Jak mogę skutecznie negocjować z małym dzieckiem?

Niedawno nasza córka 2.5 zaczęła być naprawdę denerwująca w wykonywaniu prostych codziennych czynności, takich jak mycie zębów, ubieranie się, rozbieranie, zakładanie butów na wyjście itp. Często musimy negocjować do 20 minut, aby zmusić ją do założenia butów na wyjście , mimo że wybieramy się do miejsca, w którym naprawdę chce się udać i którym będzie się podobało (np. plac zabaw). Powiedziałaby „NIE”, leżeć na podłodze, płakać, kiedy próbujemy założyć buty i zdjąć je, jeśli nam się uda, itd. To już nie do zniesienia.

Próbowaliśmy oczywistych rzeczy, na przykład pozwalając jej wybierać między dwiema opcjami, ale zawsze wybierała trzecią opcję (co zwykle jest nieodpowiednie) lub po prostu mówi, że NIE zrobi tego i płacze. Jest znacznie gorzej, gdy jesteśmy w domu, a nie gdzie indziej, ale nadal tak się dzieje.

Wygląda na to, że ceni sobie kontrolę, która może być cechą pozytywną, jest odpowiednio trenowana. Dzieci są egocentryczne i czasami wydają się prosperować będąc w centrum uwagi, manipulując rodzicami jak kukiełkami. Wyzwaniem dla ciebie jest nie być kontrolowanym przez jej zachowanie.

Uwaga dodaje energii ich wysiłkom. Usunięcie / ograniczenie uwagi odbiera jej motywację.

Oferowanie wyborów, jak opisano powyżej, jest odpowiednią metodą wzmocnienia jej pozycji i zaspokojenia jej potrzeby kontroli w jej świecie.

Konsekwencje dodają granice dla jej kontroli. Jeśli odmawia podanych wyborów, wybiera konsekwencje. Może się zdarzyć, że podróż zostanie anulowana, natychmiastowy powrót do domu lub przerwa.

Inną opcją jest umożliwienie jej podjęcia decyzji (jeśli nie zagraża jej to) i pozwolić jej doświadczyć konsekwencji. Na przykład idź do parku lub przynajmniej samochodu bez butów. Kiedy narzeka, zaoferuj buty, które wybrałeś i bez jej wiedzy przyniesione ze sobą.

Usunięcie bitwy i obojętność na jej protest pozbawi większość motywacji do jej protestu. Odsuń się od jej obecności, zignoruj ​​zachowywanie się i nie udzielaj kontaktu wzrokowego ani żadnej reakcji (chyba że sama się naraża). Kiedy ona cię ściga, przypomnij jej, że kiedy to zrobi (wypełnij pożądane działanie), odpowiesz, a nie wcześniej. Kluczem jest całkowita obojętność. Może wybrać swoją akcję, ale nie zwróci twojej uwagi, dopóki nie postąpi w sposób, który chcesz wynagrodzić.

Działa to szczególnie dobrze, jeśli zachowuje się inne dziecko. Natychmiast daj dziecku swoją uwagę, mówiąc ustnie: „Podoba mi się taka, jaka jesteś (odpowiednie działanie)”.

Twoja uwaga jest największą nagrodą, jakiej pragnie dziecko. Negatywne lub pozytywne, dobrze się na tym rozwijają. Musisz stale zwracać uwagę na jej właściwe zachowanie. Jako rodzice często oczekujemy po prostu odpowiedniego i reagujemy tylko na niewłaściwe. Dziecko, które pragnie uwagi, szybko dowiaduje się, że dostaję więcej tego, czego chcę, gdy jestem nieodpowiedni. Wzywam cię do ciągłego „łapania” i komentowania opisującego pożądane zachowanie oraz ignorowania niewłaściwych, aby odwrócić jej myślenie.

Negocjacje to dobra rzecz; to smar sprawia, że ​​koła świata działają płynnie. Nie chcemy tego zniechęcać. Należy jednak nauczyć dzieci, że są chwile, kiedy negocjacje są w porządku, i takie, kiedy nie.

Najłatwiej to zrobić, wydając polecenia („Pożegnaj się, wychodzimy teraz”), gdy negocjacje nie są akceptowane, i zadaj pytania („Czy jesteś gotowy, aby wyjść?”), Gdy negocjacje są dozwolone. Ta konstrukcja może być nawet wykorzystana jako alternatywa. „Możesz napić się soku lub wody, wybierz jeden” to polecenie, a dziecko wybiera jedno lub nic nie dostaje. „Napijesz się soku lub wody?” jest pytaniem, więc dziecko proszące o mleko lub napoje gazowane jest w porządku, podobnie jak rodzic odpowiada negatywnie i oferuje inną alternatywę.

