Zamierzeniem było zastrzelenie dzieciaka z wyższej klasy rodziny bawiącego się cegłami i piaskiem w niezbyt czystym miejscu.
Celowo nie rozmazałem tła. Myślę, że w tym przypadku ważne jest dodanie kontekstu. Jednak czuję, że kontekst przytłacza temat. Temat wydaje się zagubiony w cegłach.
Jak komponować tak, aby kontekst nie obezwładniał tematu?
Odpowiedzi:
Zbliż się do swojego tematu. Zobaczmy, co robi, co ma na sobie, jak reaguje. To powinna być pierwsza rzecz, którą zauważamy, bez konieczności szukania (jeśli to rzeczywiście twoja intencja).
W tej chwili jest ona drugorzędnym lub przypadkowym elementem krajobrazu miejskiego. Tło jest pełne treści i kontekstu, co zapewnia luksus zbliżania się bez utraty wpływu. Nieznaczne rozmycie też nie zaszkodzi - wystarczająco, aby zapewnić separację, ale nie tak bardzo, aby zaciemnić środowisko.
[Zastrzeżenie: ta odpowiedź odzwierciedla moje myślenie o fotografii i jest to „myślenie”, ponieważ mogę zmienić zdanie w przyszłości z tych samych powodów, dla których nie myślałem o tym w przeszłości.]
Myślę, że istnieją (przynajmniej) dwa sposoby fotografowania aparatem. Jednym ze sposobów fotografowania jest wyrażenie artystycznej wizji. Innym sposobem jest to, co uważam za „strzelanie na miejsce zbrodni”. Fotografie są często mieszanką tych dwóch. Tak jest w przypadku oryginalnego obrazu:
Oryginalny obraz
Gotowość do rozciągania nieprawd i półprawd, które są nieodłącznym elementem utrwalania chwili w czasie i wyświetlania trójwymiarowej przestrzeni na płaskiej stronie lub ekranie.
Pragnienie dostarczenia dowodów, które mogą powstać podczas krzyżowego badania. „Aha! Więc przyznajesz, że był czerwony rower!”
Ponieważ pytanie dotyczy kompozycji, reszta tej odpowiedzi skupia się na wizji artystycznej lub na leżeniu w cyfrowej ciemni. Warto zauważyć, że odzwierciedla to moje obecne ograniczenia w manipulowaniu obrazami. Inne osoby będą się różnić.
Większość zdjęć kończy się twardymi pionami i poziomymi. Tworzą one mocne linie odniesienia dla reszty zdjęcia. Zdjęcie ma silne pionowe linie. Obracanie obrazu w celu lepszego wyrównania pionów z „ramką” utworzoną przez krawędzie usuwa coś, co jest „nieco wyłączone”.
Cena zapłacona za ten konkretny obraz jest na rowerze. Teraz jest ledwo poza kadrem. To, czy cena jest warta zapłaty, jest kwestią opinii.
Oglądanie obrazu w czerni i bieli jest sposobem na zbadanie wpływu względnej jasności na kompozycję. Pomaga to w zastosowaniu cyfrowego odpowiednika ciemni polegającego na unikaniu i wypalaniu . To jest obrócony obraz monochromatyczny:
Najważniejszą częścią historii jest fantazyjna biała sukienka małej dziewczynki. Jest to z pewnością najważniejszy element uchwyconego przez fotografa momentu. Niestety jest szary (najjaśniejszym elementem na oryginalnym obrazie jest niebo przez drzewa). Woła o spalenie. 1
Kiedy suknia dziewczynki stanie się jasna, co powinno być ciemniejsze? Dla mnie prawie wszystko, co jest ciemniejsze niż szary punkt. Powstały obraz jest „ciemniejszym wydrukiem”. Elementem ograniczającym, którego użyłem, jest szara betonowa płyta za dziewczyną w stosunku do jej białej sukni, ciemnych włosów i średniego odcienia skóry.
Podoba mi się, jak wpływa na kolorowy obraz, inni mogą tego nie robić. T.
Dla mnie prawa krawędź obrazu zawiera szum kompozycyjny. Deska ukośna niczego nie wzmacnia. Poziome deski też nic nie dodają. Nie ma tam nic ciekawego, więc można go wykadrować 2 .
Jestem skłonny popchnąć go dalej i traktować rower, znak i drzewa jak hałas składowy. Moją intuicją jest to, że to właśnie przyciągnęło uwagę fotografa. Format kwadratowy jest również bardziej spójny z silnymi pionami niż oryginalny format poziomy. 3)
Alternatywna uprawa oparta na @ mattdm bez rotacji i dla podkreślenia horyzontalności.
1] Uwaga techniczna: uniki i wypalanie zostały wykonane za pomocą narzędzia „system strefowy” Darktable. Palenie odbywało się za pomocą maski. Unikanie przeprowadzono na całym świecie w oparciu o luminancję.
