Ilość promieniowania, na które jesteś narażony podczas lotu samolotem, zależy od różnych czynników, w tym wysokości, szerokości i czasu trwania lotu. Na przykład lot z Nowego Jorku do Tokio wynosi prawdopodobnie około 150 μSV. Dla porównania naturalne promieniowanie tła wynosi około 2000–7 000 μSv rocznie, prześwietlenie klatki piersiowej wynosi około 50 μSv, a tomografia medyczna około 10 000 μSv.
Niektóre inne odpowiedzi odnosiły się do BED (równoważna dawka banana), ale niestety BED jest naukowo niepoprawny, ponieważ organizm utrzymuje stałą ilość potasu, więc spożywanie większej ilości nie zwiększa narażenia.
Pytanie o porównanie z ekspozycją na promieniowanie ze skanerów lotniskowych. Istnieją dwa rodzaje skanerów całego ciała, rentgen rozpraszający wstecznie i fala milimetrowa. W USA TSA eliminuje wszystkie skanery rentgenowskie z rozproszeniem wstecznym do czerwca 2013 r., Więc jedynym pozostającym typem będą skanery fali milimetrowej. Skanery fal milimetrowych nie wykorzystują promieniowania jonizującego, więc ekspozycja na promieniowanie wynosi zero. Zakładam, że urządzenia rentgenowskie z rozproszeniem wstecznym będą nadal używane na lotniskach w co najmniej niektórych innych krajach; ekspozycja na promieniowanie wynosi około 0,05-0,1 μSv na skan, czyli około tysiąc razy mniej niż ekspozycja podczas lotu.
Istnieją mocne dowody, że małe dawki promieniowania nie powodują nawet niewielkiego negatywnego wpływu na zdrowie proporcjonalnie do dawki (która byłaby LNT, hipoteza liniowa bez progu). W rzeczywistości istnieje sporo dowodów na to, że małe dawki promieniowania zapewniają korzyści zdrowotne, efekt zwany hormezą promieniowania. Może to być spowodowane tym, że promieniowanie aktywuje mechanizmy naprawy komórek. Jednak dawka otrzymana z lotu samolotem jest o wiele za mała, aby zapewnić jakikolwiek pozytywny lub negatywny efekt warty rozważenia indywidualnie.
