Jakie są główne różnice podczas digitalizacji slajdów / negatywów za pomocą lustrzanki cyfrowej w porównaniu ze skanerem?

Dyskusja flickr , wskazał w odpowiedzi na inne pytanie , ale mnie cieszy w skanowania slajdów i negatywów starych ze statywu, lightbox, obiektyw makro i DSLR (lub o podobnym zestawie).

Mam raczej minimalne doświadczenie w skanowaniu za pomocą skanera płaskiego i nieistniejące doświadczenie w skanowaniu slajdów lub negatywu. A więc: czego by brakowało w dedykowanym skanerze podczas digitalizacji za pomocą DSLR (jeśli ktoś ma już wystarczający sprzęt)? Jakie są generalnie główne wady? Czy może DSLR będzie się wyróżniał w niektórych aspektach?

Rozdzielczość jest czymś, czego mój Canon 450D prawdopodobnie nie pasowałby do rozdzielczości 4000+ dpi oferowanej przez skanery, ale prawdopodobnie jest to coś, z czym mógłbym sobie poradzić (czy to jest?).

Zdaję sobie sprawę z możliwych alternatyw wymienionych w starszych pytaniach, ale nie uważam ich teraz za interesujące.

Jestem pomysłodawcą dyskusji na flickr i pochlebia mi, że warto tu ożywić :-) Przeszedłem ten proces głównie w celach archiwizacyjnych. Strach przed utratą osobistych negatywów był dla mnie o wiele ważniejszy niż jakość techniczna. Cokolwiek zrobiłem, musiało być szybkie, aby móc wykonać każdy z moich negatywów. Powiedziałbym, że jeśli masz miejsce na pozostawienie statywu i aparatu na dzień lub dłużej, jest to przyzwoite rozwiązanie dla dużej liczby negatywów lub folii przezroczystych 35 mm. Nie jestem pewien, czy rozdzielczość jest wystarczająca dla kolorów średnioformatowych, a nawet drobnoziarnistych czarno-białych filmów 35 mm. Nie jestem też pewien, czy jest to idealne rozwiązanie, jeśli masz zamiar wyświetlić lub wydrukować większość z nich. Chociaż surowe pliki dslr są elastyczne i mają wysoką rozdzielczość, wykonanie przyzwoitego wydruku z jednego zajmuje sporo czasu po obróbce. Ale jak powiedziałem w oryginalnym wątku, po instalacji jest bardzo szybki. Możesz rozerwać film 36-exp w ciągu kilku minut.

tl; dr: Dobry do archiwizacji dużej liczby negów kolorowych 35 mm. Nie jest idealny do celów artystycznych lub ciągłej digitalizacji nowych filmów.

Lepszy skaner negatywny (jak mój Nikon Coolscan V) ma jedną ogromną zaletę:

• usuwanie kurzu / zarysowań (ICE - Nikon, FARE - Canon)

To jest (w moim przypadku) zrobione przez dodatkowe źródło światła IR, które dodaje informacje o uderzeniach i zadrapaniach, które nie mogą być częścią obrazu. Kiedyś testowałem go z około 40-letnim dia-pozytywnym ojcem: bez ICE wyglądało to źle, z ICE jakby zrobiono go wczoraj ... w latach 60. w Pradze;) (Edytuj: mówi się, że nie działa z filmami BW - chyba widmo odbicia jest inne)

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​na negatywach, które zgromadziłeś, zawsze są włosy lub kurz, ponieważ my, amatorzy, przechowujemy różne rzeczy.

Edytować:

Jedną z rzeczy, których często używam, jest Multi-Scan, oferowany przez lepsze oprogramowanie skanera (takie jak Vuescan lub Silverfast). W rezultacie obniżysz hałas - uderzenie jest widoczne. Można to odtworzyć za pomocą lustrzanki cyfrowej i układania obrazów. Naprawdę nie wiem, czy jest to dzisiaj ważne, ponieważ czujnik DSLR jest co najmniej pięć lat młodszy i znacznie mniej głośny.

