Jak mogę zrobić zdjęcie z ostrością na całej mojej lustrzance cyfrowej?

Jestem całkiem nowy w lustrzankach cyfrowych i jedną z pierwszych rzeczy, które zauważyłem, były niewiarygodne punkty ostrości i głębia, które można osiągnąć. To świetnie w wielu scenariuszach, ale nie we wszystkich. Podczas filmowania krajobrazu jako całości nie chcę skupiać się na tym pojedynczym drzewie, ale na całej linii horyzontu.

Czy istnieje sposób, w jaki można w pewien sposób „wyłączyć” ostrość, aby surowy obraz był zapisywany bez dodatkowego rozmycia? Przypuszczam, że coś tak prostego, jak to tylko niewielka funkcja, którą można wyłączyć, ale wydaje się, że nie mogę tego znaleźć w instrukcji obsługi mojego aparatu.

To, czego szukasz, to duża głębia ostrości . Jest to właściwość optyczna, a nie coś zastosowanego jako efekt specjalny, więc nie można jej włączać ani wyłączać. Surowy obraz przechwytuje światło skupione przez soczewkę, i nieuchronnie pojawią się fragmenty sceny, które są albo za daleko, albo za blisko - poza zasięgiem, w którym promienie są ściśle zorganizowane przez soczewkę. W rzeczywistości moda na płytkiej głębi ostrości i rozmyciu jako kluczowym elemencie kompozycji jest stosunkowo nowa - tradycyjnie troska wielu fotografów była taka sama jak twoja: skupienie większej uwagi na scenie.

Dobrą wiadomością jest to, że możesz na to wpłynąć: mniejszy otwór zapewni większą głębię ostrości. Oznacza to większe liczby f, takie jak f / 16 lub f / 22. Nie da ci to nieskończonej ostrości, ale znacznie zwiększy zasięg, który wydaje się ostry. „Cena” polega na tym, że będziesz potrzebować albo wyższego ISO, albo dłuższego czasu otwarcia migawki. W celu uzyskania najwyższej jakości obrazu dłuższa migawka jest zwykle lepszą opcją - dlatego statywy są powszechne w krajobrazach.

Dla danej przysłony można znaleźć odległość hiperfokalną , czyli odległość, na którą można ustawić ostrość, aby uzyskać największą głębię ostrości. (Istnieje wiele kalkulatorów online, które mogą to dla ciebie rozwiązać, chociaż bez skali odległości na obiektywie trzeba zgadywać podczas ustawiania ostrości).

Jeśli użyjesz soczewki otworkowej, apertura będzie tak mała, że ​​skutecznie uzyskasz nieskończoną głębię ostrości. Ale przy takim podejściu, a nawet przy każdym małym otworze, takim jak f / 11 lub wyższym, poświęcasz trochę najwyższej możliwej ostrości pola ostrości w zamian za większą ogólną głębię w kadrze.

Aby dodać trochę zamieszania tutaj: kompaktowe aparaty fotograficzne i aparaty telefoniczne używają małych czujników. Oznacza to odpowiednio, że rzeczywista apertura jest mniejsza dla tego samego pola widzenia (zobacz Dlaczego większy czujnik prowadzi do płytszej głębi ostrości? Szczegóły), co oznacza, że ​​te aparaty często mają bardzo dużą głębię ostrości, gdy są skupione na czymkolwiek nie tuż obok obiektywu. Ponieważ płytka głębia ostrości jest modna w dzisiejszych czasach , niektóre aparaty fotograficzne i telefony faktycznie mają efekt programowy, który dodaje wrażenie rozmycia z powodu ograniczonej głębi ostrości. W przypadku tych aparatów jest to efekt rozmycia oprogramowania, który można wyłączyć. Jednak w przypadku większych aparatów, takich jak lustrzanka cyfrowa, jest to naturalne i nieuniknione.

Wreszcie powstaje pole zwane „fotografią obliczeniową”, w którym nieostre promienie świetlne są rejestrowane bez tradycyjnego obiektywu. Dzięki takiemu podejściu ostrość jest stosowana po fakcie, tak jak myślałeś. Jednak ta technologia jest w powijakach - jedynym komercyjnym aparatem, który działa w ten sposób, jest Lytro, a jej rozdzielczość jest tak niska, że ​​tak naprawdę jest to tylko zabawka (i swego rodzaju „podgląd technologii”).

Podczas filmowania krajobrazu jako całości nie chcę skupiać się na tym pojedynczym drzewie, ale na całej linii horyzontu.

