Kara za kradzież?

Jestem w sytuacji, w której naprawdę nie jestem pewien, jaki jest najlepszy sposób działania. Dzisiaj obiecałem mojej młodszej siostrze, że dam jej 100 $, jeśli uda jej się przebiec 3 mile. Mimo że byłem dumny z tego, że przebiegła dystans, byłem trochę zawiedziony, że była w stanie przejechać go w dniu, w którym zawarłem z nią umowę. Spodziewałem się kilku tygodni treningu z nadzieją, że nabierze rozpędu na regularne ćwiczenia. Niechętnie zapłaciłem.

Problem polega na tym, że przed chwilą przyłapano ją na kradzieży makijażu ze sklepu. Na pierwszy rzut oka wydawało się to niezbyt duże, ale miała wartość około 600 USD i najwyraźniej było to dalekie od pierwszego razu. Z czasem prawdopodobnie ukradła ponad 1000 dolarów.

Nasz ojciec nie żyje, a nasza matka jest zbyt łagodna, więc odpowiedzialność za dyscyplinowanie tego rodzaju spraw często spoczywa na mnie. Więc odebrałem 100 $.

Moja siostra oczywiście płacze z powodu całej tej ciężkiej próby i oskarża mnie o złamanie obietnic / powrót do słowa itp. Nasza matka, niestety, postanowiła bronić swojej pozycji i argumentowała, że ​​jestem teraz niegodna zaufania i kłamczynią za przyjęcie oddać pieniądze.

Próbuję nauczyć moją siostrę konsekwencji kradzieży, dyscyplinując ją za to. Nie wydaje mi się wątpliwe, czy jest to konieczne, ale martwię się, że w ich sporze jest trochę prawdy i że łamię jej zaufanie do mnie.

Moje osobiste stanowisko jest takie, że jest to zbyt łagodne. Kradzież, szczególnie kwota, którą ukradła, jest bardzo poważnym problemem, a ponieważ jestem bierna, uważam, że ułatwiałbym jej to.

Czy odzyskanie pieniędzy to sprawiedliwa kara? Czy to szkodzi mojej relacji z nią?

Spróbuję wrócić i edytować swoją odpowiedź, gdy pytanie zostanie zaktualizowane (patrz „aktualizacje” poniżej!) , Ale oto początek:

Biorąc pod uwagę sytuację rodzinną, o której wspominasz, być może będziesz musiał zapewnić (lub zachować) jej zaufanie. Pokaż jej, że potrafisz oddzielić rzeczy - jej kradzież nie zmniejsza jej osiągnięć, ale bądź pewny, że kradzież również zostanie rozwiązana! Próbowałbym sobie z tym poradzić jako dwie odrębne rzeczy, w dwóch różnych momentach. Więc:

Po pierwsze, obiecałeś swojej siostrze nagrodę, jeśli osiągnie cel. Zasłużyła na to i powinieneś dotrzymać obietnicy. Dostosuj także swoje oczekiwania, aby kolejne wyzwanie było dla niej prawdziwym wyzwaniem. Możesz pochwalić ją (zaskakująco pozytywnie!).

Po drugie, kradzież. To jest poważne. Twoje pytanie nie mówi wprost, skąd ukradła towary, ale założę, że ukradła je ze sklepu, a nie z twojego pokoju. To przestępstwo i nie bez znaczenia! Gdyby ją złapano, miałaby problemy. Poważne problemy Z „prawem”.

Zanim ukarzesz karę, poznaj jej punkt widzenia:

Wyjaśnij, że kradzież nigdy nie jest w porządku - nigdy. Zapytaj ją, dlaczego to zrobiła. Dowiedz się, jaka była jej motywacja. Czy to była tylko zabawa? Czy czuje presję ze strony rówieśników, aby mieli te przedmioty? Czy kradła, bo chciała przedmiotów, czy dlatego, że chciała zrobić czyn?