Edit2: jak ja tylko skanowanie niektóre źle przechowywanych diapozytywów od około 25 lat temu, rzućmy okiem na próbki: .

Jakość zdjęcia z lustrzanki cyfrowej może konkurować ze skanerem, jeśli prawidłowo ustawisz obiektyw makro, ale powiedziałbym, że dużą rzeczą, którą stracisz, jest czas . Godziny i godziny. Trwa wieczność, aby odpowiednio ustawić te slajdy dla każdej klatki, a następnie będziesz musiał poświęcić trochę czasu na komputer, obracając się lekko, przycinając i wykonując korekcję zniekształceń obiektywu, aby uzyskać wykonalny negatyw. Patrząc na konfigurację tego wątku, do którego linkujesz, po prostu nie wyobrażam sobie spędzania całego tego czasu skulonego nad czymś, majstrowania przy negatywnych rzeczach, próbując nie wydychać zbyt głęboko i nie odsadzić tego wszystkiego.

Chyba że masz tylko kilka ramek do zrobienia lub uważasz, że to byłby „fajny projekt” (ja nie), trzymałbym się z daleka. Czy nie możesz wysłać ich gdzieś do zrobienia? Lub zdobądź używany skaner na Craigslist?

Jeśli chcesz oszacować jakość, możesz z grubsza wyczuć rozdzielczość, używając liczby megapikseli Twojego aparatu i wielkości przechwytywanego negatywu. Na przykład twój Canon ma 12 MP. Jeśli twój obiektyw makro pozwoli ci zbliżyć się wystarczająco blisko, aby uzyskać ujemne wypełnienie połowy kadru (70% w każdym kierunku), otrzymasz około 6 MP obrazu.

EDYCJA: Na podstawie komentarzy wydaje się, że jest to bardziej zabawne zlecenie na projekt DIY, które, jak sądzę, umieszcza je w tej samej kategorii co aparaty otworkowe i tym podobne. Co oczywiście jest w porządku.

Uważam jednak, że najskuteczniejszym sposobem na uzyskanie dobrych wyników byłoby wysłanie ich w miejsce godne zaufania, a drugim najlepszym byłoby uzyskanie dedykowanego skanera. To prawda, że ​​w absolutnym czasie może to potrwać nieco dłużej, ale szybkie sprawdzenie Amazon pokazuje kilka podstawowych skanerów negatywnych, które mogą wykonać ramkę w mniej niż minutę przy 3000 lub 4000 dpi. Podczas gdy wątek Flickr wspomina, że ​​wszystko dzieje się szybko po skonfigurowaniu, jest też wiele komentarzy, takich jak: „Poprawienie równowagi kolorów jest naprawdę czasochłonne i doprowadza mnie do szaleństwa” oraz instrukcja „niekończącego się manipulowania na statywie aby uzyskać precyzyjne ujęcie i kadrowanie ”. Wolę załadować skaner negatywny z 4 paskami i wrócić za pół godziny.

Jeśli zamierzasz skopiować slajdy / negatywy, robiąc zdjęcie aparatem, prawie na pewno chcesz zdobyć (lub zbudować) coś podobnego do kopiarki - coś w rodzaju zestawu rur przedłużających, które można nakręcić na gwinty filtra obiektywu, z małym uchwytem na końcu, który automatycznie utrzyma suwak / negatyw w linii i we właściwych odległościach dla kopii 1: 1 (lub tylko mniejszej). Jest to dość łatwe do zrobienia w przypadku slajdów, ale dość trywialne w przypadku negatywów.

