Z tego, co przeczytałem, LGPL 3.0 pozwala na korzystanie z licencji razem z innymi licencjami, co jest bardziej liberalne (nawet nie jestem tego pewien).
Z https://www.gnu.org/licenses/gpl-faq.html#AllCompatibility napisano, że nie jest on kompatybilny z GPLv2, podczas gdy LGPL 2.1 jest z nim kompatybilny. To trochę sprzeczne z tym, co przeczytałem ...
Czy wiesz, jakie są prawdziwe zalety i wady LGPL 3.0 w porównaniu z LGPL 2.1?
Wadą byłoby to, że nie jest kompatybilny z GPLv2.
Odpowiedzi:
Myślę, że musisz zacząć od intencji LGPL 2.1 i LGPL 3. LGPL 2.1 został zaprojektowany jako licencja napisana głównie w prostym języku angielskim, który dałby programistom wskazówki, co mogą zrobić z oprogramowaniem. Jest ogólnie bardziej przejrzysty niż GPL 2, ponieważ łączy bezpieczny port. Jedną z głównych wątpliwości dotyczących GPL jest to, czy właściciel praw autorskich ma nawet interes w kontrolowaniu, jakie programy mogą łączyć się z biblioteką chronioną prawem autorskim. LGPL eliminuje tę niepewność, zapewniając bezpieczną przystań w zakresie łączenia.
Główną wadą tego podejścia jest jednak to, że zależy ono od amerykańskich pojęć prawnych i tym podobnych oraz definicji jurysdykcyjnych. To, co może być dziełem pochodnym w jednej jurysdykcji, może nie być w innej jurysdykcji, co stanowi znaczącą różnicę, gdy oprogramowanie jest pakowane i dystrybuowane, a zezwolenie na agregację, ale nie na pochodną. LGPL ma tutaj mniej problemów niż GPL, ale jest to znaczna niepewność, szczególnie w przypadku GPL, która jest licencją towarzyszącą.
Aby rozwiązać niektóre z tych problemów, a także zapewnić lepszą kontrolę nad dokładnymi prawami, opracowano serię licencji GPL v3 (część LGPL 3). Mają one na celu wyeliminowanie jurysdykcyjnych definicji pochodnych i agregacji oraz przepisanie języka, tak aby zawierał wskazówki dla prawników, a nie dla programistów. Licencje są znacznie bardziej złożone, wykorzystując struktury bardziej dostępne dla prawników niż programistów i niekoniecznie mniej niejasne. [1] Jednak w pewnym stopniu udaje im się obejść definicje jurysdykcyjne.
Tak więc pierwszym kompromisem jest to, czy chcesz pisać licencję, że publiczność jest programistą, a publiczność prawnikiem, a drugim - jak obawiasz się międzynarodowych definicji w różnych jurysdykcjach.
Ostatnią jest jednak to, że seria licencji GPL v3 wymusiła zgodność z AGPL v3, co oznacza, że kod można pobrać z programów GPL i dodać dodatkowe ograniczenia AGPL w taki sposób, że nie można tego przyczynić ponownie ta sama licencja. Jest to problem z kopiowaniem LGPL -> GPL na obu licencjach, więc prawdopodobnie jest to stosunkowo niewielki problem.
Ja osobiście wolę licencje GPL v2 i LGPL 2.1, ponieważ są one prostsze i dlatego uważam, że jest mniejsza szansa na poważne nieporozumienie (drobne nieporozumienia mogą być jednak bardziej powszechne), ale to moja własna preferencja i twoje mogą się różnić.
[1] Na przykład, jeśli czytasz zarówno 2-klauzulową licencję BSD, jak i GPL v3 (i przez rozszerzenie LGPL b3), licencje te są niezgodne, ponieważ licencje BSD nie wspominają wyraźnie o udzielaniu sublicencji w przeciwieństwie do licencji MIT, a zatem na przynajmniej niektórzy prawnicy, tacy jak Larry Rosen, nie wierzą, że taka licencja została przyznana. Dlatego nie można po prostu wziąć kodu BSD i poddać go ponownej licencji jako GPL v3 bez faktycznego dodawania zmian godnych praw autorskich. Jednak wszyscy zgadzają się, że licencje BSD i GPL v3 są kompatybilne. Stwarza to jednak poważne problemy przy interpretacji licencji i rysowaniu linii.