Znam niesamowitego menedżera okien, który po pewnym dostosowaniu może odpowiadać moim pragnieniom, ale zastanawiałem się, czy istnieje środowisko pulpitu zorientowane na klawiaturę, które nie wymaga zbyt wiele poprawek, aby było naprawdę przydatne. Oczywiście gnome i jestem pewien, że KDE ma ładne skróty i możliwość ustawiania ich tak, jak chcesz, ale staje się to problemem, ponieważ w wielu przypadkach klawiatura kończy się konfliktem z wbudowanym zachowaniem programu.
Jakieś sugestie?
Odpowiedzi:
Jest wiele! (Jednak wszystkie te, które znam, to także menedżery okien .)
XMonad jest prawdopodobnie tą, która ma największą społeczność użytkowników. Ma obszerną dokumentację i działa dobrze z rozszerzeniami GNOME / EWMH (choć musisz je aktywować w pliku konfiguracyjnym). Plik konfiguracyjny ma składnię Haskell, ale z pewnością można go edytować bez wiedzy o Haskell, po prostu kopiując + wklejając przykłady z dokumentacji. Domyślne skróty klawiszowe są vimzainspirowane, choć można je wszystkie ponownie przypisać (w tym za pomocą skrótów klawiszowych takich jak Emacs C-a C-b
C-c). Jest dostępny w pakiecie Ubuntu xmonad.
Bluetile jest potomkiem XMonada: obsługuje uproszczony plik konfiguracyjny i domyślnie dobrze integruje się z pulpitem GNOME. Niestety nie jest dostępny w Ubuntu 10.04, więc musisz zainstalować ze źródła.
DWM jest „inspirującym ojcem” XMonad i Awesome. Jest bardzo oszczędny i szybki i dostępny jako pakiet
dwmw Ubuntu 10.04. Jednak z założenia, aby zmienić konfigurację, musisz edytować plik nagłówka w źródłach i ponownie skompilować; większość dokumentacji na temat dostępnych opcji jest dostępna tylko jako posty na liście mailingowej. Domyślnie nie obsługuje GNOME / EWMH, będziesz musiał go załatać; Echinus widelec z DWM rozpoczął w ten sposób. Większość dwmużytkowników krzywi się na „środowisko pulpitu”, więc prawdopodobnie nie jest to właściwy wybór, jeśli lubisz sztuczki GNOME. Domyślne powiązania klawiszy są vimpodobne; można je odwzorować, ale nie ma opcji dla połączonych kombinacji klawiszy.
Awesome zaczęło się jako rozwidlenie DWM.
Ion to menedżer okien kafelkowych, w pełni programowalny w Lua: również „plik konfiguracyjny” to skrypt Lua, dzięki czemu można odwzorować dowolny klucz na dowolną akcję (pod warunkiem, że znasz wystarczająco dużo Lua do zadania). O ile wiem, brak obsługi rozszerzeń GNOME lub EWMH. Dostępne w pakiecie Ubuntu 10.04 ion3.
wmii jest poprzednikiem DWM (tego samego autora). Może być w pełni kontrolowany za pomocą klawiatury, ale ma mniejszy wybór układów, a format konfiguracji oparty jest na „wirtualnym systemie plików”, co sprawia, że możliwe są bardzo złożone rzeczy, ale (IMHO) również proste rzeczy są dość skomplikowane. Dostępne w pakiecie Ubuntu 10.04 wmii.
larswm może skonfigurować powiązanie klucza dla wszystkich obsługiwanych operacji. Dokumentacja jest w formie strony podręcznika, przejrzysta i kompletna. Społeczność użytkowników jest teraz bardzo mała, a lista mailowa milczała przez wiele miesięcy. Brak obsługi rozszerzeń EWMH / desktop. Dostępne w pakiecie larswm.
ratpoison , jak sama nazwa mówi, zmusza nie używać myszy. Każde działanie wykonuje się jednym naciśnięciem klawisza. Domyślne skróty klawiszowe są inspirowane GNU screeni Emacsem; mogą być odbijane, z zastrzeżeniem, że zawsze istnieje globalny „klucz prefiksu” do zainicjowania akcji.
StumpWM to przepisana
wersjaratpoison Common Lisp, która dodaje fajną opcję zhakowania WM podczas jego uruchamiania. Brak obsługi rozszerzeń EWMH / desktop (powiedziałbym, że zgodnie z projektem). Oba są dostępne w Ubuntu 10.04 (pakiety
ratpoisoni stumpwm).
XMonadbiblioteki do pisania menedżerów okien. Myślę, że to dokładny opis.
Użyj Metalub Ctrl-Altmodyfikatorów skrótów na pulpicie.
Większość programów używa Ctrllub Altmodyfikuje skróty (lub używa klawiszy funkcyjnych bez modyfikatorów).
Większość programów nie używa Ctrl-Altskrótów i prawie nigdy nie używa Metaskrótów, więc powinieneś być bezpieczny w użyciu bez konfliktów.
<Meta>jest klawisz Windows.
Możesz zajrzeć na wiki społeczności skrótów klawiaturowych tutaj, aby uzyskać więcej informacji na temat domyślnych skrótów klawiaturowych :)
Oprócz niesamowitych innych opcji są DWM i WMii. Nie wiem wiele o WMii, ale DWM jest niezwykle prosty i zręczny i ma wszystkie dostosowania zawarte w samym kodzie źródłowym. Oznacza to jednak, że wymaga ponownej kompilacji przy każdej zmianie skrótu. To daje dwm swoją moc i wydajność.
Mój wybór byłby niesamowity - można go łatwo zainstalować z oficjalnych repozytoriów Ubuntu.
sudo apt-get install awesome awesome-extras
HOWTO: Setup AwesomeWM - jeśli używasz powyższej komendy install, zignoruj kompilację z instrukcji src
Twierdziłbym, że Emacs przekroczył granicę bycia edytorem tekstu i jest teraz w pełni funkcjonalnym systemem operacyjnym, a przynajmniej dla mnie jest moim preferowanym interfejsem użytkownika zorientowanym na klawiaturę. Mam na myśli powyższe stwierdzenie jako komplement i mocną rekomendację programu, a nie zmęczony żart, który niektórzy sugerują tym samym stwierdzeniem.
Zwykle wywołuję to w oknie terminala za pomocą:
emacs -nw
Oczywiście zainstaluj go z:
sudo apt install emacs
Nadal jestem zaskoczony, że Ubuntu i Canonical zdecydowały się nie instalować go domyślnie.
Ma dość stromą krzywą uczenia się, ale nagrodzi Cię bogatym środowiskiem pracy i edytorem. Rozpocznij eksplorację, korzystając z wbudowanego samouczka, który możesz wywołać za pomocą:
ctrl-h t