Dlaczego użycie && 75 razy szybciej niż gdyby ... fi i jak uczynić kod jaśniejszym

Mam następujący działający kod:

largest_prime=1
for number_under_test in {1..100}
do
  is_prime=true
  factors=''
  for ((divider = 2; divider < number_under_test-1; divider++));
  do
    remainder=$(($number_under_test % $divider))
    [ $remainder == 0 ] && [ is_prime ] && is_prime=false && factors+=$divider' '
  done
  [ $is_prime == true ] && echo "${number_under_test} is prime!" || echo "${number_under_test} is NOT prime (factors= $factors)"  [ $is_prime == true ] && largest_prime=$number_under_test
done
printf "\nLargest Prime= $largest_prime\n"

Ten kod działa szybko i wynosi 0,194 sekundy. Jednak uważam, że && is_prime= falsejest trochę trudny do odczytania i może wyglądać (dla niewprawnego oka), jakby był testowany, a nie ustawiony, co robi. Próbowałem więc zmienić &&na if...theni to działa - ale jest 75 razy wolniejsze przy 14,48 sekundy. Jest to najbardziej zauważalne przy wyższych liczbach.

largest_prime=1
for number_under_test in {1..100}
do
  is_prime=true
  factors=''
  for ((divider = 2; divider < number_under_test-1; divider++));
  do  
    remainder=$(($number_under_test % $divider))
    if ([ $remainder == 0 ] && [ $is_prime == true ]); then
      is_prime=false
      factors+=$divider' '
    fi  
  done
  [ $is_prime == true ] && echo "${number_under_test} is prime!" || echo "${number_under_test} is NOT prime (factors= $factors)"  [ $is_prime == true ] && largest_prime=$number_under_test
done  
printf "\nLargest Prime= $largest_prime\n"

Czy jest jakaś klarowność bloku bez powolności?

Aktualizacja (1/4/2015 10:40 EST)

Świetna opinia! Teraz używam następujących. Jakaś inna opinia ?

largest_prime=1
separator=' '
for number_under_test in {1..100}; {
  is_prime=true
  factors=''
  for ((divider = 2; divider < (number_under_test/2)+1; divider++)) {
    remainder=$(($number_under_test % $divider))
    if [ $remainder == 0 ]; then
      is_prime=false
      factors+=$divider' '
    fi
  } 
  if $is_prime; then
    printf "\n${number_under_test} IS prime\n\n"
    largest_prime=$number_under_test
  else
    printf "${number_under_test} is NOT prime, factors are: "
    printf "$factors\n"
  fi
}
printf "\nLargest Prime= $largest_prime\n"

Jest tak, ponieważ za każdym razem spawnujesz podpowłokę:

if ([ $remainder == 0 ] && [ $is_prime == true ]); then

Po prostu usuń nawiasy

if [ $remainder == 0 ] && [ $is_prime == true ]; then

Jeśli chcesz pogrupować polecenia, w bieżącej powłoce jest dostępna składnia :

if { [ $remainder == 0 ] && [ $is_prime == true ]; }; then

(wymagany jest średnik końcowy, patrz instrukcja )

Zauważ, że [ is_prime ]to nie to samo, co [ $is_prime == true ]: możesz napisać to tak prosto $is_prime(bez nawiasów), które wywołałoby wbudowane bash truelub falsepolecenie.
[ is_prime ]jest testem z jednym argumentem, ciągiem „is_prime” - gdy [podano pojedynczy argument, wynikiem jest sukces, jeśli argument nie jest pusty, a ten literalny ciąg jest zawsze niepusty, a zatem zawsze „prawda”.

Dla czytelności zmieniłbym bardzo długą linię

[ $is_prime == true ] && echo "${number_under_test} is prime!" || echo "${number_under_test} is NOT prime (factors= $factors)"  [ $is_prime == true ] && largest_prime=$number_under_test

do

if [ $is_prime == true ]; then
  echo "${number_under_test} is prime!"
else 
  echo "${number_under_test} is NOT prime (factors= $factors)"
  # removed extraneous [ $is_prime == true ] test that you probably
  # didn't notice off the edge of the screen
  largest_prime=$number_under_test
fi

Nie lekceważ białych znaków, aby poprawić przejrzystość.

Myślę, że zbyt ciężko pracujesz nad tą funkcją. Rozważać:

unset num div lprime; set -- "$((lprime=(num=(div=1))))"
while [     "$((     num += ! ( div *= ( div <= num   ) ) ))" -eq \
            "$((     num *=   ( div += 1 )   <= 101   ))" ]    && {
      set   "$(( ! ( num %      div )         * div   ))"     "$@"
      shift "$(( !    $1 +    ( $1 ==  1 )    *  $#   ))"
}; do [ "$div" -gt "$num" ] && echo "$*"      
done

Arytmetyka powłoki jest w stanie sama ocenić warunki całkowite. Rzadko wymaga zbyt wielu testów i / lub zadań zewnętrznych. Ta jedna whilepętla dość dobrze powiela zagnieżdżone pętle:

Nie drukuje się tak dużo, oczywiście, nie napisałem zbyt wiele, ale na przykład ustawiłem pułap na 16 zamiast 101, jak napisano powyżej i ...

2
3
4 2
5
6 3 2
7
8 4 2
9 3
10 5 2
11
12 6 4 3 2
13
14 7 2
15 5 3

To zdecydowanie działa. Przybliżenie wydajności wymaga bardzo niewiele więcej:

...
do [ "$div" -eq "$num" ] && shift &&
   printf "$num ${1+!}= prime.${1+\t%s\t%s}\n" \
          "factors= $*"                        \
          "lprime=$(( lprime = $# ? lprime : num ))"
done

Po prostu robienie tego, a nie echo...

1 = prime.
2 = prime.
3 = prime.
4 != prime.     factors= 2      lprime=3
5 = prime.
6 != prime.     factors= 3 2    lprime=5
7 = prime.
8 != prime.     factors= 4 2    lprime=7
9 != prime.     factors= 3      lprime=7
10 != prime.    factors= 5 2    lprime=7
11 = prime.
12 != prime.    factors= 6 4 3 2        lprime=11
13 = prime.
14 != prime.    factors= 7 2    lprime=13
15 != prime.    factors= 5 3    lprime=13

To działa w busybox. Jest bardzo przenośny, szybki i łatwy w użyciu.

Twój problem z podpowłoką wystąpi w większości powłok, ale jest zdecydowanie najbardziej dotkliwy w bashpowłoce. Na przemian robiłem

( [ "$div" -gt "$num" ] ) && ...

... i sposób, w jaki napisałem to powyżej w kilku powłokach dla pułapu 101 i dashzrobiłem to bez podpowłoki w 0,017 sekundy i z podpowłoką w 1,8 sekundy. busybox.149 i 2, zsh .149 i 4, bash.35 i 6, oraz ksh93w .149 i .160. ksh93nie rozwidla dla podpowłoki, tak jak inne powłoki. Więc może problemem jest nie tyle podpowłoka, ile powłoka .