Jak mam powiedzieć mamie, że nie jestem chrześcijanką?

W rzeczywistości niedawno znalazłem etykietę dla mojej religii (druidyzm). Mam 15 lat i tak naprawdę lata temu wyrobiłem sobie osobiste przekonania. Już teraz czuję się rozczarowany dla moich rodziców, ponieważ jestem biseksualny, ale nie czuję się dobrze, ukrywając przed nimi moje życie.

Wierzę w reinkarnację i kocham życie, pielęgnuję je i staram się praktykować swoją religię bez obaw o przyłapanie. Czułem nawet potrzebę wysłania mojego zamówionego przez Internet naszyjnika do domu moich przyjaciół.

Jak mam jej to wyjaśnić, nie denerwując jej zbyt mocno? I to nie jest tak, że druidyzm jest zły ...

PS Nie jestem rodzicem, ale potrzebuję porady od rodziców. Dziękuję Ci.

Masz 15 lat. Możesz zadawać rodzicom pytania.

Zapytaj rodziców o ich wiarę. Jak zdecydowali się zostać chrześcijanami? A może dlatego, że urodzili się w chrześcijańskiej rodzinie?

Jeśli zdecydują się zostać chrześcijanami, zapytaj ich, jak i dlaczego proces. Masz już przykład, do którego mogą odnosić się rodzice.

Jeśli urodzili się w rodzinie chrześcijańskiej, zapytaj ich, jak by się potoczyły, gdyby urodzili się w rodzinie wyznającej inną wiarę. Czy automatycznie stali się członkami tej wiary?

Następnie zapytaj ich, czy znają kogoś, kto zmienił zdanie na temat wiary, w bliskiej rodzinie, w dalekiej rodzinie, w rodzinie, w znajomym. Zapytaj ich, co myślą o ludziach zmieniających wiarę.

Na razie zostaw to. Musisz wiedzieć, jak zareagują, jeśli i kiedy zareagujesz.

Czy utrzymujesz się finansowo? Czy mieszkasz z rodzicami? W zależności od twojej oceny tego, jak zareagują, możesz poczekać, aż osiągniesz bardziej niezależny etap życia, jeśli jesteś od nich zależny.

Biorąc pod uwagę tytuł twojego postu, założę, że twoja matka jest chrześcijanką, ale nie wiedząc, jak religijna jest twoja matka (ani nawet w jakim konkretnym wyznaniu, w którym uczestniczy), ustalenie jej odpowiedzi dla tych z nas w Internecie będzie trudne.

Bez względu na to, jak zdecydujesz się powiedzieć swojej mamie o różnych przekonaniach religijnych, myślę, że są rzeczy, na które powinieneś się przygotować:

1. Biorąc pod uwagę twój wiek, istnieje duża szansa, że ​​twoja mama nie potraktuje cię poważnie. Może po prostu uznać to za etap, przez który przechodzisz. To może być dla ciebie bardzo frustrujące.
2. Może być na ciebie zła. Myślę, że jest to mniej prawdopodobne, ale zawsze dotyczy to możliwości.
3. Jeśli twoja mama ma cię poważnie, że jest bardzo prawdopodobne, aby być zdenerwowany. Musisz pamiętać, że dla chrześcijanina odwrócenie się od Boga jest sprawą twojej śmiertelnej duszy. Niektóre z nich zależą od tego, jakiego wyznania twoja mama praktykuje swoje chrześcijaństwo, a nawet własne przekonania (które nie zawsze są zgodne z osobistym kościołem).

Jeśli twoja mama jest praktykującą chrześcijanką, prawdopodobnie próbowała wychować cię również jako chrześcijankę. Religia i relacja człowieka z Bogiem (lub kimkolwiek) to sprawa osobista. Większość ludzi, których znam, przeżyła okres w życiu, w którym próbowali różnych religii i różnych przekonań, zwykle w wieku 15-20 lat. Większość tych ludzi, których znam, byli chrześcijanami, a zdecydowana większość ostatecznie powróciła do chrześcijaństwa, choć zazwyczaj nie była to denominacja, w której zostali wychowani. Kilku, których znam, całkowicie nawróciło się na różne religie. Dla niektórych było to prawdziwe poszukiwanie, dla innych była to tylko forma buntu.

Ponieważ wygląda na to, że dołożyłeś wszelkich starań, aby ukryć eksplorację innych przekonań swojej mamy, po prostu ogłaszając jej, że odrzucasz chrześcijaństwo, może być dla niej szokiem i wywołać jej reakcję być bardziej ekstremalnym. Może to pomóc, jeśli zaczniesz rzucać piłkę, mówiąc jej początkowo, że eksplorujesz inne idee i przekonania religijne poza chrześcijaństwem, i zostaw to. Jeśli poprosi o szczegóły, możesz podać jej szczegóły, ale pierwszą rozmowę zostawiłbym jako po prostu sposób, aby poinformować ją, że szukasz. Jeśli w ciągu kilku lat zdecydujesz, że całkowicie rezygnujesz z chrześcijaństwa, twoje wyjście z kościoła nie będzie dla niej wielkim szokiem. Może jej się to nie spodoba, ale też nie będzie zaskoczona.

