Czy to przypadek, że zarówno słońce, jak i księżyc wyglądają tak samo jak Ziemia?

Słońce jest ogromne w porównaniu do księżyca. Pomimo ogromnej różnicy w ich wielkości i odległości od ziemi, czy to nie przypadek, że oba wyglądają prawie tak samo z ziemi?

Zbieżność nie jest tak duża, że ​​wyglądają bardzo podobnie do Ziemi, ale żyjemy, aby je zobaczyć w momencie, w którym wyglądają bardzo podobnie. Księżyc powoli odsuwa się od Ziemi, aw pewnym momencie w przyszłości księżyc nie będzie w stanie całkowicie zaćmić Słońca i odwrotnie, gdybyś mógł wejść daleko w prehistorię, byłby w stanie zobaczyć księżyc ze znacznie większą średnica kątowa niż teraz.

Większość badań na ten temat wydaje się niedostępnych w moim instytucie, jednak znalazłem jeden artykuł „Wyniki ewolucji pływów” , który odwołuje się do wyników badań Goldreich na ten temat.

Ten jakościowy opis ostatecznego zakłócenia układu Ziemia-Księżyc jest potwierdzony przez wyniki liczbowej integracji Goldreicha, która pokazała, że ​​księżyc cofnie się do 75 promieni Ziemi, kiedy osiągnięta zostanie synchronizacja spin-orbita; wtedy orbita Księżyca będzie się stopniowo rozpadać do wewnątrz pod wpływem Słońca.

Dla porównania, Księżyc znajduje się obecnie w odległości około 60,3 promienia Ziemi. W związku z tym księżyc będzie się stopniowo oddalać, aż do osiągnięcia synchronizacji, i od tego momentu zacznie się cofać w kierunku Ziemi z powodu pływowych oddziaływań Słońca na Ziemię zakłócających synchronizację. Wydaje się, że w pewnym momencie w dalekiej przyszłości ponownie powróci do tej przypadkowej pozycji.

Counselman III, Charles C. „Wyniki ewolucji pływów”. The Astrophysical Journal 180 (1973): 307-316.

W rzeczywistości tak, to tylko zbieg okoliczności.

Oczywiście pozorne względne rozmiary Słońca i Księżyca są przypadkowe. Jakie jest inne racjonalne wytłumaczenie?

Może NASA celowo zbudowała księżyc w ten sposób. lol

ups ...

„Dla porównania, Księżyc znajduje się obecnie w odległości około 37,5 promienia Ziemi.”

Zastanawiam się, skąd ta dziwna postać. Ta wartość promienia „37,5” jest bardzo niedokładna. Obecna geocentryczna odległość księżycowa wynosi średnio około 60,3 promienia ziemi, a nie 37,5 promienia.

384401 km = średnia odległość do księżyca
6367,448 km = Średni promień ziemi

(384401 / 6367.448) = 60,3 promienia ziemi

Twierdziłbym, że nie jest to zbieg okoliczności, ale też nie jest sztuczny.

Które pozycje księżyca na linii Słońce-Księżyc-Ziemia, poza możliwymi układami umożliwiającymi stabilne orbity, oferują prawie równe miary kątowe?

Pozwolić:

$l_s$$r_s$$r_m$$l_m$$l_m$

$l_m$$r_m/l_m$$r_s/l_s$

$(r_m/l_m\approx r_s/l_s)$$l_m$$20\%$

Istnieje kilka metod obwiedni, aby ocenić, jak daleko księżyc może dostać się z Ziemi, aby pozostać na stabilnej orbicie.

$(0.01)l_s$

$\frac{(0.2)l_m}{l_s}=0.051253\%$$\frac{(20.0)l_m}{l_s}=5.1253\%$

$(0.2l_m)$

Ogólnie rzecz biorąc, jest małe prawdopodobieństwo, że promienie kątowe są tak dobrze dopasowane. Biorąc pod uwagę odległość Ziemi od Słońca i promień Księżyca, które są dość dowolne, grawitacja pozwala wyżej wspomnianej Strefie Goldilocka na znaczące pokrywanie się z realistycznymi trajektoriami Księżyca.

Innymi słowy, jeśli Strefa Równego Kąta Złotowłosa ma wystarczające nakładanie się na dopuszczalne orbity księżycowe, wówczas dopasowanie kątowe staje się mniej więcej tak prawdopodobne, jak posiadanie księżyca na pierwszym miejscu, co jest zbiegiem okoliczności.