Jak działają maratony?

Jestem więc początkującym sportowcem, prowadziłem tylko pół maratonu i na bieżni. Bardzo zależy mi na prowadzeniu pełnego maratonu, ale najpierw chciałem się o tym dowiedzieć od profesjonalistów. Jeśli google „rekord świata maratonu”, zobaczysz Dennis Kimetto Kenii ma rekord 2 godziny i 2 minuty . Pojawia się kilka pytań -

1. Jak sportowcy śledzą tempo biegania podczas biegu?

2. Gdzie ci sportowcy robią swoje rekordy? Wewnątrz, na zewnątrz, na torze lub w cross country?

3. Jak nie zabraknie im wody? Czy noszą te niewygodne paski paliwa, które ledwo wytrzymują kilka łyków?

1. Podczas treningu współcześni sportowcy mogą używać zegarków GPS do śledzenia odległości i czasów. Staroświecki sposób polegałby na zmapowaniu wytyczonej wcześniej trasy ze znanymi odległościami i zapisaniu czasów rozpoczęcia i zakończenia. Jest to oczywiście nadal stosowane w krajach takich jak Kenia. W wyścigach są śledzone przez operatorów wyścigu. Współczesne maratony wprowadzą mały żeton do śliniaczka, który rejestruje, kiedy przekroczysz linię startu i kiedy przekroczysz linię mety. W środku wyścigu mogą być także punkty kontrolne, które rejestrują twoje czasy w określonych punktach.
2. Wszystkie rekordy świata muszą być prowadzone podczas oficjalnego wyścigu, który odbywa się według ścisłego zestawu wytycznych, aby zapewnić dokładne śledzenie czasu i odległości. Zazwyczaj międzynarodowe zawody, takie jak igrzyska olimpijskie, mają na miejscu urzędników, którzy oceniają udany rekord. Więc nie możesz po prostu wywołać jakiegoś urzędnika w Księdze Rekordów Guinnessa i powiedzieć im, że biegłeś w maratonie za godzinę. Oficjalne zasady stan:

Aby wykonanie zostało ratyfikowane przez IAAF jako rekord świata, kurs maratonu, na którym występował, musi wynosić 42,195 km [7] i być mierzony w określony sposób przy użyciu skalibrowanej metody rowerowej [8] i spełniać inne kryteria, które wykluczyć „sztucznie szybkie czasy” produkowane na kursach wspomaganych przez zjazd lub wiatr tylny. [9] Kryteria obejmują:

Punkty początkowe i końcowe kursu, mierzone wzdłuż teoretycznej linii prostej między nimi, nie powinny być dalej niż 50% odległości wyścigu.

Zmniejszenie wysokości między początkiem a końcem nie powinno przekraczać średnio jednego na tysiąc, tj. 1 m na km.

Ze względu na ogromną różnorodność utworów często nie widzisz „rekordów świata”, ale zobaczysz „rekordy kursu”, które czasami mogą być równie ważne. Na przykład Boston Marathon jest jednym z największych wyścigów na świecie, ale nie spełnia kryteriów IAAF. Jednak posiadanie jednego z rekordów jest niesamowitą stopą.

3. Nie noszą niczego, co mogłoby je zważyć dla prób rekordów świata. Podczas wyścigów w różnych punktach kontrolnych ustawione są stacje wodne. Jeśli to konieczne, zawodnik chwyta kubek i butelkę wody podczas biegu. Nie wiem zbyt wiele na temat rekordu Dennisa, ale gdybym musiał zgadywać, po prostu przeleciał prosto i poradził sobie z konsekwencjami na torze zwycięstwa. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, abyś niósł własną wodę. Ludzie często noszą pasy lub camalbacki. Choć zawsze sprawdzaj zasady wyścigu. Każda rasa jest inna. Do treningu można również założyć pasek na łyk lub camalback. Będą cię obciążać, ale to lepsze niż bycie w szczerym polu po dwóch-trzech godzinach biegu i bez wody. Zwykle biegi długodystansowe nie dotyczą prędkości, a bardziej odległości, więc odpowiednia waga jest odpowiednia. Alternatywnym podejściem jest ustawienie własnych „stacji wodnych” poprzez ustawienie butelek z wodą na całej trasie. Plusem jest brak dodatkowej wagi. Minusem jest to, że ludzie czasami je kradną.