^{Załóżmy, że jestem rodzicem i że ze względu na to pytanie stosuję tę karę.}

Podstawową karą, której używam do dyscyplinowania moich dzieci, jest konfiskata pieniędzy. Wydaje się dość skuteczny w zapobieganiu powtarzania się zachowań, ponieważ źle zachowują się tylko raz lub dwa razy po tym, jak wielokrotnie biorę ich pieniądze. Chociaż nie utrzymuję spójnych kwot pieniędzy, aby je wyrzucić, zazwyczaj biorę 1 USD za każdym razem, gdy:

• używaj niewłaściwego języka
• odmawiać wykonywania obowiązków (uporczywie)
• zachowuj się niegrzecznie

I trochę więcej, gdy:

• uderzać się nawzajem
• zachowuj się zbyt niegrzecznie
• oddać późne / brakujące zadania (dzieci uczą się w domu)

Najbardziej wziąłem kiedykolwiek 25 dolarów, ponieważ poprosiłem córkę, aby poszła na zajęcia po tym, jak była dość niegrzeczna, a ona odmówiła.

Dla porównania, żadne z dzieci nie ma stałego dochodu (najstarszy ma 13 lat). Młodsi otrzymują większość pieniędzy z zasiłku, starsi z pracy w ogrodzie / opieki nad dziećmi.

Więc chociaż kara ta jest skuteczna i zwykle przepraszają / żałują za swoje zachowanie, nie jestem pewien jej wad. Czy są jakieś możliwe konsekwencje behawioralne, emocjonalne lub prawne? Na przykład, jeśli jedno z moich dzieci powiedziałoby innej osobie o mojej karze, czy miałbym kłopoty? Czy może to wywołać u mnie niezadowolenie?

To najłatwiejsza metoda dyscyplinowania, jaką kiedykolwiek stosowałem, ale nie chcę dalej brać ich pieniędzy, jeśli spowoduje to problemy. jakieś pomysły? Szukam jakiejkolwiek krytyki, którą możesz mieć.

Dla kogo może to dotyczyć, obecnie mieszkamy w Portland w stanie Oregon.

Byłbym zaniepokojony, że ta forma kary może skończyć nauczaniem niewłaściwych skojarzeń, ponieważ sztucznie łączy ona pieniądze z zachowaniem, które naturalnie nie dotyczy pieniędzy.

Na przykład martwi mnie to, że dzieci uwierzą:

• złe zachowanie jest w porządku, jeśli są skłonni zapłacić grzywnę
• dwa złe zachowania, które zostały ukarane tak samo, są dokładnie tak samo złe
• bogaci ludzie nie muszą przestrzegać zasad, ponieważ mogą zapłacić grzywnę
• biedni ludzie są biedni, ponieważ w przeszłości źle się zachowywali
• w związku partner, który zarabia więcej, ma prawo regulować zachowanie partnera, który zarabia mniej

Poważnie wątpię, aby ktokolwiek oskarżył cię o „ukaranie” grzywną twoich dzieci, niezależnie od kwoty (wyłączając w tysiącach). Więc nie jest to prawo, o które musisz się martwić.

Powiedziawszy to, poprosiłeś o opinię. Dla mnie twoja metoda dyscyplinowania dzieci jest niesprawiedliwa i nie ma sensu. Nie widzę ich reakcji, ale nie wyobrażam sobie, żeby cię to nie odbiło, ani w formie urazy, ani lekcji, których się nie nauczyłem .

Jeśli chcesz, aby dzieci się zachowywały, zasady nauczania i samokontroli są lepsze niż kara (uncja zapobiegania itp.) Konsekwentne przyjmowanie pieniędzy nie nauczy ich, dlaczego coś jest nie tak; nauczy ich, że ktoś mający władzę może zabrać swoje pieniądze za zachowania, których nie potępia. Pamiętaj, że dzieci uczą się od oglądania zachowań swoich rodziców. (Ostatnie pytanie dotyczyło oduczania się złych zachowań rodzicielskich).

Jeśli często przeklinałeś w korku, a Twoja pensja została zmniejszona o 10 USD za odcinek, lub jeśli utknąłeś w kolejce i ukarano Cię grzywną w wysokości 50 USD, lub jeśli dałeś klapsa dziecku w przypływie frustracji, a twój szef poinformował cię, że Twoja wypłata została utracona jaka byłaby twoja reakcja na ten tydzień? Czy powstrzymałoby to te zachowania, czy zgłosiłbyś go władzom?

Zachowania powinny mieć naturalne (lub przynajmniej logiczne) konsekwencje. Przyjmowanie pieniędzy nie jest logiczną konsekwencją. Nie wszystkie - a nawet nie wszystkie - problemy można rozwiązać, rzucając w nie pieniędzmi. Gdyby bogaty pijany kierowca poważnie zranił jedno z twoich dzieci, czy przyznanie ci 150 000 dolarów wydaje się sprawiedliwą karą? A może wolisz zabrać ich licencję, a oni zrobili karę w więzieniu?

