Czy gospodarzem gry powinien być władza, czy inny głupi klient?

Projektując grę sieciową dla wielu graczy, w której jeden gracz hostuje, a inni się łączą, istnieją dwie strategie:

• Niech gra gospodarza-gracza będzie autorytetem , a wszyscy inni gracze jako głupi klienci będą próbowali nadrobić obecny stan gry. W kodzie będzie musiało być wiele specjalnych przypadków, w zależności od tego, czy bieżący gracz jest gospodarzem, czy nie.
• Uczyń hosta głupim klientem, jak wszyscy inni, uruchamiając ukryty dedykowany serwer w innym wątku. Serwer dedykowany będzie autorytetem, a host połączy się z nim jak wszyscy inni (przez localhost).

Jakie są zalety / wady każdego z nich? Który jest najczęściej używany (czy różni się w zależności od rodzaju / wielkości gry)?

Podejście „głupi klient” jest najlepsze z czysto projektowego punktu widzenia - mocno ogranicza ilość różnych kodów potrzebnych między hostem a klientami i pozwala serwerowi działać asynchronicznie. Minusem jest to, że maszyna hosta wymaga dodatkowych zasobów - ale myślę, że zawsze tak było.

Pomiędzy tymi dwiema opcjami podejście głupiego klienta jest z pewnością najlepsze z powodów, o których wspomina DeadMG.

Istnieje inna opcja, która sprawia, że ​​każdy klient staje się autorytetem, ma tę zaletę, że głupi klient, że wszyscy uczestnicy współużytkują ten sam kod. Inną zaletą jest to, że może być o wiele bardziej sprawiedliwe, jeśli ustawisz właściwe reguły, ponieważ nikt nie ma przewagi 0-lag-to-server.

Może to być dość trudne do wdrożenia w zależności od rodzaju gry. Twój protokół będzie musiał radzić sobie z rozwiązywaniem konfliktów między rówieśnikami, prawdopodobnie przy użyciu pewnego rodzaju schematu własności. Pozostawiając tylko konflikty, w których 2 peerów rości sobie prawo własności do tego samego obiektu gry.

Protokoły wieloosobowe Google Peer-2-Peer mogą dać ci więcej szczegółów na temat tego podejścia.