Wyraźnie i celowo z tym ... małe dzieci nie mogą czytać w naszych myślach i nie są dobre z subtelnymi różnicami kontekstu. Nie należy oczekiwać, że dziecko dowie się, że „Jesteś gotowy na wyjazd?” naprawdę oznacza „Pożegnaj się, wychodzimy teraz”. Jeśli miałeś na myśli polecenie, ale wypowiedziałeś pytanie, przeproś i sformułuj ponownie.

Po wydaniu polecenia zastosuj konsekwencje za nieposłuszeństwo lub bunt. Gdy polecenie nie zostanie wydane, a dziecko negocjuje, nie stosuj konsekwencji i negocjuj ponownie. Jeśli dziecko przestanie negocjować i zacznie domagać się lub jest nierozsądne, podejmij decyzję i wydaj polecenie. Jeśli z drugiej strony zostanie osiągnięte wynegocjowane porozumienie, honoruj ​​je.

1. Wypróbuj inny zestaw opcji. „Wchodzić w buty X czy w ogóle nie iść?”

2. Wymyśl dodatkowe wzmocnienia. Jeśli chodzi o szczotkowanie zębów, mieliśmy jeden cud (np. Zainicjowany przez samego mojego najstarszego) - chciał zawsze wylewać pozostałą wodę używaną do płukania z kubka. Dlatego zawsze mieliśmy marchewkę „możesz wylać wodę do płukania z kubka, jeśli dobrze umyjesz”.

3. W wieku 2,5 lat może być trochę za młoda, ale spróbuj zastosować podejście „odznaki zasługi”. Dostaje specjalną plakietkę (wycięcie w kształcie gwiazdy), którą może umieścić w swoim pokoju za wykonanie określonego zadania (szczotkowanie zębów) lub „ogólnie dobrze się dzisiaj zachowuje”

4. Jak powiedział BBM w komentarzu, jednym z podejść jest wypróbowanie siły konsekwencji - w wieku 2,5 lat dzieci już je rozumieją.

   • „Jeśli nie zdążysz się ubrać do {CUTOFF TIME}, NIE pójdziemy na plac zabaw, ponieważ będzie zamknięty”.

   • „Jeśli nie skończysz szczotkowania zębów przed czasem X, nie będziemy mieli czasu na bajkę na dobranoc”.

   Ważną rzeczą jest konsekwencja - jeśli obiecałeś wstrzymać X w konsekwencji, w 100% wstrzymaj to, bez względu na to, ile złości rzuca, gdy zdaje sobie sprawę, że nie dostaje tej historii.

Przez lata starałem się dokładnie wypowiadać moje pytania i wskazówki. Jeśli zaakceptuję odpowiedź „tak” lub „nie”, zadam pytanie, które zachęca do odpowiedzi tak lub nie. Jeśli nie, zadaję pytanie, które pozwala na odpowiedź __ lub __ . * Wierzę w zasadę, że nie dajesz dzieciom więcej opcji niż liczba lat, w których są w wieku. Więc przez 2 lata dostaje 2 chioces. Jeśli wybierze trzecią, odpowiesz „to nie jest wybór, czy chcesz _ czy__ _ _ . "Będzie to próbowało przez jakiś czas, ale klucz jest konsekwentny! Musisz trzymać się tego, nawet jeśli jesteś sfrustrowany i zmęczony! Jeśli zmęczy cię bitwa (i może się wydawać bitwa) i poddaj się, to sprawi, że będzie częściej pytać. Trzymaj się tego, a za długo zda sobie sprawę, że musi to zrobić. Myślę, że to w porządku, aby dać jej znać, kiedy stanie się tą, która będzie dokonuje wyborów. Możesz nawet powiedzieć „mama / tata wybierają, dokąd idziemy. Kiedy tam jesteśmy, możesz najpierw wybrać, co robimy. ”Pomóż jej zrozumieć, że ona ma kontrolę nad czymś, a ty masz kontrolę nad innymi. To trudna lekcja do nauczenia… dla dzieci i rodziców! Powodzenia tam!

