Jak radzisz sobie z przedszkolakiem, który próbuje wymówki usprawiedliwić swoje zachowanie?

Mój chłopiec skrada się z 5 1/2. W tej chwili mamy do czynienia z fazą „Uzasadnień”. Mówimy mu, żeby nic nie robił, ale zaczyna od „Jestem po prostu” lub kontynuuje „To był wypadek”

Nie chcę mocno dyscyplinować uzasadnień lub gdy coś jest uczciwie zrobione przez pomyłkę, ale jednocześnie chcę, aby zrozumiał, że niektóre uzasadnienia są niewłaściwe.

Myślę, że wkraczamy również w fazę „Przebiegłego spisku”, w której on wie, co robi. Zatem roszczenia „wypadku”

Tak więc rada, której szukam, to „około późnego 5 do wczesnego 6” Wywołanie „BS” u dziecka?

W zależności od dziecka uważam, że 5-6 lat jest odpowiednie na lekcje na temat konsekwencji i związku z odpowiedzialnością. Jestem pewien, że jeden z Profesjonalistów może cytować materiały, ale moja rada pochodzi z osobistego doświadczenia.

Na ogół jest to wiek, w którym można prowadzić rozsądną rozmowę. Mogą pamiętać, aby zabrać ze szkoły dokumenty (do przedszkola, a nawet opieki domowej). Mogą przestrzegać podstawowych „zasad ruchu drogowego” w szkole , prawdopodobnie mogą ci powiedzieć, dlaczego przestrzegają zasad, a następnie powiedzieć, że chcesz, aby tak się stało, jeśli nie będą. Innymi słowy, znają konsekwencje i myślę, że dziecko w tym wieku jest gotowe powiązać odpowiedzialność z tymi konsekwencjami.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​upadek większości rodziców jest przejrzysty i konsekwentny. Ze swojej strony, mówiąc o ich działaniach, zwykle wskażę, co zostało zrobione i co się stało. Nie toleruję „ale byłem tylko” rodzajem uzasadnienia. [styczna: unikam używania słowa „wymówki” lub pochodnych, ponieważ uważam, że ma ono z natury negatywną konotację] Kiedy zaczynają się pojawiać, zwykle przechodzę w tryb „trzaskania” ...

Nie, Finn, to nie był wypadek. Ty byłeś tym, który grał szorstki, ty rzucił cegłą (megablock) w Marceline i ty byłeś tym, który się jej krzyk. To dotyczy Ciebie , nie jej.

To „uderza” drzwi w dalsze „uzasadnienia”. Po tym zwykle następują konsekwencje. Więc w powyższej sytuacji powiedziałbym mój kawałek, pozwól mu wsiąknąć na kilka sekund (w zasadzie czekając na reakcję), a następnie przejdź do fazy konsekwencji.

To wyraźnie mówi, gdzie odpowiedzialność spoczywa w bardzo prosty i bezpośredni sposób, bez zamieszkiwania. I odwrotnie, stosuję tę samą technikę, mówiąc o pozytywnych działaniach i wyrażając pochwały . Zbalansowane zbrojenie działało / działa dla mnie jako metoda nauczania odpowiedzialności.

Jednak bez względu na to, jakie masz podejście, musisz być konsekwentny. Mogą istnieć okoliczności łagodzące lub naprawdę dokładne uzasadnienie, ale nie możesz zmienić swojego podejścia w zależności od sytuacji, a następnie oczekiwać, że dziecko nauczy się odgrywać własną rolę w poszczególnych wydarzeniach. Przygotuj się na tę rozmowę, kiedy trzeba, bez względu na to, czy jesteś w sklepie, w domu, w metrze czy przed krewnymi.

To trudna lekcja, w której mogą być zaangażowane łzy (twoje i ich). Ale - idź - zidentyfikowałeś potrzebę niezbędnej lekcji wcześnie. Niezależnie od twojego podejścia, na tym wczesnym etapie myślę, że będziesz w stanie skutecznie nad nim pracować.