Dlaczego aplikacje internetowe Java używają rozszerzenia .do? Skąd to się wzieło?

Zawsze zastanawiałem się, dlaczego tak wielu programistów Java używa „.do” jako rozszerzenia swoich zasobów kontrolera sieci (MVC). Przykład: http://example.com/register.do

Wydaje się, że nie jest to nawet specyficzne dla frameworka, ponieważ widziałem to w projektach Spring MVC i Struts. Skąd wzięła się praktyka rozszerzenia „.do”. Dlaczego zrobiono to zamiast bez rozszerzenia? Wydaje mi się, że przegapiłem w tej sprawie notatkę o Javie.

Osobiście wolę brak przedłużenia.

O ile mi wiadomo, ta konwencja została rozpowszechniona przez Struts1. Podręcznik użytkownika przedstawia to w następujący sposób:

5.4.2 Skonfiguruj mapowanie ActionServlet

Uwaga: materiał w tej sekcji nie dotyczy wyłącznie Struts. Konfiguracja odwzorowań serwletów jest zdefiniowana w specyfikacji Java Servlet Specification. W tej sekcji opisano najczęstsze sposoby konfigurowania aplikacji.

Istnieją dwa typowe podejścia do definiowania adresów URL, które będą przetwarzane przez serwlet kontrolera - dopasowywanie prefiksów i dopasowywanie rozszerzeń. Odpowiedni wpis mapowania dla każdego podejścia zostanie opisany poniżej.

Dopasowywanie prefiksów oznacza, że ​​chcesz, aby wszystkie adresy URL rozpoczynające się (po części ścieżki kontekstu) określoną wartością były przekazywane do tego serwletu. Taki wpis może wyglądać tak:

<servlet-mapping>
    <servlet-name>action</servlet-name>
    <url-pattern>/do/*</url-pattern>
</servlet-mapping>

co oznacza, że ​​identyfikator URI żądania pasujący do /logonścieżki opisanej wcześniej może wyglądać następująco:

http://www.mycompany.com/myapplication/do/logon

gdzie /myapplicationjest ścieżką kontekstu, w której aplikacja jest wdrażana.

Z drugiej strony, mapowanie rozszerzeń dopasowuje identyfikatory URI żądań do serwletu akcji na podstawie faktu, że identyfikator URI kończy się kropką, po której następuje zdefiniowany zestaw znaków. Na przykład serwlet przetwarzania JSP jest odwzorowywany na *.jspwzorzec, tak że jest wywoływany w celu przetworzenia każdej żądanej strony JSP. Aby użyć *.do rozszerzenia (co oznacza „zrób coś”) , wpis mapowania wyglądałby następująco:

<servlet-mapping>
    <servlet-name>action</servlet-name>
    <url-pattern>*.do</url-pattern>
</servlet-mapping>

a identyfikator URI żądania pasujący do /logonścieżki opisanej wcześniej może wyglądać następująco:

http://www.mycompany.com/myapplication/logon.do

OSTRZEŻENIE - struktura nie będzie działać poprawnie, jeśli zdefiniujesz więcej niż jeden <servlet-mapping>element dla serwletu kontrolera.

OSTRZEŻENIE - Jeśli używasz nowej obsługi modułów od wersji 1.1, powinieneś mieć świadomość, że obsługiwane jest tylko mapowanie rozszerzeń.

Myślę, że ta konwencja została zachowana (czasami po to, aby nie zmieniać adresów URL nawet po zastąpieniu Struts1, czasami tylko dlatego, że ludzie byli z tego zadowoleni).

Powszechną praktyką było mapowanie serwletu struts do * .do w pliku web.xml w celu przekazywania adresów URL do serwletu struts. Na przykład:

<!-- Standard Action Servlet Mapping -->
<servlet-mapping>
    <servlet-name>action</servlet-name>
    <url-pattern>*.do</url-pattern>
</servlet-mapping>

Tak naprawdę nie ma ku temu powodu poza konwencją. Jeśli nie używasz żadnego rozszerzenia, musisz zrobić trochę magii, aby obsłużyć obrazy i inną statyczną zawartość w sposób, który nie wysyła ich do twojego sevletu. Często odbywa się to w module równoważenia obciążenia frontowego serwera WWW.

Tylko wskazówka dotycząca bezpieczeństwa!

Dobrą praktyką jest użycie nietypowego rozszerzenia kontrolera, w ten sposób intruzi będą musieli spędzić więcej czasu, aby znaleźć informacje o witrynie.

Więc jeśli zmienisz domyślne rozszerzenie, plus kilka statystyk w twoim frameworku, które mogą ujawnić twoją rękę, twój framework MVC może być całkowicie nieznany.

Nawet zmień rozszerzenie na phplub aspxmoże być dobrym pomysłem.

Cóż, rzeczywiście jest to ochrona przez zaciemnianie, ale nie jest to przeciwieństwo dobrej ochrony. Pomocne może być nałożenie zabezpieczeń na zaciemnienie na już zabezpieczonym systemie. Istnieją ciekawe zalety i wady bezpieczeństwa przez zaciemnianie i kiedy można ich używać w Internecie.