Odpowiedzi:
Krótko mówiąc, odpowiedź brzmi „ nie”, NIE jest bezpieczna .
http://www.cnn.com/2009/HEALTH/08/11/food.safety/index.html
Kusi mnie, aby oderwać rozmytą łatkę, ale pleśń mogła się już rozprzestrzenić.
„Gdy zobaczysz pleśń na chlebie, oznacza to, że jest jej dość dużo”, powiedział Nelken, konsultant ds. Żywności w Woodland Hills w Kalifornii. „Wskazuje, że na innych kawałkach jest pleśń, ale nie na poziomie, w którym ją widzisz. Po co narażać zdrowie na kromkę chleba?”
Nelken porównał pleśń do meduz. „Mimo że zeskrobujesz głowę meduzy, macki nadal znajdują się w produkcie spożywczym”.
Jedzenie spleśniałego chleba może powodować rozstrój żołądka. Chociaż większość pleśni jest nieszkodliwa, prawdopodobnie eksperci ds. Żywności prawdopodobnie nie będą dobrze smakować. Departament Rolnictwa USA ds. Bezpieczeństwa Żywności i Kontroli Żywności zaleca wyrzucanie spleśniałego chleba i wypieków ze względu na ich porowatą teksturę.
Bardzo niebezpieczne.
Pleśnie wytwarzają szereg toksyn o różnych szkodliwych skutkach, od łagodnych nudności i biegunki po zmiany w umyśle (sporysz). Ten artykuł twierdzi, że mikotoksyny mogą się kumulować, co oznacza, że jeśli zjesz N bochenków spleśniałego chleba w ciągu, powiedzmy, 1 miesiąca, jest to prawie tak niebezpieczne, jakbyś je zjadł za jednym razem.
Jak zauważył ceejayoz, widoczna pleśń jest jedynie częścią „ciał owocowych”, która pojawia się tylko wtedy, gdy podłoże chlebowe zostało zainfekowane na wystarczającej głębokości (podobnie jak w przypadku grzybów powierzchniowych z czapkami tylko wtedy, gdy pod ziemią jest wystarczająca masa grzybni, aby przejść do faza rozprzestrzeniania się).
Ta strona internetowa stwierdza, że mikotoksyny są bardzo stabilne termicznie, co oznacza, że nie można używać spleśniałego chleba do grzanek, francuskich tostów, a nawet ponownie upieczonych sucharów, ponieważ trucizna pleśni prawdopodobnie nie rozkłada się termicznie podczas gotowania.
Więc ten rodzaj złego jedzenia nadaje się tylko do worka na śmieci ze względu na potencjał zatrucia i niemożność wypróżnienia. Zaleca się zawinięcie go wcześniej w papierową torbę lub coś podobnego, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się zarodników w powietrzu.