Dzieci mają pełen zestaw takich samych emocji jak dorośli; po prostu nie potrafią wyrazić ich tak dobrze, jak dorośli i mają niewielką lub żadną rzeczywistą siłę decyzyjną w rodzinie. Wierzę, że niesprawiedliwe traktowanie dziecka spowoduje urazę i poczucie niepewności, podczas gdy logiczne, odpowiednie i proporcjonalne konsekwencje dadzą dziecku wytyczne, wybory i poczucie bezpieczeństwa.

Jak wspomniał Toxaris, największym problemem jest to, że większość ludzi nie uzna tego za „karę za niewłaściwe zachowanie”, a raczej za „koszt za to”.

Nadejdzie chwila, w której twoje dziecko powie „hm, 10 dolarów, żeby uderzyć mojego brata w twarz? To brzmi jak świetna okazja”.

Prawdopodobnie nie to, czego szukasz.

Właściwie spotkałem dorosłego odpowiednika takiego dziecka. Dosłownie powiedział mi „rezerwuję 400 $ miesięcznie za przekroczenie prędkości, aby móc jechać tak szybko, jak tylko chcę”. Tego rodzaju myślenie i zachowanie jest niebezpieczne. Nie jest to osoba, którą chcesz wychować.

Grzywny nie są cenami za niewłaściwe zachowanie. Są to kary za potwierdzenie, że dana czynność jest zła, ale kluczem jest ciągłe potwierdzanie, że dana czynność jest zła , a zabranie pieniędzy tego nie zrobi.

Zgodnie z prawem pieniądze dziecka są zwykle pieniędzmi dziecka. Istnieje oczywiście oczywista luka, która pozwala wydawać pieniądze w imieniu dziecka, oraz fakt, że organy ścigania nie przejmują się tak małymi kwotami pieniędzy. Tak więc praktycznie nie ma problemu prawnego, ale nadal można go liczyć w walce o opiekę.

Etycznie biorąc pieniądze od innych tylko dlatego, że możesz się mylić. Jest powód, dla którego firmy nie mogą robić tego swoim pracownikom. Jest to uważane za formę zastraszania. Nauczanie dzieciom etyki będzie trudne, jeśli weźmiesz od nich pieniądze za to, co w niektórych przypadkach uznają za nieuzasadnione. Zdaję sobie sprawę z różnicy, ale twoje dzieci mogą mieć trudności z dostrzeżeniem tej różnicy. I na temat etyki: jeśli zdasz sobie sprawę, że popełniłeś błąd, ile pieniędzy oni od ciebie proszą i czy im dajesz?

Istnieje również kwestia dokładności. Jeśli kara jest dla ciebie zbyt łatwa, to dosłownie gwarantuje, że w pewnym momencie ją nadużyjesz. Zakładam, że jesteś sędzią, ławą przysięgłych i kata, w takim przypadku pojedyncze złe wezwanie będzie oznaczało, że zostaną ukarani nie dlatego, że zrobili źle, ale dlatego, że popełniłeś błąd. O ile nigdy nie wykonasz złych połączeń, zdarzają się przypadki, w których odbierane są im pieniądze, bez względu na to, czy zachowują się dobrze czy źle.

Następny jest problem, którego ich uczysz. Uczycie ich, że w gruncie rzeczy ich pieniądze są waszymi pieniędzmi, ponieważ możecie je odebrać w dowolnym momencie z (ich zdaniem) całkowicie niesprawiedliwych i arbitralnych powodów. Uczycie ich także, że jeśli chcą, aby ich pieniądze były ich pieniędzmi, muszą się od was uwolnić.

Jeśli chcesz ukarać ich pieniędzmi, weź je z ich zasiłku, zanim przekażesz je im - w tym momencie nadal są to twoje pieniądze, zarówno pod względem prawnym, jak i psychologicznym.

Następnie istnieje większy problem powiązania zachowania z niektórymi miernikami, takimi jak dobre / złe punkty podrzędne lub pieniądze. Nawet jeśli zadziałały, czy naprawdę chcesz ich nauczyć, że muszą dostosować swoje zachowanie do pieniędzy? Naucz ich, że wsiadanie do samochodu z nieznajomym grzywną, o ile nieznajomy oferuje wystarczająco dużo lizaków? Pamiętaj o swoim celu: chcesz, aby robili to, co należy, ponieważ jest to właściwe, a nie dlatego, że zarabiają na tym.

