Jakie są różnice między „su”, „sudo -s”, „sudo -i”, „sudo su”?

Przeczytałem go już z instrukcji, ale nie widzę różnicy ..

su - zmień ID użytkownika lub zostań superużytkownikiem

sudo -s [command]

Opcja -s(shell) uruchamia powłokę określoną przez zmienną środowiskową SHELL, jeśli jest ustawiona, lub powłokę określoną w passwd (5). Jeśli podano polecenie, jest ono przekazywane do powłoki w celu wykonania. W przeciwnym razie wykonywana jest interaktywna powłoka.

sudo -i zniknij opis w instrukcji

Główną różnicą między tymi poleceniami jest sposób, w jaki ograniczają dostęp do swoich funkcji.

su (co oznacza „podmień użytkownika” lub „przełącz użytkownika”) - robi dokładnie to, uruchamia kolejną instancję powłoki z uprawnieniami użytkownika docelowego. Aby mieć do tego uprawnienia, prosi o podanie hasła użytkownika docelowego . Aby zostać rootem, musisz znać hasło roota. Jeśli na twoim komputerze jest kilku użytkowników, którzy muszą uruchamiać polecenia jako root, wszyscy muszą znać hasło roota - pamiętaj, że będzie to to samo hasło. Jeśli musisz odwołać uprawnienia administratora od jednego z użytkowników, musisz zmienić hasło roota i przekazać je tylko tym osobom, które muszą zachować dostęp - niechlujny.

sudo (hmm ... co to jest mnemonik? Super-User-DO?) jest zupełnie inny. Wykorzystuje plik konfiguracyjny (/ etc / sudoers), który wyświetla listę użytkowników, którzy mają prawa do określonych działań (uruchamiaj polecenia jako root, itp.) Po wywołaniu pyta o hasło użytkownika, który go uruchomił - aby upewnić się, że osoba na terminal to tak naprawdę ten sam „Joe”, który jest wymieniony w /etc/sudoers. Aby odwołać uprawnienia administratora od osoby, wystarczy edytować plik konfiguracyjny (lub usunąć użytkownika z grupy wymienionej w tej konfiguracji). Powoduje to znacznie czystsze zarządzanie uprawnieniami.

W rezultacie w wielu systemach opartych na Debianie rootużytkownik nie ma ustawionego hasła - tzn. Nie można zalogować się bezpośrednio jako root.

Ponadto, /etc/sudoerspozwala określić dodatkowe opcje - tj użytkownik X jest tylko w stanie uruchomić program, Y itd

Często wykorzystywane sudo sukombinacja działa w następujący sposób: najpierw sudoprosi o swoim hasłem, a jeśli masz prawo do tego, powołuje się na następną komendę ( su) jako super-użytkownika. Ponieważ sujest wywoływany przez root, nie wymaga wprowadzania hasła użytkownika docelowego. Tak więc, sudo supozwala otworzyć skorupę jako inny użytkownik (w tym root), jeśli masz prawo dostępu super-użytkownika o /etc/sudoerspliku.

sudoumożliwia uruchamianie poleceń na własnym koncie użytkownika z uprawnieniami administratora. suumożliwia zmianę użytkownika, dzięki czemu jesteś zalogowany jako root.

sudo -suruchamia powłokę z uprawnieniami roota. sudo -inabywa również środowisko użytkownika root.

Aby zobaczyć różnicę między sui sudo -s, wykonaj, cd ~a następnie pwdpo każdym z nich. W pierwszym przypadku będziesz w katalogu głównym roota, ponieważ jesteś rootem. W drugim przypadku będziesz w swoim własnym katalogu domowym, ponieważ sam jesteś uprawniony do rootowania.

Jest więcej omówienie dokładnie to pytanie tutaj .

Ta odpowiedź jest duplikatem mojej odpowiedzi na duplikacie tego pytania , umieszczonej tutaj na kanonicznej odpowiedzi, aby ludzie mogli ją znaleźć!

Główną różnicą między sudo -ii sudo -sjest:

• sudo -idaje środowisko root, tzn. twoje ~/.bashrcjest ignorowane.
• sudo -szapewnia środowisko użytkownika, dzięki czemu ~/.bashrcjest szanowany.

Oto przykład, możesz zobaczyć, że mam lslw moim ~/.bin/katalogu aplikację, do której można uzyskać dostęp, sudo -sale nie można go uzyskać za pomocą sudo -i. Zauważ też, że zachęta Bash zmienia się zgodnie sudo -iz sudo -s:

dotancohen@melancholy:~$ ls .bin
lsl

dotancohen@melancholy:~$ which lsl
/home/dotancohen/.bin/lsl

dotancohen@melancholy:~$ sudo -i

root@melancholy:~# which lsl

root@melancholy:~# exit
logout

dotancohen@melancholy:~$ sudo -s
Sourced .bashrc

dotancohen@melancholy:~$ which lsl
/home/dotancohen/.bin/lsl

dotancohen@melancholy:~$ exit
exit

Chociaż sudo -sjest to wygodne, aby zapewnić środowisko, które znasz, zalecamy korzystanie zsudo -i dwóch powodów:

1. Wizualne przypomnienie, że jesteś w sesji „root”.
2. Środowisko root jest znacznie mniej podatne na zatrucie złośliwym oprogramowaniem, takim jak nieuczciwa linia .bashrc.

su prosi o hasło użytkownika „root”.

sudoprosi o podanie hasła (a także sprawdza, czy możesz uruchamiać polecenia jako root, który jest konfigurowany przez /etc/sudoers- domyślnie wszystkie konta użytkowników należące do grup „admin” lub „sudo” mogą używać sudo).

sudo -suruchamia powłokę jako root, ale nie zmienia katalogu roboczego. sudo -isymuluje logowanie do konta root: Twój katalog roboczy będzie /root, a root .profileitp. będą pozyskiwane jak podczas logowania.

W Ubuntu lub pokrewnym systemie nie znajduję większego zastosowania suw tradycyjnym sensie superużytkownika. sudoradzi sobie z tą skrzynką znacznie lepiej. Jednak suświetnie nadaje się do zostania innym użytkownikiem w jednorazowych sytuacjach, w których konfiguracja sudoerów byłaby głupia.

Na przykład, jeśli naprawiam system z płyty CD / USB na żywo, często podłączam dysk twardy i inne niezbędne rzeczy chrootdo systemu. W takim przypadku moim pierwszym poleceniem jest ogólnie:

su - myuser  # Note the '-'. It means to act as if that user had just logged in.

W ten sposób działam nie jako root, ale jako mój normalny użytkownik, a następnie używam sudoodpowiednio.

• su Pyta o hasło roota, zostaje rootem, otwiera interaktywną powłokę bez logowania.
• su - Pyta o hasło roota, zostaje rootem, otwiera interaktywną powłokę logowania.

• sudo -s Pyta o hasło, zostaje rootem, otwiera interaktywną powłokę bez logowania.
• sudo -i Pyta o hasło, zostaje rootem, otwiera interaktywną powłokę logowania.

Najlepszą praktyką jest użycie tych dwóch.

• sudo suPyta o hasło, staje się rootem na sekundę i działa sujako root`.
• sudo su -Pyta o hasło, staje się rootem na sekundę i działa su -jako root.

Więc w tym przypadku suużywasz sudoi nie musisz znać faktycznego hasła roota. Wyniki są takie same jak sui su -.