Na przykład w Half-Life 2 masz ochronę cywilną, połączenie żołnierza i połączenie elity. Każda klasa ma broń. Czy w ogóle istnieje przesunięcie w stosunku do tego, gdzie NPC są dopasowywani do gracza w tym sensie, że broń, którą wybierają, opiera się na ich przewadze, zachowując jednocześnie pewne poczucie konkurencyjności? Czy istnieje powód, dla którego stało się to normą? Czy ma to związek ze wszystkimi zmiennymi i komplikacjami, które mogą z tego wynikać?
Odpowiedzi:
Są dwa powody, które widzę od razu, oba związane z prostotą: łatwiej jest zaprogramować AI, a graczowi łatwiej zrozumieć. Teraz w przypadku niektórych gier może być korzystne, jeśli wrogie postacie mogą zmienić broń w danej sytuacji (na początek jest to bardziej realistyczne), ale w przypadku większości gier może to być poważny problem, jeśli gracz będzie zdezorientowany, jakiej taktyki się spodziewać i przeciwdziałać. Gracze lubią być w stanie pomyśleć „och, jeden z kolesi z granatów, lepiej uważaj na granaty”.
Jeśli chodzi o komplikacje w sztucznej inteligencji, wróg musi po prostu mniej myśleć, jeśli nie musi rozważać, której broni użyć. Zastanów się nad własnym procesem myślowym, decydując, której broni użyć; teraz spróbuj modelować ten proces myślowy jako zestaw instrukcji. Będziesz rozważał obrażenia na strzał z tym, jak celne są strzały, porównując skuteczność z różnymi rodzajami celów i równoważąc wszystkie te czynniki z ilością posiadanej amunicji. Całkiem skomplikowane prawda?