Dlaczego obiektywy pełnoklatkowe i obiektywy do przycinania mają ten sam współczynnik przycięcia, gdy są stosowane w aparacie do przycinania?

Mam Canona 7D, który ma współczynnik kadrowania 1,6x.

Podczas korzystania z obiektywu Canon EF-S uzyskuję ogniskową podaną na obiektywie, a podczas korzystania z obiektywu Canon EF mam ogniskową razy 1,6, gdy jest stosowany na korpusie APS-C. Przynajmniej tak myślałem .

Właśnie porównałem dwie soczewki:

• Canon EF-S 15-85mm f3,5-5.6
• Canon EF 70-200mm f4

Zrobiłem to samo zdjęcie, które możesz zobaczyć tutaj .

Zdjęcie górne jest wykonywane 15–85, zdjęcie dolne 70–200 - oba obiektywy są ustawione na 70 mm . Dlaczego teraz wyglądają tak samo?

Myślałem, że dostanę 112-320 mm (współczynnik przycięcia 70 mm * 1,6). Co źle zrozumiałem przy obliczaniu współczynnika uprawy? Lightroom wyświetla również zdjęcia jako mające „70 mm”, a nie 112 mm.

Niezależnie od tego, czy jest to obiektyw EF czy EF-S, zawsze używana jest rzeczywista ogniskowa. Istnieją pewne techniczne powody, dla których tak jest, ale najprostszym jest to, że ogniskowa obiektywu jest definiowana jako odległość od płaszczyzny filmu potrzebna, gdy soczewka jest ogniskowana w nieskończoności, aby punktowe źródła światła były pojedynczym punktem na płaszczyźnie filmu . Nie zmienia się to w odniesieniu do rozmiaru czujnika. To, co zmienia się w odniesieniu do rozmiaru matrycy, to kąt widzenia lub pole widzenia (FoV), które obiektyw o określonej ogniskowej będzie obejmował w części koła obrazu, która pada na czujnik.

Oznacza to, że jeśli używasz obiektywu 70 mm w aparacie pełnoklatkowym, wartość FoV będzie wynosić około 34 ° po przekątnej. Ta sama soczewka 70 mm na korpusie czujnika uprawy będzie miała pole widzenia około 21 °. Jest to odpowiednik FoV około 110 mm obiektywu na korpusie FF i dlatego producenci aparatów twierdzą, że obiektyw 70 mm na korpusie kadrowania jest odpowiednikiem 110 mm . Jeśli drukujesz zdjęcia wykonane tego samego obiektu z tej samej odległości przy użyciu tego samego obiektywu o ogniskowej za pomocą obu aparatów na papierze tego samego rozmiaru, obraz z aparatu z czujnikiem przycięcia sprawi, że obiekt będzie wyglądał na większy. Wynika to z faktu, że stosunek między wielkością czujnika kadrowania a rozmiarem wydruku jest większy niż stosunek większego czujnika pełnej klatki do tego samego rozmiaru wydruku, a zatem współczynnik powiększenia zdjęcia zrobionego za pomocą czujnika kadrowania jest wyższa.

Jeśli wykonasz oba zdjęcia wykonane przy 70 mm na swoim 7D z EF 70-200 mm f / 4L i EF-S 15-85 mm f / 3.5-5.6 IS, będą miały takie same wartości FoV, ponieważ oba obiektywy są ustawione na 70 mm. Aby zrozumieć, jaką dają wartości FoV odpowiadające 35 mm, obie soczewki należy pomnożyć przez współczynnik kadrowania , nawet jeśli jedna z soczewek nie wyświetla wystarczająco jasnego koła wystarczająco dużego, aby wypełnić czujnik pełnej klatki.

Współczynnik kadrowania dotyczy wszystkich obiektywów fotografowanych aparatem z mniejszą matrycą. Wyglądają tak samo, ponieważ 70 mm to 70 mm na obu soczewkach i oba są przycięte dokładnie w ten sam sposób.