1-2-3 !! Gdy wybór się nie powiedzie lub nie ma wyboru, uciekamy się do „zrób to według liczby 3, bo będziesz na niegrzecznym kroku”. W liczniku jest coś, co sprawia, że ​​ludzie chcą zareagować i coś zrobić - na przykład dzwoni telefon (muszę to odebrać !!). Powodzenia!!

Nie możesz negocjować z 2,5-latkiem. Po prostu nie rozumieją tej koncepcji. Z twojego opisu wynika, że ​​możesz mieć problem z zasilaniem.

Czy maluch nalega na wykonywanie rutynowych zadań, takich jak

• Otwieranie i zamykanie drzwi
• Włączanie i wyłączanie światła
• Wkładanie torby na pieluchy / pieluchy do kosza / wiadra?

Jeśli nie, nie zawracaj sobie głowy czytaniem. W przeciwnym razie czytaj dalej.

Nauczenie dwuletniego dziecka robienia tych rzeczy może być zabawne, ale może szybko stać się nawykiem, a ona może go całkowicie stracić, jeśli zrobisz jedną z tych rzeczy tylko raz zamiast niej.

W takim przypadku masz na rękach tyrana, więc musisz przeprowadzić zamach stanu. Oto jak to zrobiliśmy. Wymaga to, aby maluch miał własny pokój i zamykaną bramę, aby nie mogła swobodnie przychodzić i wychodzić w nocy.

Pewnej nocy tuż przed snem:

1. Podczas rutyny przed snem ogranicz rozmowę do udzielania instrukcji i mówienia dobranoc.
2. Po zmianie ubrania i pieluchy / pieluszki włóż je do prania i kosza i upewnij się, że widzi, że to robisz zamiast niej.
3. Spakuj wszystkie zabawki i zabierz je ze swojego pokoju. (Pozwól jej jednak zachować swojego misia.)
4. Wyłącz światła samodzielnie, zamiast pozwolić jej to zrobić.
5. Zamknij bramę do jej pokoju, zamiast pozwolić jej to zrobić.
6. Połóż ją w łóżku i schowaj, zamiast pozwolić jej to zrobić.
7. Ogranicz oświetlenie do absolutnego minimum. Obejmuje to na przykład wszelkie światła na korytarzu, które widziała, stojąc przy bramie w drzwiach. (Jeśli ma lampkę nocną, używaj jej dalej. Dzieci potrzebują tylko odrobiny światła, aby mogły znaleźć drogę w ciemności.)

Mogę zagwarantować, że będzie krzyczeć przez cały proces, gdy zobaczy, jak jej reżim załamuje się. Mimo kroku 5 spodziewaj się, że wstanie prosto z łóżka, stanie przy bramie i zaprotestuje. (Punktem 5 jest ustalenie rutyny, a nie trzymanie jej w łóżku.) Musisz być silny i nie wskakiwać do środka. Jeśli się wsuniesz, zdenerwowałbyś ją bez powodu.

Rano twój maluch będzie zupełnie inny i znacznie przyjemniejszy. Będziesz musiał nadal pokazywać jej, że nie ma kontroli, więc nie pozwól jej zgasić światła, zamknąć drzwi ani pozbyć się pieluszki / pieluchy. Wydaje się to sprzeczne z intuicją, ale ma sens, gdy zaczniesz rozumieć, czego naprawdę potrzebują małe dzieci. Pomimo tego, że małe dzieci chętnie przyjmują rolę tyrana, władza nad rodzicami jest obciążeniem, które ich podkreśla . Gdy zdejmiesz to obciążenie i zastąpisz je rutyną, będziesz mieć szczęśliwego i zgodnego malucha. I będziesz również znacznie szczęśliwszy.

Nie rozumiem tego pytania, ponieważ nigdy nie „negocjujesz” z dzieckiem. Możesz wyjaśnić swoje rozumowanie, jeśli musisz, ale w zasadzie to ty odpowiadasz. Możesz nagradzać / karać.
Często znajduję się w sytuacji, w której nie jestem pewien, dlaczego odmówiłem konkretnej rzeczy. Jeśli moje dziecko zapyta mnie uprzejmie, dlaczego powiedziałem „nie”, mogę odpowiedzieć, nie jestem pewien, czy zmienię zdanie. Jednak w tej samej sytuacji, jeśli stanie się negocjacją lub napadem złości, odpowiedź pozostanie, nawet jeśli nie jestem pewien.