Jak pozytywnie uczyć malucha nieuczciwe działania są złe

Podczas wakacji moja rodzina i ja byliśmy w sklepie, a moja 4-letnia córka wzięła zabawkę i położyła ją na pasku kasowym. W tym czasie nie zauważyliśmy zabawki i przystąpiliśmy do kasy i opuściłem sklep. Jadąc drogą moja córka poprosiła o taką zabawkę, wypchane zwierzę. Kiedy rozmawialiśmy z żoną z córką, że nie kupiliśmy takiej zabawki, zaczęła mówić, że to zrobiliśmy. Podczas przeszukiwania toreb zauważyliśmy zabawkę i powiedzieliśmy, skąd ona się wzięła? Moja córka powiedziała, że ​​położyła go na przenośniku. Kiedy zapytaliśmy ją, dlaczego by nie zapytać, powiedziała, że ​​wie, że powiemy „nie” i że tego chce.

• Jak nauczyć ją w tej sytuacji, że jest źle?
• Czy uważa się to za kradzież i uczy ona mojej córki?
• Jaka jest dopuszczalna forma kary?
• Czy powinniśmy zatrzymać zabawkę i pozwolić jej ją odebrać, gdy jest dobra, czy może to mieć zły wpływ na zdarzenie?

Po pierwsze, zalecam, aby zabawka zniknęła. To, że zostało zapłacone, nie oznacza, że ​​nie kradnie; okradła cię zamiast sklepu. Trzymanie zabawki oznacza, że ​​przestępstwo nie było wcale TAKIE surowe.

Problem z karą polega na tym, że przedział czasowy między przestępstwem a karą może być dość długi, aby naprawdę przyniósł skutek. Poczucie czasu dzieci różni się od naszego. Może sama pozbywając się zabawki (może zabrać ją do sklepu charytatywnego) pomoże jej zobaczyć, że nie może zatrzymać rzeczy, których nie otrzymała za zgodą rodziców?

Jeśli chodzi o to „chcę coś, ale wiem, że powiesz„ nie ”, więc i tak to dostanę”, czy ona ma metodę na zarabianie gwiazdek / punktów / zasiłków / cokolwiek, co mogłaby wykorzystać przy zakupie zabawek ona chce? Jeśli nie, może posiadanie systemu, w którym mogłaby zdobyć x zabawkę, jeśli ma gwiazdki y do wykonywania zadań z, pomoże jej nauczyć się opóźniać gratyfikację. Kiedy zaczęliśmy korzystać z systemu gwiezdnego (zjedz warzywa, zdobądź 2 gwiazdki; posprzątaj zabawki, zdobądź 1; podziel się z bratem, zdobądź 5 itd.). Nasz 5-letni znacznie lepiej poczekał na wystarczającą liczbę gwiazdek, aby zdobądź zabawki, których chce.

Nie pozwolę dziewczynie mieć zabawki, ale nie zrobiłbym z tego wielkiej sprawy. W rzeczywistości staram się znacznie zmniejszyć zależność dzieci i rodziców od zabawek. Na przykład mogę wejść do sklepów z zabawkami z moim dzieckiem i „po prostu oglądać”, nie kupując niczego.

Rzadko kupuję zabawki i żałuję, że moja żona nie podąży za mną. Kiedy przynoszę zabawkę, prawie zawsze jest to pudełko Lego.

Jednak często próbuję zbudować „zabawki”, na przykład łuk i strzały z przypadkowych drewnianych patyków znalezionych na wolności. Wolę, żeby moje dziecko samodzielnie budowało swoje zabawki, a tak naprawdę może godzinami bawić się kijami, które znalazł.

W tym samym duchu (nie odpowiadając, przepraszam): jeśli pójdziesz na plażę z plastikowymi wiadrami i innymi rzeczami, twoje dzieci będą walczyć o większe, lub tylko „tamte”. Jeśli pójdziesz z niczym, dzieci kopią piasek boso, będą walczyć mniej, ale nie będą cieszyć się mniejszym czasem.

Nie nazwałbym tego kradzieżą. To 4-latek próbujący dowiedzieć się, jak działa świat. To okazja do nauczania, a nie karania. Nie było w tym złośliwości. Wiedziała, że ​​jeśli zapyta, powiesz „nie”, więc spróbowała następnej logicznej rzeczy. Jest to nieuczciwe, ale na poziomie odpowiednim dla czterolatka.

Rozmawiałbym z nią o tym, w jaki sposób musimy prosić o kupno rzeczy i jak czasami odpowiedź brzmi tak, a czasem nie, ale mama i tata muszą podjąć decyzję, dopóki nie będzie wystarczająco dorosła, aby mieć własną pieniądze. Być może nadszedł czas, aby zacząć dawać jej własne pieniądze (może nawet ma już trochę w skarbonce?) Na prace domowe lub dodatek. Lub możesz stworzyć tabelę obowiązków, w których mogłaby zdobywać gwiazdki, aby kupić przedmiotową zabawkę. Do tego czasu zabawka pozostaje na półce.

Nazwanie tego kradzieżą lub zabranie zabawki z powrotem do sklepu w jakiś oczywisty sposób stworzy poczucie wstydu, a wstyd nie jest źródłem dobrej nauki.