Myślę, że odpowiedzi na pytanie Czy EF 50 mm f / 1.4 jest taki sam jak 50 mm z obiektywem EF-S w Canonie 550D? powinno pomóc.

Sprawdź także moją odpowiedź na Co to jest kąt widzenia? , ponieważ pojęcia są ze sobą ściśle powiązane, wyjaśnienie kąta widzenia wyjaśnia również współczynnik upraw

Mniejszy czujnik jest dosłownie jak robienie zdjęcia z większego czujnika i przycinanie go. Ma to wiele zalet w niektórych sytuacjach: jeśli przycinasz i powiększasz, o ile masz jeszcze szczegóły, to większy zoom „za darmo”; ponadto środek obiektywów ma lepszą jakość obrazu. Tak więc w sytuacjach, w których chcesz mieć duży zasięg i prawdopodobnie i tak będziesz uprawiał, użycie czujnika matrycy jest tańsze i prawdopodobnie szybsze i nie ma prawdziwych wad. Niektórzy twierdzą, że mniejsze piksele na czujnikach przycinania dają nawet przewagę; Myślę, że jest to otwarte do debaty, a tak naprawdę jest dyskutowane w części Czy pełnoklatkowe aparaty są złe dla fotografii sportowej? i Czy czynnik uprawy jest złą rzeczą?

Współczynnik kadrowania nie jest miarą obiektywu, jest miarą czujnika. Obiektyw używa tej samej miary, która w rzeczywistości jest ogniskową obiektywu lub odległością, jaką pokonuje światło, gdy jest doprowadzane do jednego punktu ostrości. Powodem, dla którego soczewka nie trwa tak długo, jest to, że soczewka złożona może poruszać w niej światło. Współczynnik kadrowania jest przydatny do porównywania efektywnej ogniskowej dla różnych korpusów aparatu z różnymi współczynnikami kadrowania. Na przykład Twoje zdjęcie z użyciem obiektywu 70 mm w aparacie ze współczynnikiem przycięcia 1,6 wymagałoby obiektywu 112 mm w aparacie ze współczynnikiem przycięcia 1.

Nazywa się to kamerą z czujnikiem przycięcia, a nie soczewką przycinającą. Czujnik jest mniejszy, tak jakbyś zrobił to samo zdjęcie aparatem pełnoklatkowym i przyciął go.

Obiektyw nie wie, jakiego rodzaju aparatu używasz. Możesz umieścić „obiektyw z czujnikiem przycinania” w aparacie APS-C, APS-H, FF lub aparacie średniego formatu i nadal byłby taki sam. Umieść dwa obiektywy OP na każdym z tych aparatów, strzelaj z odległości 70 mm, a obiektyw nadal robi to samo zdjęcie.

Najłatwiejsza odpowiedź dla osób nietechnicznych: obiektyw nie zapewnia współczynnika zwielokrotnienia, ale rozmiar matrycy aparatu. Ustawienie obu obiektywów na 70 mm odbywa się na czujniku tego samego rozmiaru (ramka na zdjęcia).

Oba obiektywy rzutowane na czujnik pełnowymiarowy miałyby podobne wyniki, z tym wyjątkiem, że obraz obiektywu EF-S może nie zapewniać pełnego zasięgu czujnika (krawędzie byłyby bardzo słabe / mniejsze koło obrazu). UWAGA Soczewki EF-S nie są zalecane do zdjęć pełnoklatkowych, ponieważ uderzają w mechanizm lustra.

Informacje o współczynniku kadrowania: powinieneś wiedzieć, że obiektyw aparatu działa tak jak obiektyw z rzutnikiem. Obiektyw aparatu wyświetla miniaturowy obraz świata zewnętrznego na płaskim ekranie. Ten ekran jest powierzchnią filmu lub cyfrowego układu scalonego. Teraz większość z was wie, że obiektywy o długiej ogniskowej powiększają się; prezentują widok teleskopowy, dlatego nazywamy je teleobiektywem. I odwrotnie, obiektywy o krótkiej ogniskowej zapewniają szeroki kąt widzenia. Teraz powinieneś zadać sobie pytanie, jaką ogniskową po zamontowaniu na moim aparacie daje „normalny” widok? W języku fotografii „normalne” oznacza widok, który zapewnia tę samą perspektywę, co nieuzbrojone ludzkie oko.

