Gdybyśmy mogli zobaczyć Słońce gołym okiem z pasa Oriona, czy wszystkie planety byłyby objęte gwiazdą? Czy to można policzyć?

Kiedy widzimy gwiazdę, ma ona dla nas znacznie większą średnicę niż jest w rzeczywistości, to zdjęcie ( stąd wyodrębnione ) wyjaśnia, co mam na myśli:

Star jak to widzimy i jak jest naprawdę

Zauważ, że punkt, który widzimy w świetle nocnym, reprezentowany przez żółty zewnętrzny okrąg, faktycznie obejmowałby nawet planety krążące wokół rzeczywistej gwiazdy, reprezentowanej przez czarną kropkę w środku. W tym przypadku widzimy jedną planetę wewnątrz białego koła.

Moje pytanie brzmi: czy można zmierzyć wpływ odległości i jasności, aby wiedzieć, jak daleko powinniśmy być, aby oglądać gwiazdę obejmującą neptun ?, Ziemię? czy zależy to od różnych czynników?

— Eduardo Serra
źródło

Nie jestem pewien, czy całkowicie rozumiem twoje pytanie. Chodzi o dyfrakcję, prawda? Skoro więc największym czynnikiem byłaby sama atmosfera (nie uwzględniająca żadnej dyfrakcji ośrodka międzygwiezdnego), skąd w pasie Oriona moglibyśmy szukać? Z hipotetycznej planety podobnej do Ziemi z atmosferą taką jak nasza, czy w kosmosie, a jedyne, co nas interesuje, to dyfrakcja ISM i własnej heliosfery naszego Słońca?

— TildalWave

Nie wiedziałem, że różnica była spowodowana dyfrakcją, to byłaby część odpowiedzi, której szukałem. Dzięki.

— Eduardo Serra,

Obserwowany obraz gwiazdy nie jest okręgiem o ostrych krawędziach. Istnieją dwa efekty, które uniemożliwiają nam zobaczenie rzeczywistej gwiezdnej krawędzi (którą można zobaczyć dla Słońca). Po pierwsze, widzenie atmosferyczne i druga dyfrakcja. Pierwszy porusza obraz w bardzo krótkich skalach czasowych (powodując iskrzenie) i jest spowodowany turbulencjami w górnej atmosferze. Efekt ten może być ilościowo i / lub jakościowo różny podczas obserwacji z dowolnej innej planety, powiedzmy w Orionie.

— Walter,

Takie obserwacje są możliwe, patrz Fomalhaut b . Zależy to głównie od średnicy obiektywu teleskopu ( granica dyfrakcji ) i kontrastu. Teleskopy można (przynajmniej teoretycznie) połączyć z efektywnym teleskopem o większej średnicy ( aperturze ) za pomocą interferomentrii . Maski mogą pomóc w ukryciu jasnych gwiazd, aby pokonać ograniczenia kontrastu.

Istnieją pośrednie metody „widzenia” słabych planet, np. Stosowane w misji Keplera lub Gai .

I tak, można to obliczyć. Gołym okiem, że nie będzie w stanie odróżnić słońce z orbit planetarnych z odległości około 1000 lat świetlnych od, jak orion gwiazdek taśmowych: 1000 lat świetlnych są o 300 parseka. Oznacza to, że orbita Ziemi wynosiłaby około 1/300 sekundy łukowej. Rozdzielczość ludzkiego oka wynosi około 4 minut kątowych, 72 000 razy. Dla Plutona jest to ponad 1000-krotnie.

— Gerald
źródło