Odpowiedź mattdm na temat głębi ostrości jest trafna, dlatego dodam tylko kilka praktycznych uwag:

1. Głębia ostrości zależy częściowo od odległości ogniskowej. Oznacza to, że dla każdego ustawienia przysłony głębia ostrości wzrośnie wraz ze wzrostem odległości od obiektu. Jeśli robisz zdjęcie krajobrazu, prawdopodobnie skupiasz się na czymś, co jest dość daleko; w takim przypadku prawie wszystko, co nie jest blisko aparatu, będzie prawdopodobnie ostre, nawet przy średnim otworze. Przykład: w przypadku Canona 7D (tj. Czujnika kadrowania) obiektyw 50 mm ustawiony na f / 4 ustawia ostrość na obiekcie znajdującym się 50 stóp od aparatu, obiekty w odległości od 34 stóp do 92 stóp będą ostrzone - w sumie głębia ostrości 59 stóp. Z drugiej strony, jeśli obiekt znajduje się w odległości 100 stóp, uzyskasz całkowity DOF wynoszący 1283 stopy! Wypróbuj własne scenariusze za pomocą internetowego kalkulatora głębi ostrości, aby dowiedzieć się, jak odległość, apertura,

2. Twoja lustrzanka cyfrowa pozwoli ci wybrać konkretny punkt autofokusa. Umieszczenie tego punktu na obiekcie sprawi, że obiekt będzie ostry, ale nie oznacza to, że wszystko inne na obrazie będzie nieostre. (Może to być oczywiste, ale widziałem, jak początkujący może źle zrozumieć znaczenie wybranego punktu AF).

3. Twoja lustrzanka może automatycznie wybrać, które punkty AF mają być używane. Jeśli jesteś przyzwyczajony do ręcznego wybierania punktu AF, wypróbuj ustawienie automatyczne i pozwól aparatowi wybrać. System AF firmy Nikon jest całkiem sprytny - jeśli fotografujesz krajobraz, nie skupi się on tylko na jednym drzewie.

4. Możesz wyświetlić podgląd obrazu za pomocą przycisku podglądu głębi ostrości w aparacie. Powoduje to, że aparat zatrzymuje obiektyw do wybranej przysłony, dzięki czemu można dokładnie zobaczyć, co jest i nie jest ostre na wybranej aperturze.

Aby rozwinąć zarówno doskonałe odpowiedzi mattdm, jak i Caleba, powinienem dodać, że głębia ostrości różni się od rozmycia tła . Oznacza to, że jeśli obraz zostanie wydrukowany / wyświetlony jako mały, ostrość może być bardziej akceptowalna niż na głębi pola.

Biorąc pod uwagę równe kadrowanie i utrzymanie tego samego współczynnika przycinania aparatu, głębia ostrości jest proporcjonalna do liczby F, a rozmycie tła jest proporcjonalne do ogniskowej podzielonej przez liczbę F.

Istnieje jedna i tylko jedna strategia zwiększania głębi ostrości przy równym kadrowaniu, przy założeniu, że zmiana współczynnika kadrowania kamery nie jest opcją:

1. Zwiększ wartość przysłony, tzn. Zatrzymaj się

Ogniskowa nie wpływa na głębię ostrości, jeśli przesuniesz się bliżej lub dalej, aby zachować równe kadrowanie przy jednoczesnej zmianie ogniskowej.

Teraz, jeśli chcesz zarówno zmaksymalizować głębię pola, jak i zminimalizować rozmycie tła przy równym kadrowaniu, powinieneś również:

2. Zmniejsz ogniskową (oddalenie) i podejdź bliżej obiektu

Czasami nie można tego zrobić (2) przy jednoczesnym zachowaniu liczby F, ponieważ maksymalna liczba F może się różnić w zależności od ogniskowej obiektywu zmiennoogniskowego.

Na przykład przy lekko przyciętym obiektywie 24 mm f / 2.8 (odpowiednik lekko przymkniętego 38,4 mm f / 4.4 w aparacie pełnoklatkowym) prawie wszystko jest ostre, a te, które są nieostre, nie mają dużego rozmycia , chyba że temat jest bardzo blisko. Jeśli wyniki nie są satysfakcjonujące, zatrzymaj je bardziej.

Z drugiej strony w przypadku obiektywu uprawowego 85 mm f / 1.8, który nie został przymknięty, głębia ostrości jest bardzo mała, a elementy nieostre są bardzo rozmyte.

Strategie te można wykorzystać na swoją korzyść, jeśli chcesz, aby wszystko na obiekcie było ostre (akceptowalnie duża głębia ostrości), a rozmycie tła było jednocześnie duże. Na przykład w przypadku zdjęć portretowych lepiej może być użyć obiektywu przycinającego 85 mm f / 1.8 i nieco go przymknąć niż używać obiektywu przycinającego 50 mm f / 1.8 szeroko otwartego, aby jednocześnie uzyskać dobrą głębię ostrości ORAZ pożądane rozmycie tła czas. Oczywiście oznacza to, że musisz cofnąć się i możesz trafić w ścianę podczas fotografowania w pomieszczeniu!

Aha, a kiedy przymykasz się, musisz to jakoś zrekompensować w ekspozycji:

1. Użyj lampy błyskowej, jeśli jest to możliwe, ale może to nie być możliwe, jeśli fotografowane obiekty są bardzo daleko
2. Lub wydłużyć czas ekspozycji przy jednoczesnym korzystaniu ze statywu lub stabilizacji obrazu, jeśli jest to wykonalne, ale może to nie być możliwe, jeśli obiekty szybko się poruszają