Z drugiej strony, za kilka lat możesz powrócić do chrześcijaństwa lub znaleźć wyznanie chrześcijaństwa, które szanuje Ziemię i jej dzieła bardziej niż wyznanie, w którym się wychowałeś i w którym czujesz się bardziej komfortowo.

W międzyczasie, jeśli regularnie chodzi do kościoła, może być konieczne pójście z nią. To między tobą a nią, a wy dwoje musicie wspólnie to wypracować. Znam wielu rodziców, którzy żyją według zasady „dopóki mieszkasz pod moim dachem, będziesz chodził do kościoła”. Wiem tyle samo, co nie. Przestałem chodzić do kościoła, gdy miałem 17 lat, a moi rodzice nigdy o tym nie powiedzieli.

W każdym razie mam nadzieję, że niektóre z nich pomogą. Z twojego postu wynika, że ​​chcesz móc swobodniej wyrażać się religijnie, ale nie chcesz poświęcać swojego związku z mamą, aby to zrobić. Powolne wprowadzanie tego pomysłu może ją uspokoić.

Jestem szesnastoletnim druidem i musiałem przez to przejść. Właściwie nie powiedziałem rodzicom, że jestem druidem, ale powiedziałem im, że nie chcę być potwierdzonym chrześcijaninem. Moja matka zwariowała i ciągle próbuje mnie nawracać. Bez względu na to, czy powiesz im bezpośrednio, że jesteś druidem, czy po prostu nie jesteś chrześcijaninem, trzymaj się swoich przekonań. Nie pozwól im myśleć, że przekonują cię inaczej, tylko dla ułatwienia, ponieważ będą tylko zachęcani i tak dalej. Jeśli pozostaniesz wierny temu, w co naprawdę wierzysz, ostatecznie i miejmy nadzieję, że zobaczysz, że jesteś poważny i że podjąłeś decyzję.

Zapamietaj to. To twoja decyzja, a nie ich. Bez względu na to, co ci powiedzą, nie mogą zmienić tego, co jest w twoim sercu. Mój przyjaciel (także druid) został zmuszony do potwierdzenia. To nie znaczy, że jest chrześcijanką. Ceremonie i wypowiedzi innych ludzi nie określają twoich przekonań - ty to robisz.

Powiedz tylko, że jesteś Druidem. Powiedz to poważnie. Nie mów jej, że to wielka sprawa. Po prostu powiedz to rzeczowo, gdy ona lub jakaś inna osoba błędnie przyjmie. Wiem, jak to jest, gdy religię przyjmuje się jako cechę rodzinną. Jeśli komukolwiek wyjaśnisz swoją religię, nie mów, że to wielka sprawa. Strona Wikipedii mówi, że twoja religia koncentruje się na naturze, więc po prostu powiedz, że moja religia obejmuje szanowanie natury lub coś więcej; w końcu wiesz to więcej niż ja.

Jeśli chcesz być traktowany poważnie, to nie będziesz chciał nawracać ludzi lub tłumaczyć ich niepotrzebnie.

Jeśli twoja matka wciąż prosi cię o przestrzeganie rytuałów chrześcijaństwa, niech to nie będzie zderzenie ego lub religii; spodziewała się, że będziesz taki. Istnieje wiele niewinnych rytuałów, które są wykonywane i które odzwierciedlają nasze społeczeństwo bardziej niż jakakolwiek pojedyncza religia. Pamiętaj o tym. Jeśli w chrześcijaństwie jest coś, co cię zniechęca, możesz już powiedzieć, że nie musisz się do tego zmuszać. Jest dobrze i źle. Możesz wybrać dowolną część religii, którą chcesz wyznawać, ponieważ nie ma konkretnego przewodnika.

Pamiętajcie, że religie nas nie tworzą; my je robimy. Możesz być jednocześnie chrześcijaninem i druidem. Nie jestem tak naprawdę i jestem agnostyczny. Oznacza to jednak, że posiadanie hinduskiej matki w Indiach oznacza odwiedzanie świątyń, kiedy tego oczekujesz. Trzeba wybrać ich bitwy!

Jak mam jej to wyjaśnić, nie denerwując jej zbyt mocno?

Jest to związane z powiedzeniem czegoś takiego ...

Mam ci coś do powiedzenia. Obiecaj, że się nie wściekniesz.

Odpowiedź brzmi „nie możesz”, ponieważ nie kontrolujesz, czy i jak się denerwuje.