Gdy to zrobisz, najważniejsze, aby sobie poradzić, to upewnić się, że masz nawet oświetlenie. Aby to uzyskać, potrzebujesz kilku warstw dyfuzora między slajdem / negatywem a źródłem światła. IIRC, kiedy zbudowałem jeden, użyłem czegoś takiego jak trzy warstwy plastiku z dzbanka na mleko z białą ściereczką pomiędzy nimi. Być może nie był najlepszy, ale wydawało się, że działa dobrze. Wydaje mi się, że zbudowałem również mały wspornik na końcu, aby zamontować flash (kopiarka zgubiła się gdzieś wzdłuż linii, ale nadal mam sprawdzonego Vivitar 283). Ponieważ fotografujesz w stałej odległości (itp.), Manualna lampa błyskowa nie stanowi większego problemu w konfiguracji i pracy.

Montaż na mokro (uszczelnianie filmu płynem między powierzchnią skanującą a przezroczystym octanem z tyłu lub między folią a tuleją octanową wokół niego) często stosowany w skanowaniu bębnowym, dostępny również dla skanerów płaskich, jest prawdopodobnie czymś, co można pominąć w przypadku DIY dSLR Ustawiać. Według artykułu Billa Glickmana , znacznie poprawia przejrzystość filmu, łączy niezauważalne ziarno filmu i usuwa większość zadrapań i kurzu.

ScanScience (dostawca produktów do montażu na mokro) również twierdzi, że kolory są bogatsze i lepszy zakres dynamiki.

Ta technika wymaga jednak drobnych poprawek. Na przykład David Mantripp po raz pierwszy poinformował o niewielkich ulepszeniach filmu do slajdów, które prawdopodobnie nie są warte kłopotów, a później przyznał wyraźne korzyści z filmu negatywowego. Thomas Robinson wykazał również wyraźnie lepsze wyniki ze starym czarno-białym azotanem negatywnym .

Głębia bitowa może również różnić się między lustrzanką cyfrową a skanerem. Według Internetu, wyższej klasy lustrzanka cyfrowa dostarczy 14 bitów informacji na kanał podczas nagrywania RAW, a 10 bitów na kanał jest bardziej powszechna w przypadku bardziej dostępnych lustrzanek cyfrowych. Tak czy inaczej, musisz strzelać w formacie RAW, aby uzyskać więcej niż 8 bitów na kanał dla dowolnej lustrzanki cyfrowej.

Natomiast najtańszy skaner płaski, który może skanować negatywy, z łatwością zapewni 16 bitów na kanał. Istnieje również fakt, że zamykasz pokrywę skanera, co tworzy dobre ciemne środowisko, a źródło światła skanera jest ściśle kontrolowane. Odporne na światło pomieszczenie i ustawienie kontrolowanego źródła światła, które nie dodaje światła zewnętrznego, może być niewygodne. DSLR odbierze światło z otoczenia.

EDYCJA: Głębia bitowa jest bardzo ważna podczas digitalizacji negatywów, ponieważ po digitalizacji negatywu koloru należy zastosować równoważenie kolorów, aby przywrócić naturalne kolory i usunąć pomarańczową maskę filmu. Ostatecznie powiększasz niewielką część informacji o kolorze do pełnego zakresu kontrastu, odrzucając resztę. Prawdopodobnie użyjesz tylko 30-50% informacji w skanie surowym. Przy 8 bitach odrzucanie i skalowanie będzie wyglądać źle.

Świetny skaner zwykle wykonuje lepszą robotę, ponieważ może utrzymać bardziej płaski film. Ale powiedziałem świetny skaner. Jeśli po prostu wpychasz film do uchwytu lub uchwytu slajdów, nie radzisz sobie o wiele lepiej niż w przypadku lustrzanki cyfrowej i makra, pod warunkiem, że możesz stworzyć przyrząd, który ułożyłby odpowiednie elementy. Ale skaner jest właściwym narzędziem do pracy.

Cyfrowy ICE jest zarówno dobry, jak i zły. Najlepsze jest to, że nie spędzasz tyle czasu w Photoshopie, usuwając kurz i zadrapania. Złą stroną jest to, że znikanie pyłu i zadrapań jest pozostawione oprogramowaniu i może wykonać złe połączenie, uniemożliwiając skanowanie. Działa częściej niż nie, ale za pewną cenę.