Jak radzić sobie z moją 2-letnią córką płaczącą i denerwującą, gdy nie dajemy jej tego, o co prosi?

Moja córka ma 2 lata i 4 miesiące. Wczoraj poprosiła mnie, żebym dał jej mój telefon, a ja powiedziałem jej: „Nie, to jest moje”. Zaczęła płakać i bić mnie, a potem mnie ugryzła. Byłem zszokowany, a potem powiedziałem jej: „Przestań, to jest niegrzeczne. Umieszczę cię w niegrzecznym terenie”. Płakała coraz bardziej. Ostatnio zauważyłem, że kiedy ona czegoś chce, a my jej nie dajemy, zacznie płakać, dopóki nie damy jej tego, o co prosi.

Jakie jest najlepsze działanie, które powinienem z nią zrobić?

Jest to trudny problem dla rodziców, ponieważ nienawidzimy sprawiać, by nasze dzieci płakały, ale wydaje mi się, że używasz „niegrzecznego miejsca” / limitu czasu i to może być skuteczne. Nie nazywam tego „niegrzecznym miejscem”.

Tak trudne, jak to jest, kiedy dziecko płacze, czasem Twoim zadaniem jest być twardym. O drugiej próbuje się przekonać. To normalna część rozwoju i dobry znak.

Limit czasu: Limit czasu nie jest karą. Jest to akcja zatrzymania, relaksu i przełamania. Jest cicho. Niektórzy rodzice muszą siedzieć z dziećmi. Moim zdaniem jest skuteczny tylko przez pewien czas, ponieważ dziecko musi współpracować.

Przekierowanie: Przekierowanie również nie jest karą. Oznacza (mniej więcej) zmianę tematu. W tym przykładzie wyjmujesz telefon i mówisz stanowczo: „Nie”, a następnie włączasz muzykę, śpiewasz lub tańczysz lub wyciągasz grę lub aktywność. Jeśli potrafisz dobrze przekierowywać, to magia, ponieważ dziecko prawie nie zauważa, że ​​nie ma „telefonu”.

Praca z tokenami: System tokenów (naklejki, znaczniki wyboru) może być tak formalny lub tak swobodny, jak tylko chcesz. Za każdym razem (ty wybierasz czas) zarabia token za dobre zachowanie. Żetony „kupują” jej coś, co lubi pod koniec dnia. Być może jest to spacer przed snem, trochę czasu na placu zabaw, malowanie z mamą lub tatą, 5 minut telewizji za każdy token do ilości czasu, na jaki pozwalasz telewizji. Za każdym razem, gdy jest niegrzeczna, dajesz jej stanowcze „Nie”. i usuń token. Wkrótce zrozumie, że chce żetonów.

Myślę też, że przyjechała w momencie, kiedy trzeba jej wybierać. Wybory pomagają jej czuć się, jakby miała kontrolę, a także uczy ją podejmować decyzje. Dajesz jej czerwony lub niebieski kubek. „Twój wybór, chcesz czerwony czy niebieski?” Ona wybiera i mówicie: „Ty wybrał czerwony kubek.” To nie więcej niż dwa elementy, a ty wybrałeś wcześniej opcje, więc wszystko, co zdecyduje, będzie dla ciebie w porządku. Dzieje się tak przez cały dzień, gdy tylko jest to możliwe. Ciastko / budyń. Czerwono-niebieska koszula. Ta / tamta gra. Huśtawka / zjeżdżalnia. Użyj wybranego języka, a to pomoże. Kiedy jest to twój wybór , mówisz: „Tym razem to mójwybór. Wybieram, że nie możesz grać moim telefonem. To nie jest twoja zabawka. Nawiasem mówiąc, nie pozwól jej czasem bawić się telefonem, jeśli jest to problem przez większość czasu. Są drogie, a nie zabawki!

Wygląda na to, że masz awarię w komunikacji. Jest to szczególnie trudne w tym wieku, ponieważ stara się wykorzystać swoje nowo nabyte umiejętności językowe.

Spójrz na to z jej punktu widzenia.

- „Chcę twój telefon”.

- „Nie, to jest moje!”

Ta odpowiedź eliminuje wszelkie wspólne podstawy. Jakie inne środki ma dla niej, ale żeby rzucić napad?

Pierwszą rzeczą, która byłaby pomocna w dialogu, byłoby uznanie jej prośby. Przynajmniej przekażesz jej informację zwrotną, że to, co powiedziała, rzeczywiście zostało zrozumiane, i zachęcisz ją do użycia słów zamiast odgrywania roli. Zapytaj: „Dlaczego tego chcesz?” Może po prostu chce cię naśladować. Może ona chce twojej uwagi. Może chce zobaczyć zdjęcia.

