Inni wspominali już o najbardziej bezpośredniej metodzie wykonania tej czynności, :4yale chcę dodać dwie uwagi na jej temat, które mogą być przydatne:
Po pierwsze, jeśli wpiszesz :help range, dowiesz się wszystkiego o używaniu zakresów w celu zastosowania do poleceń w stylu Ex. BARDZO przydatne w wielu przypadkach i znacznie bardziej wszechstronne niż używanie numerów linii. Na przykład, jeśli chcesz zaciągnąć pierwszy wiersz rozpoczynający się od „yank” po początku dokumentu (nawet jeśli znajduje się on w pierwszym wierszu), użyj :0/^yank/y. Najpotężniejszą częścią zakresów jest możliwość ich łączenia, np. :./^Chapter/+50?Pete?dOznacza „Znajdź następny wiersz, aby rozpocząć od słowa Rozdział (wyszukiwanie do przodu od bieżącej linii), a następnie przeskocz do przodu o 50 linii i wyszukaj słowo Pete do tyłu, i usuń pierwszy wiersz, w którym go znajdziesz. ” Oprócz tego, że tak naprawdę nie porusza kursorem, po prostu robi to, co mu mówisz.
(Użyłem tego rodzaju specyfikacji zakresu do zautomatyzowania tworzenia dokumentacji, która polega na wyszukiwaniu nazwy funkcji pod kursorem, a następnie szukaniu następnego wiersza z napisem „Opis” i ciągnięciu go do określonego rejestru ... itp.)
Drugą wskazówką jest to, że powinieneś wiedzieć o skokach. Pisz, :help jump-motionsaby dowiedzieć się o tym w pełni, ale sposób, w jaki się tu odnosi, jest taki, że możesz przeskoczyć do linii 4, pociągnąć ją, a następnie POWRÓT za pomocą 4Gyy''(lub użyć strzałek zamiast apostrofów, aby skoczyć z powrotem do dokładnej pozycji początkowej, a nie tylko tej samej linii zacząłeś o.)
