest bardzo szerokim problemem,
maniak zapadkowy

Było to w ścisłej kolejce głosowań jako „zbyt szerokie” - jestem skłonny się zgodzić. Próba zawężenia: czego próbowałeś? Jakich „niepożądanych efektów” chcesz uniknąć? Czy mam rację mówiąc, że chcesz, aby jednostki pozostały w formacji?
Anko

Gry RTS często działają na każdym komputerze z taką samą deterministyczną symulacją na każdym komputerze. Zasadniczo, jeśli możesz rozwiązać to na pojedynczej maszynie, możesz zastosować to samo rozwiązanie do sytuacji w trybie wieloosobowym, niezależnie od lokalnej techniki unikania, z którą się wybierasz.
Alan Wolfe

Dzięki za opinie na temat pytania. Zawęziłem nieco pytanie i szczegółowo wyjaśniłem, co próbuję osiągnąć.
JPtheK9

To świetny zasób: red3d.com/cwr/steer
tbkn23

Odpowiedzi:


11

Wygląda na to, że szukasz algorytmu optymalnego wzajemnego unikania kolizji . Poprzedzające papier jest również warto przeczytać. Chociaż praca może być nieco zaangażowana, teoria algorytmu jest dość prosta:

Załóżmy, że masz już symulację (grę) z agentami (jednostkami), które mają wokół siebie jakąś ograniczającą objętość. Ten wolumin ograniczający jest prawdopodobnie tym, czego już używasz do wykrywania i reagowania na kolizję. Dla każdego agenta określ preferowaną prędkość, v_pktóra może, ale nie musi, zależeć od celu agenta.

Teraz, aby wykonać symulację:

  1. Dla każdego agenta, zakładając, że jest on nieruchomy, obliczyć wszystkie prędkości, które spowodowałyby zderzenie go w dowolnym momencie w przyszłości z dowolnym innym agentem ruchomym. Można to przedstawić w „przestrzeni prędkości” jako zbiór przecinających się półpłaszczyzn (znanych również jako przeszkoda prędkości ).
  2. Określ punkt w tej najbliższej przestrzeni v_p, jest to nowa prędkość jednostki.

Jeśli wszyscy agenci korzystają z tego samego algorytmu, wybiorą prędkości, które wzajemnie się uzupełniają i będą unikać innych agentów. W niektórych sytuacjach możesz powodować oscylacje, takie jak ta niezręczna rzecz, która zdarza się, gdy wchodzisz bezpośrednio do kogoś na korytarzu i oboje próbujesz zejść z drogi w tym samym kierunku, ale dokumenty opisują, jak tego uniknąć.

Aby obliczyć dwa etapy powyższego algorytmu, możesz użyć Sumów Minkowskiego, aby określić, czym jest przeszkoda prędkości, a następnie użyć liniowego modelu programowania (takiego jak algorytm Simplex ), aby określić najbliższy punkt, v_pktóry omija przeszkodę prędkości. Również kod umożliwiający unikanie kolizji jest dostępny dla twojej analizy i został przeniesiony do C # do użycia w silnikach gier, takich jak Unity. Ta technika została zastosowana przynajmniej w Warhammer 40,000: Space Marine i może w innych grach .


To był niesamowity artykuł i wydaje mi się, że przeczytałem połowę tego z twojego wyjaśnienia. Dzięki za tą informację.
JPtheK9

0

Nie wiem, jak działają twoje jednostki, ale zakładam, że są one jak machina stanu:

Możliwe stany

  • Uruchamianie do (x, y, z)
  • Atakowanie (wrogi_id)
  • Zbieranie zasobów (ressource_id)

Jeśli zwrócisz uwagę na podejście StarCrafta do tego problemu, przekonasz się, że:

  1. Jeśli jest miejsce na ruch w danym kierunku, charachter porusza się w tym kierunku.
  2. Jeśli nie ma miejsca, jednostka na drodze przesunie się, aby zrobić miejsce
  3. Jeśli jednostka, która musi się poruszyć, aby zrobić miejsce, ma już polecenie, zachowa polecenie, ale nieznacznie je zmodyfikuje, aby ostatecznie zająć miejsce.

Oto scenariusz 1:

wprowadź opis zdjęcia tutaj

Czy mam tam miejsce? Tak ? Więc idź

Scenariusz 2:

wprowadź opis zdjęcia tutaj

Czy mam tam miejsce? Nie? Hej, możesz zrobić dla mnie trochę miejsca, blokujesz mnie. Mam już rozkaz, aby ruszyć w przód, ale cię zakwateruję.