2] Uwaga techniczna: Uprawa została wykonana odręcznie, a nie w określonej proporcji.
3] i lubię kwadraty (może dlatego, że mój pierwszy aparat używał 126 nabojów).
Dla mnie chodzi o to, aby zobaczyć, co jeszcze przytłacza temat, a następnie znaleźć sposób na złagodzenie go lub wyeliminowanie. W tym przypadku biel na rowerze i jego widoczność w ramce obezwładnia białą sukienkę dziecka. Poruszanie się w prawo, aby rower był za nią, lub w lewo, aby wypadło z ramy, mogło pomóc.
Ale dla mnie drugim głównym problemem jest brak zaangażowania w temat. Głowa jest opuszczona, nie widać jej oczu, nie można naprawdę zobaczyć, z czym się bawi lub na czym się koncentruje. W tym przypadku po prostu czekanie i mierzenie czasu na bardziej wyrazisty moment, kiedy jej głowa jest podniesiona, jej ręce poruszają się, lub kiedy ona się uśmiecha, albo widzisz oczy, może również pomóc zwrócić uwagę widza na nią. To nie jest szczególnie ekspresyjny moment w opowiadaniu historii, którą chcesz opowiedzieć.
Pierwszą rzeczą do rozważenia jest ogólna kompozycja i kadrowanie ujęcia. Przydatną praktyczną regułą jest tutaj zasada trzeciej s. Umysłowo podziel ramkę na siatkę 3 x 3 (tj. Dziewięć równych bloków), oko będzie miało tendencję do przyciągania do wszystkiego, gdzie spotykają się rogi bloków.
Równie silne linie pionowe lub poziome (tj. Horyzont) powinny leżeć blisko linii siatki.
To podejście jest prostym sposobem na stworzenie ogólnie zrównoważonej kompozycji, oko ma tendencję do naturalnego poruszania się między przecinającymi się liniami siatki i jest przyciągane do obiektu leżącego na dowolnym skrzyżowaniu.
Na twoim oryginalnym zdjęciu dziecko i rower znajdują się na pierwszym planie i po obu stronach lewego dolnego punktu centralnego, dlatego walczą o pozycję.
Fotografowanie z nieco większą ramką, niż jest to konieczne, a najwyższa rozdzielczość aparatu zapewnia większą elastyczność w dostosowywaniu kompozycji przez kadrowanie.
Nie ma ogólnych zasad dla tego rodzaju rzeczy.
W tym przypadku uważam, że lepsze ujęcie dziewczyny działa lepiej:
Kiedy się nad tym zastanowić, nadal daje to większość kontekstu oryginału. Podoba mi się również, że widz zastanawia się trochę, co się dzieje. Zestawienie dziewczyny w fantazyjnej sukience bawiącej się cegłami w brudnym miejscu rozbiórki (lub cokolwiek innego) przyciąga twoją uwagę. W pewien sposób nie chcesz „wyjaśniać” więcej. Niech widz zobaczy kontrast i cud.
To pytanie jest prawdopodobnie „drugą rundą” poprzedniej. Moja uwaga jest wielokrotnie rozpraszana przez elementy potrzebne do kontekstu na tym obrazie. Gdzie się mylę?
Dokonuję podobnej analizy i widzę, że nadal nie stosujesz mojej mądrości XD
Muszę powiedzieć, że nie uważam, że powinieneś podejść bliżej. Czas jest odpowiedni i czekanie jednego kroku zaryzykowałoby zdjęcie.
Nie możesz tego kontrolować, ale tutaj są one rozpraszające jako elementy (nie jako pozycja)
I znowu tutaj jest zasada trzech części zastosowana do twojego obrazu. I podobnie jak w przypadku drugiego wpisu, już podjąłeś dwie decyzje dotyczące kadrowania, podczas robienia zdjęcia i kadrowania (widać, że nie ma on normalnej proporcji 3: 2).
Rozpraszające elementy sugerują nam nowe kadrowanie. Kusiło mnie, aby całkowicie przyciąć rower, ale ouch. Zmusza nas również do przycinania ładnej linii cegieł.
Pozostawienie odrobiny roweru obramia dziewczynę w środku sytuacji i zachowuje ceglaną linię. (Ta część jest nieco subiektywna)
Ale zbyt mocno zmusiłeś zdjęcie. Punktem zainteresowania prawdopodobnie nie jest twarz dziewczyny, ale jej działania i interakcje, dlatego potrzebujemy lepszego ujęcia w kadrze.
Nie bój się strzelać nieco szerzej na nudnej podłodze.
Oczywiście nie jest to jedyne kadrowanie ani kadrowanie.
Uwielbiam to, że wkładasz wiele wysiłku, aby zrozumieć opowiadanie na swoich zdjęciach!
Zwróć trochę więcej uwagi na zasadę trzeciej. (lub inne schematy kompozycji) Są twoimi przyjaciółmi!
