Oficjalny standard / konwencja dla rozszerzenia pliku dla skryptów powłoki do źródła

Zastanawiałem się, czy istnieje konwencja dla rozszerzeń typów plików dla skryptów powłoki, które chcesz pobierać zamiast uruchamiać. Na przykład:

Jeśli chcę uruchomić ten skrypt w podpowłoce.
```
./script.sh 
```
Jeśli chcę pamiętać, aby uruchomić ten skrypt z bieżącej powłoki.
```
. script.source 
```

Czy istnieje konwencja (na przykład POSIX) dla typu pliku w drugim przykładzie? Coś jak .sourcelub .sourceme?

Aktualizacja

To pytanie nie dotyczy żadnej opinii. Wyraźnie powiedziałem, że chciałbym wiedzieć, czy istnieje standardowe rozszerzenie pliku dla tego rodzaju skryptów. To pytanie jest w jeszcze mniejszym stopniu oparte na opiniach niż dobrze przyjęte pytanie dotyczące podobnego problemu ( użyć rozszerzenia .sh lub .bash dla skryptów bash? ).

— Mateusz Piotrowski
źródło

Niektórzy uważają, że skrypty powłoki, które można uruchamiać w plikach wykonywalnych (tzn. Zaczynają się od #!/bin/shlub podobne, nie powinny mieć rozszerzenia, ponieważ użytkownik nie powinien przejmować się, w jakim języku został napisany skrypt podstawowy.

— the_velour_fog

Zależy, po co, możesz mieć env, rc, conf itp.

— 123

@ 123 to zależy, czasami po zbudować coś ów użyteczny i umieścić go w $PATH, można dojść do korzystania przez cały czas, więc jej jak, ps, ls, curli wszystkie inne polecenia, a następnie zacząć tworzyć powłoki funkcji ukończenia wokół niego, znajdę można usunąć rozszerzenie. Ale tak, kiedy pozyskujesz skrypt powłoki, który sam nie jest wykonywalny, nie zrobiłbym chmod +xich i nazwałbym je script.sh. często też przypisuję rozszerzenie wyłącznie dlatego, że jeśli tego nie zrobię, nie dostanę podświetlenia składni w moim edytorze.

— the_velour_fog

Nie ma konwencji. Jeśli jesteś w firmie lub współpracujesz przy projekcie udostępniania (np. Opensource), możesz mieć lokalne standardy do spełnienia, ale de facto nie ma konwencji.

— Stephen Harris

Słowo „konwencja” (oznaczające nr 2) prawdopodobnie prowadzi do odpowiedzi „opartych na opiniach”. Specyfikacja otwartej grupy dla źródła nie wymusza żadnego standardu nazewnictwa.

— Jeff Schaller

Odpowiedzi:

Użyłbym .sh(dla plików w shjęzyku POSIX , .bashdla bashplików niezgodnych z sh , czyli rozszerzenie identyfikuje język, w którym napisany jest skrypt) dla plików, które mają być pozyskiwane (lub bardziej ogólnie nie przeznaczone do wykonania), i brak rozszerzenia dla plików, które mają zostać wykonane.

Możesz także dodać:

#! /bin/echo Please-source

she-bang, więc gdy zostanie wykonana przez pomyłkę (choć spodziewam się, że te pliki nie powinny mieć uprawnień do wykonywania, które już uniemożliwiłyby wykonanie), otrzymasz powiadomienie, że należy je pozyskać.

— Stéphane Chazelas
źródło

Możesz także wyjść, jeśli skrypt nie został pobrany ( stackoverflow.com/q/2683279/4694621 )

— Mateusz Piotrowski,

W przypadku plików źródłowych, myślę, że najlepszym sposobem jest .conf dla plików, które konfigurują skrypt i .shlib lub .shlibs dla plików, które mają funkcje lub inne narzędzia.

Jeśli chcesz zapobiec uruchomieniu skryptu z niewłaściwą powłoką, a hashbang nie jest dla Ciebie wystarczający, możesz użyć tego:

if [ "$(readlink "/proc/$$/exe")" != "/bin/bash" ]; then
      echo >&2 "CAUTION: Wrong interpreter detected. You must use bash."
      exit 1
fi

— Luciano Andress Martini
źródło

Jeśli masz zamiar użyć specyficzne dla Linuksa /proc/$$/exe, równie dobrze można to zrobić za case $(readlink "/proc/$$/exe") in */bash)..., chociaż tutaj, ja po prostu użyć: if [ -z "$BASH_VERSION" ]. ( echopowinno być echo >&2). (Lubię cię .conflub .shlibs(ale dla plików sh) rozszerzenia, chociaż może to nie pomóc wyróżników składni, które opierają się na tym rozszerzeniu).

— Stéphane Chazelas

Tak, widzę ten plik .shlibs, w jakimś programie, który nie ładuję, ale nie pamiętam, więc zacząłem go używać. Dziękuję bardzo za podpowiedź, będę edytować pytanie z wersją readlink o wiele piękniejszą. ;-)

— Luciano Andress Martini

@ StéphaneChazelas Podświetlanie składni może być wyzwalane przez meta-dane w samych plikach (przynajmniej Emacs i Vim), więc wybór rozszerzenia nazwy pliku jest bez znaczenia w tym względzie.

— Kusalananda