Jakie są główne różnice między C # a Javą?

Chcę tylko wyjaśnić jedną rzecz. To nie jest pytanie, które jest lepsze, tę część pozostawiam komuś innemu do omówienia. Nie obchodzi mnie to. Zadano mi to pytanie podczas rozmowy kwalifikacyjnej i pomyślałem, że przydałoby się trochę więcej.

Oto te, które mógłbym wymyślić:

• Java jest „niezależna od platformy”. W dzisiejszych czasach można powiedzieć, że istnieje projekt Mono , więc C # można również rozważyć, ale uważam, że jest to nieco przesadzone. Czemu? Cóż, kiedy powstaje nowa wersja Java, jest ona jednocześnie dostępna na wszystkich obsługiwanych platformach, z drugiej strony, ile funkcji C # 3.0 wciąż brakuje w implementacji Mono? Czy to naprawdę CLR vs. JRE , które powinniśmy porównać tutaj?
• Java nie obsługuje wydarzeń i delegatów. Z tego co wiem.
• W Javie wszystkie metody są wirtualne
• Narzędzia programistyczne: Wierzę, że nie ma jeszcze takiego narzędzia jak Visual Studio. Zwłaszcza jeśli pracowałeś z edycjami zespołowymi, będziesz wiedział, co mam na myśli.

Dodaj inne, które Twoim zdaniem są istotne.

Aktualizacja: Właśnie wyskoczyło mi z głowy, Java nie ma czegoś takiego jak niestandardowe atrybuty klas, metod itp. A może to?

Porównanie Java 7 i C # 3

(Niektóre funkcje Java 7 nie są tutaj wymienione, ale usingusunięto przewagę instrukcji wszystkich wersji C # w stosunku do Java 1-6).

Nie wszystkie podsumowania są poprawne:

• W Javie metody są domyślnie wirtualne , ale można je uczynić ostatecznymi. (W języku C # są domyślnie zapieczętowane, ale można je uczynić wirtualnymi).
• Istnieje wiele IDE dla Javy, zarówno darmowych (np. Eclipse, Netbeans), jak i komercyjnych (np. IntelliJ IDEA)

Poza tym (i co jest już w podsumowaniu):

• Generyczne są całkowicie różne między tymi dwoma; Generyczne Java są tylko „sztuczką” podczas kompilacji (ale w tym przydatną). W języku C # i .NET generyczne są również utrzymywane w czasie wykonywania i działają zarówno dla typów wartości, jak i typów referencyjnych, zachowując odpowiednią wydajność (np. List<byte>Jako byte[]wsparcie, a nie tablicę bajtów w pudełku).
• C # nie sprawdził wyjątków
• Java nie pozwala na tworzenie typów wartości zdefiniowanych przez użytkownika
• Java nie ma przeciążenia operatora i konwersji
• Java nie ma bloków iteratora do prostej implementacji iteratorów
• Java nie ma czegoś takiego jak LINQ
• Częściowo z powodu braku delegatów, Java nie ma żadnych anonimowych metod i wyrażeń lambda. Anonimowe klasy wewnętrzne zwykle wypełniają te role, ale niezgrabnie.
• Java nie ma drzew wyrażeń
• C # nie ma anonimowych klas wewnętrznych
• C # w ogóle nie ma wewnętrznych klas Javy - wszystkie zagnieżdżone klasy w C # są jak statyczne zagnieżdżone klasy Javy
• Java nie ma klas statycznych (które nie mają żadnych konstruktorów instancji i nie można ich używać do zmiennych, parametrów itp.)
• Java nie ma żadnego odpowiednika anonimowych typów C # 3.0
• Java nie ma niejawnie wpisanych zmiennych lokalnych
• Java nie ma metod rozszerzenia
• Java nie ma wyrażeń inicjalizujących obiekty i kolekcje
• Modyfikatory dostępu są nieco inne - w Javie (obecnie) nie ma bezpośredniego odpowiednika zestawu, więc nie ma pojęcia o „wewnętrznej” widoczności; w języku C # nie ma odpowiednika „domyślnej” widoczności w Javie, która uwzględnia przestrzeń nazw (i dziedziczenie)
• Kolejność inicjalizacji w Javie i C # jest nieco inna (C # wykonuje inicjalizatory zmiennych przed połączeniem łańcuchowym z konstruktorem typu podstawowego)
• Java nie ma właściwości jako części języka; są konwencją metod get / set / is
• Java nie ma odpowiednika „niebezpiecznego” kodu
• Interop jest łatwiejszy w języku C # (i ogólnie .NET) niż JNI Javy
• Java i C # mają nieco inne pomysły na wyliczanie. Java są znacznie bardziej obiektowe.
• Java nie ma dyrektyw preprocesora (#define, # if itp. W C #).
• Java nie ma odpowiednika C # refi outdo przekazywania parametrów przez odniesienie
• Java nie ma odpowiednika typów częściowych
• Interfejsy C # nie mogą deklarować pól
• Java nie ma niepodpisanych typów liczb całkowitych
• Java nie obsługuje języka dla typu dziesiętnego. (java.math.BigDecimal zapewnia coś takiego jak System.Decimal - z różnicami - ale nie ma obsługi języka)
• Java nie ma odpowiednika typów dopuszczających wartości zerowe
• Boks w Javie wykorzystuje predefiniowane (ale „normalne”) typy referencji z określonymi operacjami na nich. Boks w C # i .NET jest bardziej przejrzysty, z typem referencyjnym tworzonym dla boksowania przez CLR dla dowolnego typu wartości.