Z biegiem lat rozmiar aparatu skurczył się. Wynika to z postępów w dziedzinie czujników filmowych i cyfrowych. Weź pod uwagę, że obiektywy stosowane w gigantycznych aparatach z przeszłości działałyby jak super teleobiektywy, gdyby były zamontowane na dzisiejszych miniaturowych aparatach. Czym więc jest „normalny” obiektyw?

Każdy obiektyw aparatu wyświetla duży okrągły obraz. Wewnątrz kamery znajdują się przegrody i maska. Przesuwają one peryferia okrągłego obszaru obrazu, umożliwiając odtwarzanie tylko środkowej części obrazu na filmie lub czujniku. Potrzebujemy tego maskowania, ponieważ tylko środek okrągłego wyświetlanego obrazu ma wystarczającą definicję, aby był użyteczny obrazowo. Dla pełnego formatu 35 mm (Fx) rozmiar koła musi wynosić około 50 mm. W przypadku kompaktowego formatu cyfrowego (Dx) rozmiar okręgu musi wynosić około 30 mm. Wartości te są w przybliżeniu przekątnym pomiarem maski obrazu (prostokąt w formacie filmowym lub cyfrowym).

Kiedy zamontujemy obiektyw o ogniskowej mniej więcej takiej samej jak miara przekątnej, zapewnia on krąg dobrej rozdzielczości, który całkowicie pokrywa prostokąt formatu aż do rogów. Innymi słowy, nie uzyskujemy prawie żadnego spadku jakości obrazu w całym okresie. Dodatkowo, gdy montujemy obiektyw o ogniskowej mniej więcej równej przekątnej formatu, uzyskujemy kąt widzenia około 45⁰, gdy kamera jest trzymana w pozycji poziomej (poziomej). Obraz dostarczony przez takie połączenie odwzorowuje ludzką perspektywę.

Teraz pełnoklatkowy format 35 mm pochodzi z około lat 30. XX wieku. Ten rozmiar ramy mierzy 24 mm wysokości na 36 mm długości. „Normalna” soczewka tego prostokąta ma tradycyjnie 50 mm. Rzeczywista wartość wynosi około 43 mm, ale optycy wolą zaokrąglić tę wartość do 50 mm. Nowoczesna kompaktowa technologia cyfrowa wywodzi się z postępów w produkcji chipów. Mierzy 16 mm wysokości i 24 mm długości. Jest to zatem 66% wielkości pełnej klatki. Teraz 66% = 0,66 wyrażone jako ułamek dziesiętny, a odwrotność tej wartości wynosi 1 / 0,66 = 1,5. Jaka jest ta wartość 1,5? Mówi nam, że Fx jest 1,5 razy większy niż Dx. Jak wykorzystujemy tę wartość? Obiektyw 30 mm zamontowany na preformach Dx, takich jak 30 x 1,5 = 45 mm zamontowany na Fx. Lub 105 mm zamontowany na preformach Fx, takich jak 105 ÷ 1,5 = 70 mm zamontowany na Dx.

Czy ten współczynnik przycięcia (współczynnik powiększenia) jest przydatny? Tak, jeśli jesteś starym siwym włosiem, takim jak ja, który od lat stosuje kamery pełnoklatkowe i ma dla nich wiele używanych, ale dobrych obiektywów. Dla was, młodych, czynnik uprawy jest bardziej mylący niż przydatny. Dowiedz się, co jest szerokokątne - normalne - teleobiektyw dla twojego formatu. W przeciwnym razie będziesz bardziej zdezorientowany, gdy jutro pojawią się jeszcze mniejsze cyfry. Dla zapisu: Szeroki kąt to 70% lub normalny lub krótszy - teleobiektyw to 200% normalnego lub dłuższego.