Sezon spadających gwiazd zaczął się i chcę spróbować uzyskać zdjęcie gwiazd i jednej spadającej.
Widzę dużo zdjęć z ogromną liczbą gwiazd, ale wciąż są. Teraz martwię się o czas otwarcia migawki.
Jaki jest czas na danym otworze, aby uzyskać jasne gwiazdy bez śladów? A jakie są twoje wskazówki dotyczące robienia dobrych zdjęć? Muszę wiedzieć, ponieważ nie jestem pewien, czy 30 ”mojego EOS są wystarczające, czy muszę tylko zdalną żarówkę.
Odpowiedzi:
Cóż, sedno jest takie - zależy to od tego, jak wybredny jesteś na szlakach. Prawie zawsze zacznie się tropić natychmiast, ale może nie być zauważalne do pewnego momentu.
Ponadto zapomnij o normalnych zasadach ekspozycji dla astrofotografii. Ogólnie chodzi o uzyskanie jak największej ilości światła. Szanse na prześwietlenie są dość niewielkie, chyba że znajdujesz się w bardzo lekko zanieczyszczonym obszarze.
Po pierwsze, twoja przysłona nie będzie miała nic wspólnego z ilością czasu, zanim dostaniesz gwiezdne ślady. Jest to ściśle funkcja obrotu Ziemi, a dostrzegane ślady są funkcją czasu ekspozycji względem ogniskowej. Im krótsza długość, tym dłużej można śledzić bez zauważalnych śladów.
Czasy te będą się nieco różnić, ponieważ pozorny ruch obrotowy nieba zmienia się między biegunami i równikiem.
Jeśli chcesz śledzić dłużej, będziesz potrzebować jakiegoś uchwytu śledzącego, który podąża za obrotem gwiazdowym. Możesz zdobyć dedykowaną jednostkę, taką jak Astrotrac , możesz piggy back na teleskopie, który już śledzi, lub możesz zbudować mocowanie do barndoor. Zobacz to pytanie, aby uzyskać więcej pomysłów (obejmuje także układanie wielu obrazów).
Inne wskazówki:
Będziesz chciał najciemniejszego nieba, jakie możesz sobie wyobrazić, i skieruj go z dala od najbliższego miasta. To „blask” miasta pojawi się na twoich zdjęciach jako zanieczyszczenie światłem.
Będziesz potrzebować dużej apertury - w ten sposób możesz uzyskać więcej światła w krótkim czasie, ale wybierz ostry. Więc jeśli masz 50 mm 1.8, możesz zatrzymać się na 2.8, aby zwiększyć ostrość.
Twoim kolejnym dużym wyzwaniem jest skupienie się. Niezwykle trudno jest skupić się na odległych gwiazdach. Masz kilka opcji, ale najlepszym wyborem jest maska Bahitov - maska przed obiektywem, która wytwarza szczególny wzór dyfrakcji, aby pomóc w skupieniu. Sprawdź to pytanie, aby uzyskać więcej informacji.
Potem następuje przetwarzanie końcowe. To wszystko samo w sobie. Zasadniczo będziesz próbował usunąć zanieczyszczenie światłem i hałas bez usuwania gwiazd, poprawiając kolor gwiazdy / DSO (obiektów kosmicznych - mgławic, gromad itp.) I wpychając słabe gwiazdy / DSO do jaśniejszego istnienia.
Wszystko to dotyczy również spadających gwiazd, wystarczy spróbować złapać upadek gwiazdy podczas jednej z ekspozycji.
W tym pytaniu jest również mnóstwo ogólnych informacji AP .
Używam „Reguły 600”. Podziel ogniskową na 600, a wynikiem będzie maksymalna ekspozycja bez gwiazd. Dzięki obiektywowi 50 mm możesz uzyskać 12-sekundową ekspozycję. Z obiektywem 15 mm ekspozycja trwa 40 sekund.
Na ogół chcesz mieć możliwie szeroki kąt, między 10-20 mm, jeśli go masz. 30 sekund jest w porządku, jeśli podbijesz ISO do 1600.
Jeśli aparat ma funkcję redukcji szumów przy długiej ekspozycji, użyj go.
Użyj osłony obiektywu, aby zablokować rozproszone światło.
Ostrość jest trudna. Być może zechcesz wstępnie ustawić ostrość w świetle dziennym i zanotować, gdzie jest nieskończoność - mam nadzieję, że możesz użyć latarki i ręcznie ustawić ostrość w tym punkcie (lub użyć taśmy klejącej, aby ją zablokować)
Potrzebujesz dość długiej migawki, ponad 30 sekund, ale problem polega na tym, że szybko napotkasz problemy ze śledzeniem. Jeśli nie masz systemu skonfigurowanego do przeciwdziałania rotacji Ziemi, zaczniesz się poruszać w obrębie swojej ramy.
Istnieje wiele systemów, oto jeden przykład , ale podstawową ideą jest po prostu zmotoryzowany uchwyt kamery, który przesunął się przeciwnie do obrotu Ziemi, umożliwiając wykonywanie długich ekspozycji gwiazd.