Wszystko, co możesz zrobić, to wyrazić, że ważne jest, aby szanowała twoje przekonania oraz że ona i jej opinie są dla ciebie ważne. . . i mam nadzieję, że nie zwariuje.

Musisz być odważny. Myślę, że powinieneś im powiedzieć. To twoja decyzja, nie ich. Jeśli źle to przyjmą, nic nie możesz na to poradzić. Nie odczuwaj presji, by podążać za tym, w co wierzą, mogli mieć podobne argumenty z rodzicami, gdy byli młodsi, na różne tematy. Nie pozwól im powiedzieć, że jest zupełnie inaczej, tak nie jest. Dokładnie to samo dzieje się w innym czasie, z różnymi ludźmi i nieco innym punktem. Ale wynik jest zwykle taki sam i właśnie to musisz zmienić. Nadal powinieneś szanować ich religię, traktować ich tak, jak chciałbyś być traktowany. Jeśli dobrze to przyjmą, bądźcie szczęśliwi, świętujcie. Nie musisz się już o to martwić. Po prostu zawsze przypominaj im, że każdy jest inny, i zawsze walcz o siebie. Masz takie same prawa jak oni. Co do bi, ja też jestem i wiem, że może to być trudne. Ale tak jak powiedziałem, każdy jest inny, powinni być szczęśliwi dla ciebie, że możesz być swoim prawdziwym sobą. Że możesz być odważny i bronić tego, kim jesteś. Powinni być szczęśliwi, że ich dziecko ma odwagę, której nie wszyscy mają, i jest pewne siebie. Myślę, że to osiągnięcie samo w sobie, że byłeś wystarczająco odważny, by wyjść.

Jak mam jej to wyjaśnić, nie denerwując jej zbyt mocno?

Powiedziałbym: „Mamo, nie jestem chrześcijaninem. Chciałem być z tobą szczery”.

Czy nadal będą zdenerwowani? Może. Ale to na nich, nie na tobie. Jeśli to ich zdenerwuje, prawdopodobnie nie ma znaczenia, jak im to powiesz.

Powodzenia.

Proponuję przez chwilę po cichu praktykować swoją religię i zobaczyć, dokąd ją zaprowadzi. Może się okazać, że osoby, które spotykasz osobiście lub w Internecie, są tak samo obłudne, jak te, których starasz się unikać.

W chrześcijaństwie „wszyscy są mile widziani”. Na przykład katolicyzm promuje silne poparcie dla środowiska i stawia miłość, nadzieję i miłość na szczycie swojej hierarchii. Chociaż czyny homoseksualne są uważane za grzech „poważny”, wszystkie grzechy mogą być odpuszczone przez spowiedź. To tylko przykład tego, jak twój system wierzeń może nie być niezgodny z chrześcijaństwem. Ponadto, podczas gdy 20% populacji amerykańskiej wykazuje pewien stopień pociągu do osób tej samej płci w okresie dojrzewania, liczba ta jest zmniejszona o połowę o 25, a tylko 2% będzie żyło homoseksualnym stylem życia w perspektywie długoterminowej. A od czasu do czasu trójka jest tym, do czego służy spowiedź. [Glib jestem; Chodzi mi o to, że kiedy przychodzi czas na założenie rodziny, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że będziesz chciał być w heteroseksualnym, monogamicznym związku.]

Lata nastolatków i młodych dorosłych przeznaczone są do eksperymentowania. Czy twoja mama wie o wszystkich innych rzeczach, z którymi mogłeś eksperymentować? Czy planujesz iść na studia? Jeśli nie zostaniesz „przyłapany na gorącym uczynku”, możesz po prostu zrobić z nią coś „nieoficjalnego”, podobnie jak masturbacja i marihuana. (Teraz niektóre nastolatki trzymają swoich rodziców na bieżąco, ale jeśli tak jest w twoim przypadku, prawdopodobnie nie pytasz.)

Jeśli i kiedy stanie się oczywiste, że twoja życiowa siła / wiara jest druidyczna, po prostu wyrzucę liczbę i powiem jeszcze pięć lat, wtedy będziesz o wiele bardziej dojrzały w całej tej ciężkiej próbie. Zdecydowanie pomogłoby to dopasować to do czegoś takiego jak termin.

O ile mi wiadomo, w większości krajów każda osoba może wierzyć we wszystko, co chce.

Nie musisz mówić swojej matce w określony sposób, że jesteś druidem.

Jeśli nie może sobie z tym poradzić, to nie jest twój problem, a ty masz prawo po swojej stronie.

Niemożność zaakceptowania przekonań innych osób jest co najmniej rasistowska i nielegalna przez większość czasu.

Również jeśli dana osoba nie ma otwartych umysłów, nie powinieneś nawiązać z nią związku.