Czy Słońce ma odbicie na Ziemi?

Nowe Mapy Google ¹ przedstawiają rzeczywisty widok Ziemi, z aktualną pozycją Słońca oświetlającą połowę Ziemi w czasie rzeczywistym. To dość wyjątkowy widok.

Moje pytanie opiera się na następującym obrazku:

Jak widać, odbicie Słońca od południowego Oceanu Atlantyckiego wygląda bardzo uroczo. Ale czy tak się naprawdę dzieje? Jeśli podróżujemy daleko od Ziemi ² , czy rzeczywiście widzimy odbicie Słońca, czy jest to po prostu coś, co Google dodał do estetyki?

¹ : Tak, nie podoba mi się też większość jego nowych funkcji, zwłaszcza gdy zepsuły kilka starych. Ale to osobna dyskusja.

² : Chociaż przypuszczalna pozycja kamery byłaby zbliżona do orbity geostacjonarnej, myślę, że odbicie może być również widoczne tak blisko jak ISS lub Hubble.

To się nazywa sunglint . Może to być problematyczne dla satelitów obserwujących Ziemię na niskiej orbicie Ziemi. Takie satelity zazwyczaj nie robią „zdjęć”. Zamiast tego stale skanują Ziemię po linii. Oznacza to, że promień słońca porusza się wraz z satelitą.

Możesz sam zobaczyć ten efekt podczas lotu samolotem. Małe wstążki rzek i jezior mogą wydawać się płonąć. Oto fajny krótki film na YouTube, który doskonale to pokazuje.

Tak. Wyszukiwanie w Internecie „kosmicznego blasku słońca” pokazuje kilka obrazów, w tym ten.

(Naprawdę chciałem tylko powiedzieć „tak” ze zdjęciem, ale nie zaakceptowałbym tego.)

Myślę, że to, co faktycznie robi to zdjęcie, to odbicie słońca od powierzchni oceanu. Gdyby słońce znajdowało się nad lądem, nie sądzę, by to „odbicie” było widoczne.

„... Odbicie Słońca od południowego Oceanu Atlantyckiego wygląda bardzo uroczo. Ale czy tak się naprawdę dzieje?”.

Dokładnie tak, jak pokazano na zrzucie ekranu ?, nie.

Zakładając dużą powierzchnię odbijającą, jak spokojny ocean, otrzymujesz „wirtualny obraz”, w którym Słońce wydaje się odbite od punktu pod wodą; ale falistość i niedoskonałości powodują, że odbicie jest rozproszone.

Źródło: http://www.physicsclassroom.com/class/refln/Lesson-4/Reflection-and-Image-Formation-for-Convex-Mirrors .

Najprawdopodobniej nie! Ale powiedziawszy to, zależy to również od tego „ jak daleko ” przebyłeś nad powierzchnią. Ziemia jest otoczona mnóstwem różnych rzeczy na różnych poziomach od ziemi, takich jak chmury, dym, satelity i szczątki satelitów itp., Które spotykamy stopniowo podczas podróży na zewnątrz.

Na niższych poziomach możemy uzyskać nieco jaśniejszy widok odbicia, który zazwyczaj nie byłby pełnym odbiciem kulistym, ale wiązką promieni / błysków lub rozmytą jasną chmurą światła. Jednak w miarę postępów ten pogląd prawdopodobnie zostanie zablokowany przez wyżej wymienione czynniki. Również w przypadku jasnego nieba odbicie sferyczne jest bardzo mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę odległość między słońcem a ziemią.

Jasne, że tak, i to jest piękne!

Oto GIF z filmu na YouTube Ziemia z satelity Himawari-8, w którym znalazłem, ale pokażą to wszelkie geosynchroniczne zdjęcia satelitarne obserwacji Ziemi, takie jak wideo Planeta Ziemia w 4K znalezione w tej usuniętej odpowiedzi .

Zobacz też:

• ta odpowiedź na pytanie: Czy układ podwójny dwóch planet z oceanami może się wzajemnie odzwierciedlać?
• Czy istnieją pomiary lub obliczenia sugerujące, że lodowe płyty atmosferyczne byłyby poziome z dokładnością do 0,1 stopnia?
• Jak ostatnio wyjaśnione „błyski” widoczne przez DSCOVR mogą wydawać się tak kompaktowe, biorąc pod uwagę skończony rozmiar Słońca?

gdzie dwa ostatnie pokazują jeszcze ostrzejsze odbicia od płaskich kryształków lodu w atmosferze ziemskiej.

Oto przykład szczególnie wąskiego odbicia od oceanu, wskazującego na dość spokojne morza z Kątowej średnicy odbicia Słońca od oceanu, widzianego z Sun-Earth L1?

Właśnie znalazłem to tutaj :

[

Naprawdę nie jest to odpowiedź na to konkretne pytanie, ale uważam, że fajnie jest zmierzyć to odbicie na egzoplanetach.

W niedawnym artykule omawiającym blask oceaniczny na egzoplanetach jest zgrabny astrobit . Obliczają, w jaki sposób to odbicie zmienia ogólne spektrum egzoplanety (na przykładzie Ziemi):

Prawdopodobnie jednak musimy trochę poczekać na takie obserwacje:

Chociaż wykrycie tych oceanów może być nadal zbyt trudne dla JWST, autorzy stwierdzili, że następna generacja teleskopów kosmicznych o długości od 6 do 15 metrów (np. LUVOIR) powinna być w stanie dokonywać tego rodzaju detekcji.