Dlaczego są dwa rodzaje „heteroskedastyczny” lub „heteroscedastyczny”?

Często widzę zarówno pisownię „heteroskedastyczną”, jak i „heteroscedastyczną”, podobnie jak „homoscedastyczną” i „homoskedastyczną”. Wydaje się, że nie ma różnicy w znaczeniu między wariantami „c” i „k”, po prostu różnica ortograficzna związana z grecką etymologią tego słowa.

Jakie są początki dwóch różnych pisowni?

Czy jedno użycie jest bardziej powszechne i czy odzwierciedlają różnice między regionami lub dziedzinami badań, czy tylko niczym innym niż preferencje autorskie (a nawet redakcyjne)?

Nawiasem mówiąc, w innych językach obowiązują inne zasady łacinowania greckich korzeni z angielskim: zauważam, że w języku francuskim jest, jak sądzę, zawsze „hétéroscédasticité”, podczas gdy w języku niemieckim jest to zawsze „Heteroskedastizität”. Nie zdziwiłbym się więc, gdyby autorzy z angielskim jako drugim językiem mogli preferować pisownię angielską odpowiadającą językowi ojczystemu. Być może prawdziwy test nazywają to greccy statystycy, pisząc po angielsku!

Wewnątrz tego małego i dokuczliwego pytania nawet mniejsze pytania walczą o wydostanie się.

Wydaje się, że najbardziej szczegółowa dyskusja do tej pory

Alfredo R. Paloyo. 2011. Kiedy zaczęliśmy poprawnie pisać „heteros * edasticity”? Ruhr Economic Papers 0300. patrz tutaj

(odniesienie, które jestem winien @Andy tutaj w Dziesięciokrotnym czacie). Nie mogę oddać sprawiedliwości jego gęstej i szczegółowej dyskusji. To, co następuje, jest z natury streszczeniem wykonawczym, modulo trochę kapryśnym.

Nowoczesne narzędzia wyszukiwania pozwalają mieć pewność, że homoscedastyczne (ity) i heteroscedastyczne (ity) są nowoczesnymi monetami wprowadzonymi, wprost lub pośrednio, przez brytyjskiego statystyka Karla Pearsona w 1905 r. (Pearson był bardzo zróżnicowany w kilku dyscyplinach, ale w drugiej połowie jego życie koncentrowało się na statystykach).

Modyfikacja c do k nie powoduje absolutnie żadnego problemu statystycznego. Idea jest w najprostszym przypadku, że użyty grecki korzeń zawiera literę kappa ( $\kappa$ ), której bezpośrednim odpowiednikiem w języku angielskim jest k , a zatem k jest poprawną pisownią.

Jednakże, podobnie jak inni robili to gdzie indziej, zauważamy, że ta sugestia została szczególnie wysunięta przez JH McCullocha w czasopiśmie Econometrica , czasopiśmie, który nie zachował tej samej logiki, zmieniając nazwę Econometrika , a nie Ekonometrika . (Źródłem „ekonomii” są także greckie, w tym słowo oikos . Ekolodzy będą chcieli dodać, że istnieje czasopismo Oikos, chociaż ekologia po raz kolejny nie nazwała się oikologią .)

Co więcej, niezwykłe jest to, że Karl Pearson nie lubił tego k , ponieważ zmienił swoje imię z Carl na Karl i nazwał swój dziennik Biometrika , w pełni i świadomie rozpoznając oryginalne greckie słowa, których używał przy opracowywaniu tego imienia.

Podstawowe pytanie dotyczy zatem wyłącznie języka i tego, jak wiernym jest być oryginalnym słowem kryjącym się za monetą. Jeśli śledzisz odniesienie do McCullocha, dyskusja dotyczy tego, czy takie słowa pojawiły się w języku angielskim bezpośrednio, czy w innych językach, a zatem opiera się na kryteriach, które dla wielu czytelników mogą wydawać się arbitralne, jeśli nie tajemnicze. (Uwaga: kryteria to inne słowo pochodzenia greckiego, które uniknęło leczenia K. ) Większość autorytetów językowych przyznaje teraz, że obecna pisownia może zawdzięczać wiele wypadkom historycznym i że każde ugruntowane użycie może ostatecznie obalić logikę (a ściślej etymologię) . W sumie istnieje wiele możliwości sceptycyzmu (lub sceptycyzmu).

Jeśli chodzi o preferencje plemienne lub inne, mam na to wrażenie

1. Wydaje się, że użycie ekonometryczne przesuwa się w stronę formy k . Artykuł McCullocha miał wpływ, pośrednio, jeśli nie bezpośrednio.

2. Wydaje się, że angielski brytyjski częściej wykorzystuje formularze c niż formularze k niż angielski angielski. Na przykład forma sceptyczna jest standardem w brytyjskiej pisowni.

