Funkcja zwraca tylko niezmieniony parametr, bezużyteczne?

Właśnie znalazłem tę funkcję w projekcie, nad którym pracuję:

  -- Just returns the text unchanged.
  -- Note: <text> may be nil, function must return nil in that case!
  function Widget:wtr(text)
      return text
  end

Szkoda, że ​​programista nie działa już w firmie. Dlaczego mielibyśmy tworzyć funkcje, które nic nie robią, ale zwracają wywołany parametr?

Czy taka funkcja ma jakieś zastosowanie, nie wymienione w tym przykładzie, ale ogólnie w każdym razie?

Spowodowany

function aFunction(parameter)
    return parameter
end

Kończy się w

aFunction(parameter) == parameter

Dlaczego miałbym pisać coś takiego

aFunction(parameter) == whatIWantToCheck

zamiast

parameter == whatIWantToCheck

?

Twoje pytanie jest trochę jak pytanie o wartość liczby zerowej, jeśli za każdym razem, gdy dodasz ją do czegoś, otrzymasz tę samą wartość. Funkcja tożsamości jest jak zero dla funkcji. Niby bezużyteczne samo w sobie, ale czasami przydatne jako część wyrażenia wykorzystującego funkcje wyższego rzędu, w którym można przyjąć funkcję jako parametr lub zwrócić ją w wyniku. Dlatego większość funkcjonalnych języków programowania ma idlub identityw swojej standardowej bibliotece.

Innymi słowy, jest to przydatna funkcja domyślna. Tak jak możesz chcieć ustawić offset = 0jako domyślną liczbę całkowitą, nawet jeśli to powoduje, że offset nic nie robi, to może być przydatne, aby móc ustawić filterFunction = identityjako funkcję domyślną, mimo że filtr nic nie robi.

Pewnie. Wyobraź sobie zewnętrzny interfejs API, który umożliwia pobieranie rzeczy z absolutnie potrzebnych miejsc, ale musisz określić kryteria filtrowania i formaty wyjściowe dla każdego zapytania, nawet jeśli chcesz uzyskać wszystkie wyniki i uzyskać je dokładnie tak , jak są przechowywane.

Następnie musisz wymyślić trywialną funkcję „akceptuj wszystko” i trywialną funkcję „powrót bez zmian”, aby uzyskać dostęp do danych. wtrjest właśnie takim trywialnym pseudo-formatatorem. Jeśli często używasz tego interfejsu API, może być bardzo przydatne, aby ta funkcja pseudo-pomocnika leżała w pobliżu, zamiast tworzyć anonimową funkcję za każdym razem, gdy o coś zapytasz. (Można rozważyć nazywając ją identityzamiast wtrtak, to od razu jasne, że nic nie robi.)

Czy to nie tylko polimorfizm?

Z mojego doświadczenia z Qt tr() i wtr()metodami należy korzystać (tam, w Qt ) w lokalizacji Widgettekstu.

Więc, wracając tekst niezmieniony ta metoda po prostu mówi: Widget does no localization (translation of the text) by default. Override this function to enable your own logic.

Bardzo częstym przypadkiem jest „później dodana funkcjonalność”. Dlatego programista pomyślał, że może nastąpić zmiana tej funkcji później. Ponieważ uzyskujesz do niego dostęp jako funkcję, a nie jako sam parametr, możesz to łatwo globalnie zmienić. Powiedzmy, że masz indeks z:

function getIndex(index)
    return index
end

a ponieważ indeks zaczyna się od 0, wszystko jest w porządku. Później zmienisz komponent gdzieś indziej, ten komponent wymaga przetłumaczenia indeksu, aby zacząć od 1. Trzeba by dodać setki indeksu + 1 wszędzie w kodzie. Ale przy użyciu takiej metody po prostu powiedz:

 function getIndex(index)
    return index+1
end

i wszystko w porządku. Takie funkcje mogą szybko doprowadzić do nadmiernej inżynierii, ale w niektórych momentach mają sens!

Takie funkcje pośredniczące są powszechne w sytuacjach dziedziczenia typu. Klasa podstawowa może nic nie robić, ale klasy pochodne mogą robić różne rzeczy z danymi wejściowymi. Deklaracja funkcji stub w klasie bazowej pozwala wszystkim klasom pochodnym mieć funkcję o tej nazwie, a poszczególne klasy pochodne zastępują ją bardziej skomplikowanym i użytecznym.

Jeden dodatkowy scenariusz jest podobny do użycia w Pythonie i C # właściwości, ale w językach, które nie mają tej funkcji.

Ogólnie rzecz biorąc, możesz zadeklarować coś jako tylko członka klasy; powiedzmy „nazwa” jako ciąg. Oznacza to, że uzyskujesz do niego dostęp w następujący sposób:

someobject.name

Później decydujesz, że nazwa naprawdę musi zależeć od tego, co znajduje się w obiekcie. To naprawdę powinna być funkcja. Ups! Nawet bez argumentów oznacza to, że cały kod, który ma do niego dostęp, musi zostać zmieniony na

someobject.name()

Ale jeśli masz wiele takich wywołań, szanse na to, że coś pójdzie nie tak, są niewielkie - gdzieś ta zmiana nie zostanie wprowadzona, program się zawiesi, gdy dojdziesz do tego punktu itp.

Właściwości w C # / Python pozwalają zastąpić funkcję tym, co kiedyś było atrybutem, jednocześnie umożliwiając dostęp do niej jak do atrybutu, tj. Bez zmian. Nie musisz nawet planować z wyprzedzeniem.

Jeśli twój język tego nie ma, musisz planować z wyprzedzeniem, ale nadal możesz w pewien sposób wspierać go tak, jak robili to wcześniej ludzie, czyniąc z niego funkcję od samego początku, która nic nie robi. Na początku nie zrobi nic interesującego i wygląda na to, że powinien zostać usunięty, a wiele funkcji tego typu nigdy się nie zmienia. Ale później, jeśli zdasz sobie sprawę, że naprawdę za każdym razem, gdy dzwonisz Widget.wtr, musisz usunąć niektóre znaki specjalne, to nie jest wielka sprawa - to już funkcja, po prostu dodaj ją i gotowe.

TL; DR To może być po prostu mądry programista planujący przyszłe zmiany.

Nie jest to bezużyteczne, w rzeczywistości może być niezwykle przydatne, ponieważ sprawia, że ​​kod jest bardziej jednolity i elastyczny.

Powiedzmy na przykład, że masz listę osób i listę rozwijaną, z której użytkownik może wybrać, czy chcemy zobaczyć „wszystkich”, czy tylko tych, którzy są „mężczyznami” lub „kobietami”.

Możesz albo traktować „wszystko” jako szczególny przypadek, w którym to przypadku będziesz potrzebować dodatkowego, jeśli i jawnie sprawdzisz ten przypadek, albo możesz mieć funkcję filtrującą, która po prostu zwraca swój parametr (np. Pozwala na przejście wszystkiego), przypisany do użycia w przypadku „wszystkie”.