Z czego składałby się punkt widzenia „drugiej osoby”?

Tradycyjne narracje mają jeden z trzech punktów widzenia:

• Pierwsza osoba ( I fought the monster)
• Druga osoba ( You fought the monster)
• Trzecia osoba ( He/She/It fought the monster)

Punkty widzenia pierwszej i trzeciej osoby są bardzo rozpowszechnione w grach wideo, ale zacząłem się zastanawiać, jak wyglądałby punkt widzenia drugiej osoby.

• Pierwsza osoba ( 'I' am the character, seeing through 'my' eyes)
• Druga osoba (???)
• Trzecia osoba ( He/She/It is the character, seen through a third party's eyes)

Jedyne, o czym myślę, to gra, w której punkt widzenia jest postacią, której bezpośrednio nie kontrolujesz, a która zazwyczaj (zawsze?) Patrzy na twoją postać. Ale czym to się różni od perspektywy trzeciej osoby z bardzo ograniczonym aparatem?

Pierwsza osoba to punkt widzenia przedmiotu. To główny punkt widzenia.

• Jeśli walczę z potworem, moja perspektywa jest z perspektywy pierwszej osoby.

Druga osoba to punkt widzenia strony wchodzącej w interakcję z tematem. To wtórny punkt widzenia.

• Jeśli walczę z potworem, druga osoba jest perspektywą potwora.

Trzecia osoba to punkt widzenia (być może teoretycznego) podmiotu obserwującego interakcję. To nie jest pierwotny ani wtórny punkt widzenia, ale raczej trzeci, niepowiązany punkt widzenia.

• Jeśli walczę z potworem, to trzecia osoba jest perspektywą nie moją ani potwora, ale raczej zewnętrznym obserwatorem.

Pierwsza osoba jest powszechna w wciągających grach 3D, szczególnie gdy patrzenie na akcję z perspektywy postaci poprawia rozgrywkę.

Druga osoba jest najczęściej postrzegana w „natychmiastowych powtórkach” i innych tymczasowych odcinkach, w których oglądanie akcji z perspektywy celu stanowi wartość dodaną.

Trzecia osoba jest najczęstszą perspektywą, ponieważ zapewnia widok obejmujący więcej sceny, niż może zobaczyć sam podmiot lub cel. Obejmuje to widok z boku, widok z boku, widok z góry i wiele innych.

Kiedy widzisz swoją postać z daleka, stojącą przed skrzynią, możesz myśleć o niej na trzy różne sposoby:

1. Stoję przed skrzynią.
2. Moja postać stoi przed skrzynią.
3. Postać stoi przed skrzynią.

Zauważ, że myślenie o nim jako o „tobie”, jak mówi ktoś inny, nie jest trywialne (lub prawdopodobnie możliwe w moim osobistym przypadku). Jeśli jednak ktoś widział twoją postać, jej opcje byłyby następujące:

1. Stoisz przed skrzynią.
2. Twoja postać stoi przed skrzynią.
3. Postać stoi przed skrzynią.

Teraz o wiele prostsze. To dlatego, że patrzenie na świat z perspektywy innej osoby jest nienaturalne (wydaje mi się, że ludzka natura ocenia wszystko wokół nas według nas samych). Krótko mówiąc, z naszego punktu widzenia możemy rozmawiać o sobie i innych rzeczach. Nie możemy rozmawiać o sobie i innych rzeczach z czyjegoś punktu widzenia.

Istnieją pewne sposoby na poprowadzenie gracza do przyjęcia jednego z tych punktów widzenia. Na przykład kamera pierwszoosobowa pomaga graczowi myśleć, że jest on prawdziwą postacią w grze. To samo dotyczy narratorów „przemawiających” bezpośrednio do gracza.

Narracja w trzeciej osobie (widziana w Bastionie i innych) umieszcza gracza z dala od postaci, aby mógł zobaczyć większy obraz wszystkiego, co dotyczy jego awatara i otaczającego go.

Nie sądzę, aby można było znaleźć taką sztuczkę, która pomogłaby w perspektywie drugiej osoby, z wyżej wymienionego powodu.

Jak osobiście opisałbym różne poglądy:

• Pierwsza osoba: patrzysz na świat na własne oczy. Twój własny punkt widzenia. Podobnie jak ty naturalnie robisz w rzeczywistości.
• Druga osoba: patrzysz na świat oczami czegoś innego na świecie. Lub z widoku jakiegoś innego obiektu. na przykład. Oglądasz swoją postać przez kamerę bezpieczeństwa, gdy idzie korytarzem.
• Trzecia osoba: patrzysz na świat z perspektywy nieistniejącego obiektu. na przykład. Unosisz się za sobą, idąc korytarzem.

Druga osoba byłaby z punktu widzenia tego, z czym postać wchodzi w interakcje. Dzisiaj spotkałem grę, która to pokazuje: http://www.kongregate.com/games/himojii/second-person-shooter-zato