Co będziesz musiał wdrożyć:

  • Jednostki muszą być świadome swojego otoczenia
  • Jednostki muszą mieć możliwość komunikowania się ze sobą
  • Musisz wdrożyć sposób wykonywania polecenia podczas akomodacji innej jednostki

Dzięki za informacje i wizualizację. Obecnie używam wykrywania kolizji, aby dowiedzieć się, czy jednostka może przenieść się w inne miejsce, czy też zajmuje ją inna jednostka. Najważniejszą rzeczą, którą próbuję wymyślić, jest pewien algorytm, który mówi drugiej jednostce, jaką odległość należy przesunąć lub jaką prędkość dostosować. Innymi słowy, w jaki sposób jednostka blokująca pomieści jednostkę próbującą przejść.
JPtheK9

Ponieważ to zachowanie jest obliczane przy każdej aktualizacji fizyki, tak naprawdę nie musisz określać odległości, będzie się ono poruszać, dopóki nie zniknie z drogi. Dla kierunku, skanujesz po prostu pomnóż prędkość dwóch jednostek, to da ci punkt w połowie, dzięki czemu będzie się poruszał podczas akomodacji. Następnie możesz się tym pobawić, aby lepiej dopasować się do kolejności lub szybciej zejść z drogi.
Antoine

Co rozumiesz przez „ruchy, dopóki nie znikną”? Jak porusza się jednostka?
JPtheK9

Przepraszam, zapomniałem wspomnieć: Jednostki nie są maszynami państwowymi. W szafce mają wiele umiejętności, które są symulowane w każdej klatce - z wyjątkiem tych zdolności, które działają tylko po aktywacji, niezależnie od tego, czy cel znajduje się w odległości X, czy z celem. Ruch jednostki wynika z jej prędkości, którą można zmienić za pomocą umiejętności.
JPtheK9

0

Jednym ze sposobów na to jest automatyczne tworzenie formacji jednostek i próba pozostania w pozycji względem środka formacji . Następnie zamiast przesuwać każdą jednostkę indywidualnie, przesuń środek formacji.

Oto podstawowy sposób na zrobienie tego za pomocą formowania skrzynek i prostych sprężyn, aby utrzymać jednostki w odpowiednich pozycjach:

// Defines a phalanx (box) formation
class Formation
    // Center of the box in the world
    Position center;
    // Width in # of units
    int width;
    // Height in # of units
    int height;
    // Space between units
    float scale;
    // How much force units will apply to stay near
    // their assigned spot.
    float springforce;

    // Return a position of a unit at the given row and column
    // Todo: add a rotation to this formation so it can rotate when moving.
    Position GetUnitPhalanxPosition(int row, int column)
        return new Position(center.X + column * scale - width * scale /2, 
                            center.Y + row * scale    - height* scale / 2);

// Represents a simple point object with a velocity and position;
// it belongs to a formation.
class Unit
    Position pos;
    Velocity vel;
    Formation formation;
    // What's our assigned spot in the formation?
    int row;
    int column;

    void Update(float dt)
        // Get the desired target position in the formation
        Position target = formation.GetUnitPhalanxPosition(row, column);
        // Apply a spring force toward the position (todo: you might want to damp this)
        vel += (target - position) * dt * formation.springforce;
        // Move along the velocity vector.
        pos += vel * dt;

Dzięki! To naprawdę ciekawe i kreatywne rozwiązanie. Zaimplementowałem coś podobnego do tego dla zachowania / formacji tłumu, ale nadal mam problem z nakładaniem się jednostek. Co powinno się stać, jeśli 2 formacje wpadną na siebie?
JPtheK9

Myślę, że to zależy od projektu. Najłatwiej byłoby po prostu zastosować inną siłę kierującą z dala od pobliskich jednostek w innych formacjach, jak na tym obrazie . Inną rzeczą, którą możesz zrobić, to połączyć formacje razem, gdy zostaną one wybrane przez gracza, lub nawet utworzyć „meta-formacje”
mklingen,

Meta-formacje brzmią naprawdę skomplikowanie i zawierają błędy: C. Obraz, który połączyłeś, może być dokładnie tym, czego potrzebuję. Zrobię więcej badań nad siłami kierującymi. Czy masz link do artykułu z obrazka?
JPtheK9

Mam podobny problem do twojego, ciekawie byłoby wiedzieć, jak go rozwiązałeś. Po przeczytaniu tego artykułu przyszedł mi do głowy jeden pomysł: być może połączenie Pathfinding (A *) do planowania ścieżki makro przy użyciu siły reppel w celu uniknięcia mikropolizyjności:
ColdSteel

0

Wiem, że niektórzy ludzie marszczą braki w odrzucaniu linków, ale znalazłem wieloaspektowe podejście oparte na potencjale w przypadku botów do gier strategicznych w czasie rzeczywistym marudzą z powodu odrzucania (ISBN 978-91-7295-160-0) jest bardzo pouczające i oczywiście przekazuje o wiele więcej niż mógłbym rozwinąć. Artykuł bada sztuczne pola potencjalne (koncepcja wywodząca się z robotyki), aby ułatwić lokalne unikanie kolizji w kontekście rozwoju gry.


Dzięki! Badania są dla mnie równie pomocne jak wyjaśnienie. Zanurzę się w tym artykule.
JPtheK9

Mam już skonfigurowaną mapę wpływów, ale wydaje mi się to zbyt skomplikowane jak na mój gust. Najważniejsze jest generowanie potencjalnych pól dla różnych jednostek, aby je przenieść, a także przekształcanie danych z potencjalnego pola w prędkość, z którą można się poruszać. Zasadniczo nie sądzę, aby działało to w przypadku jednostek o różnych rozmiarach. Jest to świetna lektura z wieloma interesującymi pomysłami.
JPtheK9
Korzystając z naszej strony potwierdzasz, że przeczytałeś(-aś) i rozumiesz nasze zasady używania plików cookie i zasady ochrony prywatności.
Licensed under cc by-sa 3.0 with attribution required.