Poznanie jej motywacji jest ważne, ponieważ nie możesz dostosować zachowania, jeśli nie wiesz, co go powoduje. Gdy się o tym dowiesz, poszukaj jej współpracy, aby wymyślić inne sposoby osiągnięcia tego, czego chce. Bądź konstruktywny, pomocny. Następnym razem, gdy będzie chciała (cokolwiek), poproś ją, aby ci to powiedziała, a następnie możesz wspólnie opracować plan - być może może poprosić cię o kolejne wyzwanie, aby mogła zarobić trochę pieniędzy lub wykonać dodatkowe prace domowe za pieniądze.

Teraz, gdy dałeś jej „wyjście” w przyszłych sytuacjach, czas spojrzeć na jej zbrodnię. Czas na karę!

Czy rozumie, że zrobiła źle? Że nie powinna tego więcej robić? Że zostanie złapana? (Mam nadzieję, że przez ciebie, a nie przez organy ścigania!) Co kara ma ona , że jest to właściwe? Może uda ci się wypracować ugodę - coś, co z pewnością jest karą, ale może łagodniejszą, niż byś wybrał, ale dostała uznanie za przyznanie się do przestępstwa i wymierzanie kary. W tej dyskusji dowiesz się, czy zrozumiała powagę sytuacji, i odpowiednio dostosujesz swoją odpowiedź.

Wreszcie, po ogłoszeniu kary, wykonaj ją. Upewnij się, że nie odejdzie od tego, a jeśli to zrobi, ukaraj za to.

Jednym z zagrożeń, które możesz zastosować, jest to, że jeśli kiedykolwiek przyłapiesz ją na kradzieży, zaprowadzisz ją do kierownika sklepu i sprawisz, że się przyzna. W zależności od przestępstwa i nastroju osoby, z którą rozmawiasz, może to spowodować uderzenie w nadgarstek lub rzeczywiste zarzuty. Bądź ostrożny.

Aktualizacja:

100 USD:
Powinieneś zwrócić jej 100 USD, które od ciebie zarobiła. Wykazujesz dobre cechy osobowości, zwłaszcza gdy dotrzymywanie obietnicy jest sprzeczne z twoim zainteresowaniem. Zwróć uwagę na komentarze deworde i Beofett!

Kradzież ze sklepu:
Czy zdaje sobie sprawę, jak litościwy był ten kierownik sklepu? Mogła przez to wpaść w kłopoty zmieniające życie. Byłoby cennym doświadczeniem, gdyby wróciła do kierownika sklepu i podziękowała mu za to, jak sobie z tym poradził! I oczywiście musi również szczerze przeprosić.

Kara:
Wydaje się, że nie zrozumiała swojej winy lub nie rozumie, że czyny zawsze mają konsekwencje. Jak mówi przysłowie: „kiedy podnosisz jeden koniec patyka, drugi koniec zawsze mu towarzyszy”.
Przestępstwa kryminalne są znacznie gorsze niż wbijanie samochodu w mamę lub jedzenie słodyczy rodzeństwa. Dołóż wszelkich starań, aby wyjaśnić, dlaczego proponowane przez nią kary nie są odpowiednie, a następnie wyjaśnij, dlaczego (wstaw sugestię) jest odpowiednią karą. Słuchaj jej skarg na twoją sugestię i oddziel jej argumenty logiką i rozumem.

Ponieważ nie jesteś jej matką, nie wiem, ile naprawdę masz autorytetu, więc dostosuj sugerowaną karę do poziomu, który możesz osobiście egzekwować.

Zdaję sobie sprawę, że nie znamy jej wieku, więc może jest naprawdę za młoda, aby zrozumieć, jak duży był jej błąd. Ale myślę, że gdyby była taka młoda, nie ukradłaby makijażu. Być może źle się domyślam.