Podsumowując, jeśli chcesz uniknąć problemów, o których wspomniałem, nie używaj tej metody nadmiernie (raz w miesiącu jest nadmierna) i używaj jej tylko wtedy, gdy istnieje już związek z prawdziwymi pieniędzmi, np. Jeśli zepsują coś wartościowego. Za każdym razem, gdy to robisz, upewnij się, że to oni są winni. I nigdy nie zmuszaj ich do oddania pieniędzy, pozwól im płacić poprzez potrącenia w zasiłku.

Zakładając, że przebywasz w Stanach Zjednoczonych, główną konsekwencją prawną byłaby sytuacja, gdyby twoje dzieci miały konta zgodnie z ustawą o jednolitym podarunku dla nieletnich (lub UTMA, podobną ustawą o jednolitym transferze do nieletnich). Obejmuje to pieniądze, które zostały obdarowane od innych (zwykle dziadków lub podobnych), które ty jako rodzic masz prawny obowiązek wydać w ich imieniu. Można argumentować, że wydawali to w ich imieniu (na poprawę ich charakteru), ale byłoby to co najmniej nieco wątpliwe.

Jeśli pieniądze pochodzą z innych źródeł, masz mniej lub więcej swobodę robienia z ich pieniędzmi, dopóki nie osiągną wieku 18 lat lub zostaną wyemancypowane.

Jeśli chodzi o to, czy jest to dobry pomysł, główne pytanie, które chciałbym z tym zrobić, to jaki jest twój pożądany cel. Jeśli twoim pożądanym celem jest wzmocnienie zachowania (w sposób pawłowski), prawdopodobnie to osiągniesz. Jeśli ma to zasygnalizować twoją opinię, że zachowanie jest dobre lub złe, prawdopodobnie to zrobisz, choć może to być zbyt skomplikowane.

Ale jeśli Twoim celem jest nauczenie ich, jak chcą się dobrze zachowywać, to prawdopodobnie nie pomoże, chyba że kupią również system. Jeśli tego nie zrobią, będzie to kolejny zestaw kar i nauczą się grać w system lub po prostu sobie z nim poradzić, dopóki nie ukończą 18 lat i będą mogli dokonywać własnych wyborów, ale tak naprawdę nie nauczą się wiele z tego, poza tym, że dorośli robią arbitralne rzeczy, z którymi się nie zgadzają.

Z drugiej strony, jeśli masz wpisowe do systemu, może to być bardzo skuteczny system - pomyśl o nim podobnie do systemów „przekleństw” lub „zobowiązań” (gdzie ludzie wystawiają 100 USD i mówią, że będą przekazać datek na cele charytatywne, powiedzmy [ich waga minus 150 funtów] z tych 100 $ po 6 miesiącach). Dorośli robią takie rzeczy od czasu do czasu, a wielu uważa to za całkiem skuteczne.

Na przykład w przypadku mojego pięciolatka woleliśmy nie mieć „tabeli zachowań” i tym podobnych (ponieważ chcemy nauczyć go, aby zachowywał się dobrze, będąc dobrym człowiekiem, a nie karami i nagrodami). Kiedy założył przedszkole, stwierdził, że podoba mu się tabela zachowań, którą tam zrobili, po części dlatego, że oznaczało to, że otrzymał nagrody, ale także dlatego, że był to prosty i bezpośredni sposób oceny zachowania, który mógł zrozumieć. W ten sposób wdrożyliśmy to samo w domu na jego prośbę i przyniosło to (ma) pewną korzyść - ponieważ mieliśmy jego wpisowe do systemu, a zatem nie tylko osiągnęliśmy cel Pawłowa polegający na szkoleniu go, aby robił lepsze rzeczy, ale także osiągnięcie celu, jakim jest pomoc w ulepszeniu się dzięki temu wpisowi.

Nie sądzę, żeby ktokolwiek to opisał.

Twoja metoda mówi im, czego mają nie robić, ale nie dlaczego . To nie skończy się dobrze dla nich, ponieważ zrobią wszystko, co chcą, kiedy będą wolni.

Możesz ukarać ich w ten sposób tylko wtedy, gdy możesz kontrolować ich pieniądze. Kiedy są już od ciebie finansowo niezależni, nie możesz nic więcej zrobić, aby ukarać ich zachowanie (wątpię, czy chętnie przekażą ci pieniądze, które zarobią, gdy będą dorosłe). Tak więc ta metoda tylko do tego czasu zapobiegnie ich złemu zachowaniu.

Po uzyskaniu niepodległości mogą do pewnego stopnia zachowywać się źle, ponieważ nikt nie będzie już od nich odbierał pieniędzy. Mówię przeklinanie, niegrzeczność, nieposłuszeństwo itp., A nie zachowania naruszające prawo.

