Różnica między -r a -R

Często zdarza się, że chcę zastosować operację rekurencyjnie. Niektóre polecenia, takie jak grep, używają małej litery r, aby wskazać rekurencję. Na przykład

grep -r foo .

Wydaje się, że inne polecenia wolą wielką literę R:

chmod -R 755 .

Ciągle źle je rozumiem i zapominam, która jest która. Czy istnieje logika wyboru wielkości liter dla tych argumentów?

Większość poleceń POSIX, które mają możliwość przejścia rekurencyjną katalog ( ls, chmod, chgrp, chmod, cp, rm) mają -Rza to.

rmrównież -rdlatego, że tak było początkowo na długo przed POSIX.

Teraz zachowanie zmienia się, gdy podczas przechodzenia po drzewie znajdują się dowiązania symboliczne. POSIX starał się zachować spójność, dodając opcje -L/ -H/, Paby dać użytkownikowi szansę decydowania o tym, co zrobić z dowiązaniami symbolicznymi, pozostawiając domyślną, gdy żadne nie zostanie podane nieokreślone.

POSIX grepnie ma -rlub -R.

GNU greppoczątkowo nie miał żadnego. -rzostał dodany w 1998 roku. To było po dowiązaniach symbolicznych.

-Rzostał dodany jako synonim w 2001 roku dla spójności z innymi narzędziami. To wciąż śledziło dowiązania symboliczne.

W 2012 r. (Grep 2.12) -rzostał zmieniony, aby przestał podążać za dowiązaniami symbolicznymi, być może dlatego -L, że -Hbyły już używane do czegoś innego.

BSD grepbyły oparte na GNU grep przez długi czas. Niektóre z nich przepisały własne i zachowały mniej więcej zgodność z GNU grep. Apple OS / X inaczej rozwiązał problem dowiązania symbolicznego. -ri -Rsą takie same i nie podążaj za dowiązaniami symbolicznymi. Istnieje -Sopcja jednak, że zachowuje się jak chmod/ cp/ find„s -Lopcją śledzenia dowiązania.

Absolutnie nic. Zależy to po prostu od tego, co wybrali programiści. Jest to często, ponieważ oba -ri -Rsą poprawne opcje. W programach, które zacytowałeś, na przykład:

• najnowsze wersje GNU grep:

  -r, --recursive
        Read all files  under  each  directory,  recursively,  following
        symbolic  links  only  if they are on the command line.  This is
        equivalent to the -d recurse option.
  
  -R, --dereference-recursive
        Read all files under each directory,  recursively.   Follow  all
        symbolic links, unlike -r.
  

• chmodnie ma -ropcji, więc prawdopodobnie twórcy wolą -R. Oczywiście -rjest to jednak prawidłowy ciąg uprawnień (jak wskazał @Arkadiusz Drabczykso), więc nie można go tak naprawdę użyć.

W większości sprowadza się to do osobistych preferencji programisty. Czasami jednak wybierana jest wielka litera, jeśli preferowana jest mała litera dla czegoś innego, co zdaniem deweloperów jest ważniejsze niż, na przykład, działanie rekurencyjne. W przypadku chmod -rjest to poprawny tryb. Na przykład:

$ ll FILE
-rw-r--r-- 1 ja ja 0 Sep  9 16:42 FILE
$ chmod -r FILE
$ ll FILE
--w------- 1 ja ja 0 Sep  9 16:42 FILE

Ciągle źle je rozumiem i zapominam, która jest która.

Tam, gdzie to możliwe, użyj wersji GNU tych narzędzi, a następnie możesz użyć dłuższych nazw dla opcji.

command --recursive

Czy istnieje logika wyboru wielkości liter dla tych argumentów?

Nie.

Lub niewiele. Narzędzia uniksowe zostały opracowane fragmentarycznie, a opcje poleceń odzwierciedlają indywidualne wybory ich głównych lub wyłącznych twórców. Dostępnych jest tylko 26 małych liter opcji ASCII, co jest preferowanym zestawem (polecenia są na ogół pisane małymi literami, aby ułatwić pisanie), a ten ograniczony zestaw prowadzi do konfliktów mnemonicznych. Konflikty prowadzą do niespójności, ponieważ nowe wersje poleceń / narzędzi zyskały nowe funkcje .

20 lat temu, kiedy nauczyłem się systemu UNIX, mój mentor powiedział mi w ten sposób: „Lepiej zawsze wpisuj opcję rekurencyjną wielkimi literami R. Zawsze ponieważ niektóre polecenia mają inne znaczenie dla opcji r małych, ale wielkie litery R działają głównie jako opcja rekurencyjna wszędzie. I da ci dobry nawyk, aby zachować ostrożność na [rm * -Rf], denerwując naciśnięcie klawisza Shift podczas pisania R. ”