Na koniec pamiętaj, że nieznajomym internetowi bardzo łatwo jest tu usiąść i wpisać, co można / należy / zrobić. Trudno jest znaleźć się w sytuacji i wymyślić doskonałe odpowiedzi. Cokolwiek się stanie, nie bądź dla siebie zbyt surowy. Dokładasz wszelkich starań, aby sobie z tym poradzić, i to absolutnie godne pochwały.

Nie sądzę, żeby odzyskanie 100 $ było uczciwe. Powiedziałeś, że jeśli pobiegnie 3 mile, dasz jej pieniądze, a potem zrobi to, więc zapłać. Mówisz, że działasz jako rodzic, a jako rodzic musisz być uczciwy i konsekwentny. Nie dawanie jej, gdy przeprowadzi swoją stronę umowy, nie byłoby uczciwe, ale dawanie jej, a następnie zabieranie jej jest nie tylko niesprawiedliwe, ale także całkowicie niespójne.

Dobre rodzicielstwo lub mentoring, który jest tym, co starasz się zrobić, zależy od budowania relacji zaufania. Bez zaufania nie ma niczego, na czym mógłby opierać się dalszy związek, więc przy zawieraniu umowy trzymaj się tego. Dyscyplina działa w obie strony.

OK, więc może ona cię zagrała. Może wiedziała, że ​​może przebiec 3 mile łatwo i doszła do wniosku, że to łatwe 100 $, jeśli tak, to zaryzykuj i przeżyj. A może nie miała pojęcia, że ​​może przebiec 3 mile, dopóki nie spróbuje i nie będzie zaskoczona własnymi zdolnościami. W każdym razie odzyskanie pieniędzy przynosi efekt przeciwny do zamierzonego. Zamiast tego rzuć jej wyzwanie, by zrobiła więcej. Nagradzaj ją za przebiegnięcie 5 mil, a następnie wykonanie 10 000 na cele charytatywne. Jeśli jest w tym dobra i lubi to, spróbuj dostać ją do klubu biegowego lub zespołu toru, ponieważ oba doświadczenia mogą doprowadzić ją do kontaktu z dorosłymi, którzy mogliby jej mentorować.

Kiedy mówię o nagrodach, w większości przypadków nie mam na myśli finansów. Nagrody finansowe nie działają tak dobrze - kiedy zostaną wypłacone, odbiorca zwykle myśli, że umowa została sfinalizowana. Zamiast tego oferuj rzeczy, których nie można kupić ani których nie kupiłeś - szacunek i pochwały. Dzieci pragną tych rzeczy przede wszystkim, ale najpierw muszą dbać o to, co myślisz, a to oznacza budowanie twoich referencji, co oznacza, że ​​musisz być uczciwy i uczciwy.

Czytając to i twoje poprzednie pytanie razem, zalecę nieco mniej pobłażliwość niż inne odpowiedzi. Twoja siostra zaczyna poważny problem z zarządzaniem wydatkami, być może wystarczy, aby uzasadnić profesjonalną terapię. Konsekwencją powinno być pokazanie, że możesz ufać, że mądrze wyda.

Na początek nie chciałbym przez jakiś czas robić zakupów bez opieki. Nadużyła tego przywileju i tego zaufania i musi je odzyskać.

Jeśli chodzi o 100 USD, nie oddałbym go bezwarunkowo. Zabierałem ją na zakupy i pokazywałem jej, jak mądrze wydawać na rzeczy, które chce, a które są w jej zasięgu. Możesz uzyskać odpowiednią ilość makijażu za 100 USD, nawet dla osoby dorosłej. Polecam zabrać ze sobą swoją dziewczynę lub inną kobietę, której styl podziwia twoja siostra, która rozumie stylowość przy ograniczonym budżecie.

Gdy zobaczysz, że sama zaczyna podejmować oszczędne decyzje, będziesz wiedział, że możesz jej zaufać, że robi zakupy bez opieki.