Nie jest to wyczerpujące, ale obejmuje wszystko, co mogę wymyślić z ręki.

Poniżej znajduje się obszerne odniesienie Dare Obasanjo na temat różnic między C # a Javą. Zawsze przełączam się między nimi, odnosząc się do tego artykułu.

http://www.25hoursaday.com/CsharpVsJava.html

C # ma właściwości automatyczne, które są niezwykle wygodne, a także pomagają utrzymać kod w czystości, przynajmniej gdy nie masz niestandardowej logiki w programach pobierających i ustawiających.

Funkcje języka C # nieobecne w Javie • Język C # obejmuje bardziej prymitywne typy i funkcję przechwytywania wyjątków arytmetycznych.

• Zawiera dużą liczbę notacyjnych udogodnień w Javie, z których wiele, takich jak przeciążanie operatorów i rzutowania zdefiniowane przez użytkownika, jest już znanych dużej społeczności programistów C ++.

• Obsługa zdarzeń jest „obywatelem pierwszej klasy” - jest częścią samego języka.

• Umożliwia definicję „struktur”, które są podobne do klas, ale mogą być przydzielane na stosie (w przeciwieństwie do instancji klas w języku C # i Javie).

• C # implementuje właściwości jako część składni języka.

• C # pozwala na działanie instrukcji switch na łańcuchach.

• C # pozwala na anonimowe metody zapewniające funkcjonalność zamknięcia.

• C # pozwala iteratorowi, który wykorzystuje procedury wspólne za pomocą słowa kluczowego wydajności w stylu funkcjonalnym.

• C # obsługuje parametry wyjściowe, pomagając w zwróceniu wielu wartości, funkcję wspólną dla C ++ i SQL.

• C # ma możliwość aliasu przestrzeni nazw.

• C # ma „Explicit Member Implementation”, który pozwala klasie na konkretną implementację metod interfejsu, niezależnie od metod własnych. Pozwala to również na implementację dwóch różnych interfejsów, które mają metodę o tej samej nazwie. Metody interfejsu nie muszą być publiczne; można je uczynić dostępnymi tylko za pośrednictwem tego interfejsu.

• C # zapewnia integrację z COM.

• Zgodnie z przykładem C i C ++, C # pozwala na wywołanie przez referencję dla typów pierwotnych i referencyjnych.

Funkcje Java Absent w C #

• Słowo kluczowe strictfp Java gwarantuje, że wynik operacji zmiennoprzecinkowych pozostanie taki sam na różnych platformach.

• Java obsługuje sprawdzone wyjątki w celu lepszego egzekwowania pułapek i obsługi błędów.

Innym dobrym zasobem jest http://www.javacamp.org/javavscsharp/ Ta strona zawiera wiele przykładów ilustrujących prawie wszystkie różnice między tymi dwoma językami programowania.

O atrybutach Java ma Adnotacje, które działają prawie tak samo.

Generyczne:

W przypadku generycznych programów Java nie uzyskuje się żadnej wydajności wykonywania .NET, ponieważ podczas kompilacji ogólnej klasy w Javie kompilator odbiera parametr type i wszędzie zastępuje Object. Na przykład, jeśli masz Foo<T>klasę, kompilator Java generuje kod bajtowy tak, jakby był Foo<Object>. Oznacza to, że rzutowanie, a także boksowanie / rozpakowywanie będzie musiało zostać wykonane w „tle”.

Od jakiegoś czasu gram w Javie / C # i, moim zdaniem, główną różnicą na poziomie językowym są, jak wskazałeś, delegaci.

Proszę przejść przez link podany poniżej msdn.microsoft.com/en-us/library/ms836794.aspx Obejmuje zarówno podobieństwo, jak i różnicę między C # a java