Wszystkie gry słów i gry słów powinny być uważane za celowe, nawet jeśli są przypadkowe.

$\approx$

To samo dzieje się z „ c ” i „ k ”: użycie „ k ” oznacza, że ​​słowo ma pochodzenie greckie. Dzieje się tak, ponieważ „heteroterapia” jest złożonym słowem: „hetero + skedaza”, gdzie „hetero” to greckie słowo oznaczające „różnicę”, a „skedaza” oznacza „dyspersję”. Tak więc „heteroedastyczność = inna dyspersja” i tak inna wariancja, którą chcemy wyrazić słowem.

Ale jak powiedziałem wcześniej, „reguły” językowe mogą być elastyczne, szczególnie w przypadku języków międzynarodowych takich jak angielski (twoja uwaga, że ​​w językach „mniej międzynarodowych”, takich jak francuski lub niemiecki, pisownia wydaje się być ustalona, ​​jest istotna) - a więc ludzie który musiał napisać słowo i być może nie był pewien jego pisowni, postanowił użyć „c”, co jest „naturalnym” wyborem. Lub normalnie uważali, że słowa powinny być „łączone” w języku, w jakim są używane w jak największym stopniu.

Jeśli chodzi o to, co robią greccy statystycy, sądzę, że nawet najmniejsza „narodowa duma” (lub narodowy szowinizm) wystarczyłaby, by użyli „k” zamiast „c”.

W języku polskim jest to „heteros k edastyczność”, ale czasami używa się zamiast niego „heteros c edastyczność”. Przykłady można znaleźć w książce Andrzeja Gałeckiego i Tomasza Burzykowskiego, którzy urodzili się i wykształcili w Polsce. Używają formularza „c” w książce napisanej w języku angielskim . Zauważ jednak, że formularze używane przez różnych autorów mogą po prostu odzwierciedlać zasady redakcyjne czasopism i wydawców, więc mogą nie odzwierciedlać, w jaki sposób autorzy uważają, jak należy pisać słowa.

$\kappa$

McCulloch, JH (1985). Na Heteros * edastyczność. Econometrica, 53 (2), 483.

Brakującym wyjaśnieniem jest to, że litera „C” była zawsze wymawiana jako współczesna angielska „K” w klasycznej łacinie, podczas gdy sama K była w rzeczywistości literą zbędną. Greckie słowo z literą Kappa zapożyczoną w języku łacińskim, w czasach rzymskich, zawsze było pisane literą C. Później, po łacinie wulgarnej, a następnie w języku francuskim i angielskim, wymowa C została zepsuta i została wymówiona jako „S ”lub„ CH ”, gdy pojawiło się przed samogłoskami„ E ”i„ I ”.

Dlatego obiektywnie poprawna pisownia (według standardów łacińskich) byłaby oznaczona literą C, a fakt, że istnieje alternatywna pisownia K pokazuje, że słowo to jest modernizmem i nie pochodzi z czasów rzymskich. Według współczesnych angielskich standardów obie pisowni są równoważne.

Próbuję powiedzieć, że kiedy Pearson po raz pierwszy użył pisowni „heteroskedastyczność”, wezwał do osądu, aby celowo postępować wbrew normie (z własnych subiektywnych powodów) i przeliterować ją literą K (zgodnie z odpowiedzią Nicka Coxa, zrobił to samo z „Biometriką”). Za tą pisownią nie ma żadnego motywu językowego poza faktem (być może), że wiedział, że słowa te byłyby kiedyś wymawiane za pomocą „k” i uznał je za przyjemniejsze z estetycznego punktu widzenia.

To bardzo interesująca dyskusja.

Jednym problemem z użyciem c zamiast k jest to, że we współczesnej włoskiej wymowie łacińskiej kombinacja ce (jak w przypadku ci ) daje „miękkie c ” (/ ch / sound); ponadto kombinacja sce daje efekt soft / sh / sound. Tak więc słowo heteroscedastic byłoby wymawiane / hetero-sheh-das-tic /.

Litera C sprawia, że tylko twardy / k / dźwięku przed samogłosek , o oraz u . Aby wymusić na c, aby twardy / k / brzmiał przed miękkimi samogłoskami ( e i i ), musisz dodać modyfikator. Różne języki romańskie radziły sobie z tym na różne sposoby ... W języku włoskim konwencja polega na tym, że w przeciwnym razie cichy h jest po c : ce = / cheh /, natomiast che = / keh /; i sce = / sheh /, natomiast sche = / skeh /. W języku hiszpańskim c jest zastąpione przez qu : que= / keh /. Podobna praktyka występuje w języku francuskim i portugalskim.

Z tego powodu, to byłoby całkiem racjonalne, aby sprzyjać k pisowni z heteroskedastic . Składa hołd oryginalnej transkrypcji greckiej i jest prawdopodobnie bardziej fonetycznie poprawny w językach romańskich, a przez to w języku angielskim.