Poniżej znajduje się kilka powodów przemawiających za użyciem wzorca i przykładowego kodu w Javie, ale jest to implementacja Wzorca Konstruktora objętego Gangiem Czterech we Wzorcach Projektu . Powody, dla których chcesz go używać w Javie, dotyczą również innych języków programowania.
Jak stwierdza Joshua Bloch w Effective Java, wydanie drugie :
Wzorzec konstruktora jest dobrym wyborem przy projektowaniu klas, których konstruktory lub fabryki statyczne miałyby więcej niż garść parametrów.
Wszyscy kiedyś spotkaliśmy klasę z listą konstruktorów, w której każde dodanie dodaje nowy parametr opcji:
Pizza(int size) { ... }
Pizza(int size, boolean cheese) { ... }
Pizza(int size, boolean cheese, boolean pepperoni) { ... }
Pizza(int size, boolean cheese, boolean pepperoni, boolean bacon) { ... }
Nazywa się to Wzorem Konstruktora Teleskopowego. Problem z tym wzorcem polega na tym, że gdy konstruktory mają długość 4 lub 5 parametrów, trudno jest zapamiętać wymaganą kolejność parametrów, a także konkretny konstruktor, którego możesz chcieć w danej sytuacji.
Jedną z alternatyw dla Telescoping Constructor Pattern jest wzorzec JavaBean, w którym wywołujesz konstruktor z obowiązkowymi parametrami, a następnie wywołujesz dowolne ustawiacze po:
Pizza pizza = new Pizza(12);
pizza.setCheese(true);
pizza.setPepperoni(true);
pizza.setBacon(true);
Problem polega na tym, że ponieważ obiekt jest tworzony przez kilka wywołań, może być w niespójnym stanie w trakcie jego budowy. Wymaga to również dodatkowego wysiłku, aby zapewnić bezpieczeństwo nici.
Lepszą alternatywą jest użycie Wzorca konstruktora.
public class Pizza {
private int size;
private boolean cheese;
private boolean pepperoni;
private boolean bacon;
public static class Builder {
//required
private final int size;
//optional
private boolean cheese = false;
private boolean pepperoni = false;
private boolean bacon = false;
public Builder(int size) {
this.size = size;
}
public Builder cheese(boolean value) {
cheese = value;
return this;
}
public Builder pepperoni(boolean value) {
pepperoni = value;
return this;
}
public Builder bacon(boolean value) {
bacon = value;
return this;
}
public Pizza build() {
return new Pizza(this);
}
}
private Pizza(Builder builder) {
size = builder.size;
cheese = builder.cheese;
pepperoni = builder.pepperoni;
bacon = builder.bacon;
}
}
Pamiętaj, że Pizza jest niezmienna, a wszystkie wartości parametrów znajdują się w jednym miejscu . Ponieważ metody ustawiające Buildera zwracają obiekt Builder, można je połączyć w łańcuch .
Pizza pizza = new Pizza.Builder(12)
.cheese(true)
.pepperoni(true)
.bacon(true)
.build();
Powoduje to, że kod jest łatwy do napisania, bardzo łatwy do odczytania i zrozumienia. W tym przykładzie metodę kompilacji można zmodyfikować w celu sprawdzenia parametrów po skopiowaniu ich z konstruktora do obiektu Pizza i wygenerowania wyjątku IllegalStateException, jeśli podano niepoprawną wartość parametru. Ten wzór jest elastyczny i łatwo będzie dodać do niego więcej parametrów w przyszłości. Jest to naprawdę przydatne tylko wtedy, gdy masz więcej niż 4 lub 5 parametrów dla konstruktora. To powiedziawszy, może być opłacalne, jeśli podejrzewasz, że możesz dodać więcej parametrów w przyszłości.
Pożyczyłem dużo na ten temat z książki Effective Java, 2. wydanie Joshua Blocha. Aby dowiedzieć się więcej o tym wzorcu i innych skutecznych praktykach Java , bardzo go polecam.