jaka jest najczęściej stosowana metoda lub algorytm zapisywania stanu gry (profili), plików tekstowych baz danych, jak przebiega szyfrowanie i związane z tym rzeczy.
Widziałem, że Caesar IV używał mySQL.
jakieś sugestie.
jaka jest najczęściej stosowana metoda lub algorytm zapisywania stanu gry (profili), plików tekstowych baz danych, jak przebiega szyfrowanie i związane z tym rzeczy.
Widziałem, że Caesar IV używał mySQL.
jakieś sugestie.
Odpowiedzi:
Jestem prawie pewien, że najczęściej odbywa się to w zastrzeżonym formacie (binarnym), po prostu zapisując każdą zmienną z dowolnej struktury stanu gry, której używasz, do pliku lub odczytując ten plik z powrotem do instancji struktury. Na przykład w C ++ możesz traktować obiekt jak tablicę bajtów i po prostu fwrite () do pliku lub fread () z pliku i rzutować go z powrotem do postaci obiektu.
Jeśli używasz języka Java lub innego języka, możesz wybrać opcję serializacji, aby zadanie było naprawdę łatwe. Wyjaśnienie Java znajduje się na dole tej odpowiedzi; inne języki (wyższy poziom niż C ++) z pewnością mają własne biblioteki serializacji lub wbudowane funkcje, których powinieneś użyć. Bez względu na to, jak nieefektywna może być procedura serializacji, obecnie miejsce na dysku twardym jest tanie, szczególnie gdy stan gry nie powinien być wcale duży i nie pozwala ci pisać i utrzymywać własnych procedur serializacji.
Absolutnie nie powinieneś używać MySQL (wystarczy przeczytać pierwsze zdanie tej recenzji ). Jeśli z jakiegoś powodu naprawdę potrzebujesz relacyjnej bazy danych , użyj SQLite ; jest to lekki system bazy danych i istnieje w jednym pliku bazy danych. Jednak w przypadku większości gier relacyjne bazy danych nie są dobrym rozwiązaniem, a firmy, które próbują z nich korzystać, zwykle używają ich jako tabeli odnośników klucz-wartość zamiast prawdziwej relacyjnej bazy danych.
Jakiekolwiek szyfrowanie lokalnych plików dyskowych jest jedynie zaciemnieniem ; każdy haker po prostu wącha dane zaraz po ich odszyfrowaniu przez Twój program. Jestem osobiście przeciwny tego typu, szczególnie w grach dla jednego gracza. Moim zdaniem właściciele gry (płacący klienci, pamiętajcie) powinni mieć możliwość włamania się do gry, jeśli chcą. W niektórych przypadkach może stworzyć większe poczucie wspólnoty, a dla twojej gry można opracować „mody”, które przyciągną więcej klientów. Najnowszym przykładem, który przychodzi mi na myśl, jest mod Portal in Minecraft, który został niedawno wydany. Jest publikowany w witrynach z wiadomościami dla graczy w Internecie i można się założyć, że zwiększył sprzedaż Minecraft.
Jeśli z jakiegoś powodu jesteś na tyle szalony, że używasz Javy do tworzenia gier tak jak ja, oto krótkie wyjaśnienie serializacji w Javie:
Zachowaj wszystkie dane o stanie gry w jednej klasie, spraw, aby klasa mogła zostać przekształcona do postaci szeregowej poprzez implementację
Serializable, użyjtransientsłowa kluczowego, jeśli wmieszasz do klasy specjalne zmienne utworzone w postaci instancji (obiekty przejściowe nie są serializowane) i po prostu użyjeszObjectOutputStreamdo zapisu do pliku iObjectInputStreamodczytu z pliku . Otóż to.
[field: NonSerialized]
Jeśli piszesz własny kod, powiedzmy w C ++, możesz używać plików binarnych. Pliki binarne zapewniają formę szyfrowania poprzez zaciemnianie. Ale jak udokumentowano w całym internecie, jest to bardzo słaba forma bezpieczeństwa.
LUB możesz użyć czegoś takiego jak RapidXML, jeśli chcesz rozwiązania czytelnego dla człowieka.
Jeśli używasz jakiegoś frameworka, sprawdź jego funkcje obsługi plików. HTH
Większość gier, które widziałem, używają odręcznie napisanego kodu do odczytu / zapisu z plików binarnych. Często formatem na płycie będzie dokładna replika układu pamięci obiektu, więc ładowanie jest po prostu:
Jest szybki, ale utrzymanie go jest trudne, specyficzne dla platformy i nieelastyczne.
Ostatnio widziałem, że kilka gier korzysta z SQLite. Ludzie, z którymi rozmawiałem, wydają się lubić.
Serializacja jest wymieniona w niektórych innych odpowiedziach i zgadzam się, że jest to rozsądne rozwiązanie. Jednym ze sposobów niepowodzenia jest wersjonowanie.
Załóżmy, że wypuściłeś grę, a ludzie w nią grają i tworzą gry z zapisem. Następnie w późniejszej łatce chcesz naprawić błąd lub dodać niektóre funkcje. Jeśli użyjesz prostej binarnej metody serializacji i dodasz członka do swoich klas, serializacja może nie być zgodna ze starymi grami zapisu, gdy klienci instalują łatkę.
Niezależnie od tego, jakie zastosujesz podejście, pamiętaj o tym problemie przed wydaniem gry po raz pierwszy! Klienci nie będą zadowoleni, jeśli będą musieli zacząć od nowa po nałożeniu łatki.
Jednym ze sposobów uniknięcia tego jest posiadanie każdego podstawowego typu danych implementującego metody Save (wersja) i Load (wersja), które są wystarczająco inteligentne, aby wiedzieć, jakie dane zapisać i załadować dla każdej wersji gry. W ten sposób możesz wesprzeć wsteczną kompatybilność zapisywanych gier i z wdziękiem zawieść, jeśli użytkownik spróbuje załadować zapisaną grę z nowszej wersji gry niż jest uruchomiona.
Jeśli możesz użyć tego samego formatu, w którym przechowujesz swoje poziomy, jest to bonus.
Na przykład gra taka jak Peggle może mieć początkowy układ planszy, liczbę piłek, aktualny wynik (0 dla planszy początkowej) itp. Następnie zapisana gra może mieć dokładnie ten sam format.
Jeśli używasz tego samego formatu, wtedy gra zapisu i poziom ładowania mogą współdzielić kod, dzięki czemu praca jest łatwiejsza!
W przypadku gry z naprawdę dużymi plikami map gra zapisująca może zawierać plik mapy przez odniesienie. Pliki na poziomie początkowym mogą nawet zrobić to samo, co ułatwia powrót do tej mapy, jeśli z jakiegoś powodu postać powróci w to samo miejsce, z wyjątkiem niektórych NPC, którzy są martwi, a wszystkie zwłoki leżą wszystkie nad.