Zamiast tego nigdy nie zadałeś sobie trudu, aby się dowiedzieć. Jej prośba została odrzucona bez dobrego wyjaśnienia. (Nie udostępniasz ani nie oferujesz alternatywy, takiej jak telefon z zabawkami.) Jak się czujesz, gdy ludzie mówią ci „nie” z gniewnym tonem? Ty też się zdenerwujesz.

Potem dostała: „Jesteś niegrzeczny!” Prawdopodobnie nie wyjaśniłeś dokładnie, co stanowiło „niegrzeczne” zachowanie. Z tego, co wiedziała, chęć prowadzenia udanej rozmowy telefonicznej z jakiegoś powodu była zła i godna kary. Co za kłopot!

Jeśli chcesz, aby twoja córka zachowała spokój i używała jej słów, musisz zrobić to samo! To trudne, ponieważ jej słownictwo jest ograniczone i niekoniecznie zna granice racjonalnego zachowania, ale musisz pokazać, że ją rozumiesz. Jeśli tego nie zrobisz, ucieka się do jedynego znanego jej narzędzia: napadu złości.

Mam wrażenie, że nie chodzi tu bezpośrednio o telefon. Wybuch jest objawem niezaspokojonej potrzeby i nie dotyczy telefonu.

Twoje dziecko ma dwa lata. Jesteś na swoim telefonie.

Wiadomość dla dwulatka jest taka, że ​​Twój telefon jest ważniejszy niż oni. Jest to frustrujące nawet jako dorosły, wyobraź sobie, o ile gorzej jest, gdy twój rodzic, który jest ogromną częścią świata, który rozumiesz, wybiera coś innego niż ty.

Dwulatkowie lubią swoją uwagę i interakcję. Są w kluczowym wieku, kiedy uczą się, jak wchodzić w interakcje ze światem i ludźmi wokół nich, i POTRZEBUJĄ twoich wskazówek.

Rozwiązaniem jest odłożenie telefonu i zapewnienie dziecku uwagi, której potrzebują w tym wieku.

Zabierz je na spacer, poszukaj ptaków, weź pojemnik i złap owady itp.

Nadszedł czas, aby wystawić ich na wszystko, co życie ma do zaoferowania, aby mogli zacząć rozumieć swoje miejsce w całym zamieszaniu, abyście mogli zacząć rozumieć, jakie są ich zainteresowania i stymulować.

Wykorzystaj w pełni te lata - odeszły o wiele za szybko.

Moja żona ma bardzo skuteczny sposób radzenia sobie z tym negatywnym, zwracającym uwagę zachowaniem, pozwalając dziecku wybrać, co chce robić. Rzeczywistość jest taka, że ​​nie ma dużego wyboru, ale pomaga, sprawiając, że dziecko ma kontrolę, a jednocześnie ustanawia niezbędne granice:

Więc w tym przypadku:
Wow, jesteś naprawdę zdenerwowany. Jeśli chcesz dalej płakać, musisz to zrobić w swoim pokoju. Jeśli chcesz głośno płakać, musisz to zrobić w poduszkę. Możesz też zostać ze mną, a my możemy pokolorować, jeśli chcesz (lub coś innego zabawnego). Co chcesz robić? Ważne jest, aby mówić to bez emocji w głosie.

To naprawdę niezwykłe, jak danie dziecku wyboru i powiedzenie w tej sprawie pozbawia furię działania. Pamiętaj, że czasami mogą krzyczeć na poduszkę. To dobrze, rób dzień, jakby to wcale na ciebie nie wpłynęło. W końcu prawie zawsze wybiorą „kolor”.

Działa to również przy niewielkich wyborach. Jedna z naszych siostrzenic ma niekontrolowane włosy, ale nie będąc rodzicami, nie mamy nad tym kontroli. Więc kiedy zostaje z nami, zasadą jest, że musi mieć spinkę do włosów, aby opuścić swój pokój. Może ją wyjąć, gdy bawi się w swoim pokoju, ale aby być we wspólnych obszarach naszego domu (lub w miejscach publicznych), musi ją mieć na swoim miejscu. Oczywiście, że może uzyskać pomoc, kiedy jej potrzebuje. Czasami decyduje się na zabawę w swoim pokoju bez niej, czasem wybiera jedną i jest z nami. Nie ma w tym dramatu, a pożądany rezultat zostaje osiągnięty.

W rzeczywistości ten konkretny przypadek może wcale nie dotyczyć telefonu. Właśnie testuje swoje granice. Ustanowienie firmy, ale kochanie granic zwiększy bezpieczeństwo dziecka i pomoże mu być szczęśliwym i zdrowym.