Zasadniczo nie uczysz ich, dlaczego nie mogą zachowywać się w określony sposób. Jedyne, czego się dowiadują, to na przykład, że pod twoim nadzorem, jeśli przysięgną, stracą pieniądze. Zamiast tego musisz nauczyć ich, dlaczego nie jest w porządku przeklinanie (lub robienie czegokolwiek, co wymieniłeś). W przeciwnym razie nie nauczą się. A kiedy znajdą się z dala od ciebie, mogą zachowywać się tak, jak byś tego nie chciał.

Obecne odpowiedzi dość dobrze odnoszą się do tego, dlaczego kary pieniężne nie są doskonałym pomysłem jako podstawowym źródłem dyscypliny. Chciałbym jednak pójść nieco dalej i powiedzieć, że kary, niezależnie od ich formy, nie powinny być twoim głównym źródłem dyscypliny.

Twoim celem w wychowaniu, ogólnie rzecz biorąc, jest wychowanie dorosłych, którzy są kompetentni w lokalnej kulturze (czyli takie maniery, jak i zachowanie w sklepach, na ulicach itp.), Są uprzejmi, mogą zapewnić sobie bezpieczeństwo i działać zgodnie do struktury moralnej. Biorąc pod uwagę ten cel, cel polegający na pomocy dzieciom w dorastaniu do tego rodzaju dorosłych, co możesz zrobić, aby osiągnąć ten cel?

Badania sugerują (pracując nad ponownym znalezieniem tych badań, wrócę z edycjami, gdy je otrzymam). Że promowanie zachowań, które chcesz zobaczyć, jest najskuteczniejszą metodą uzyskiwania wyników. Sugeruję więc ustanowienie nowego systemu:

• Całkowicie ignoruj ​​małe niepożądane zachowania (np. Przewracanie oczami)
• powiedz „Nie lubię tego” lub „Nie ___”, a następnie przejdź bez komentarza w przypadku średnich niechcianych zachowań (np. oddzwanianie)
• Fizycznie zablokuj aktywność, aby zapewnić bezpieczeństwo dzieciom podczas dużych niechcianych zachowań (np. Uderzanie = „Nie pozwolę ci uderzyć brata.”, Trzymając ramię dziecka popełniającego przestępstwo, aby nie mógł trafić).

I co najważniejsze

• Wielkie uznanie dla pożądanych zachowań, dużych i małych
• Ustaw swoje dzieci na sukces! Powiedz im jasno, jakie są twoje oczekiwania i nie oczekuj więcej, niż są w stanie zrobić. (Prawdopodobnie będziesz musiał trochę poczytać, aby poznać odpowiednie dla rozwoju oczekiwania dzieci w twoim wieku).
• Tak często, jak to możliwe, nagradzaj zachowania za to, czego chcą najbardziej - za swój czas i uwagę. (gry, kochanie z grubsza, wspólne czytanie itp.) Nie musisz robić z tego wyraźnej nagrody (robię to, ponieważ to zrobiłeś), po prostu pozwól, aby dobre rzeczy się zachowywały, gdy się zachowują.

Mam nadzieję, że to jest pomocne!

„W porządku” moje dzieci za niektóre rzeczy:

• Jedzenie całej rodzinnej uczty (np. Babeczki) lub rodzeństwa (np. Słodyczy z imprezy szkolnej)
• Celowe uszkodzenie mienia rodzeństwa (np. Rysunek ulubionej książki)
• Przypadkowe uszkodzenie mienia rodzeństwa, jeśli przedmiot został zabrany bez pozwolenia

Jeśli jest to sytuacja, w której potrzebny jest element zamienny, są oni odpowiedzialni za cenę tego elementu. Jeśli kupiłem babeczki dla wszystkich, ale tylko jedno dziecko zjadło je wszystkie, to dziecko musi zapłacić - gdyby chciały zdobyć pięć babeczek, musiałyby kupić pięć babeczek ze sklepu. Kiedy mój syn rozbił zabawkę swojego młodszego brata w przypływie gniewu, musieli iść razem do sklepu, aby kupić zamiennik. Koszt dla nich zależał od tego, jaką restytucję trzeba było wykonać (ciasteczka z wyższej półki są drogie, mięta obiadowa nie jest).

W ten sposób nie wszystko może zostać realnie zwrócone. Moja najstarsza zepsuła kiedyś laptopa rodzinnego, ponieważ trzymała go w górnym łóżku piętrowym (wbrew przepisom i pomimo powtarzających się ostrzeżeń) i upuściła na ziemię. Choć mogłaby pokryć koszty z konta oszczędnościowego, byłoby to katastrofalne z finansowego punktu widzenia. Zamiast tego po prostu nie wolno jej używać laptopa zastępczego w innym miejscu niż pokój rodzinny.

Zwykłem karać je za inne rzeczy , naliczając ćwierć lub dolara za różne niewłaściwe zachowanie, takie jak niegrzeczność, nie słuchając, walcząc z rodzeństwem ... ale to było nieskuteczne . Jasne, oszczędzałem pieniądze na zasiłku, ale nie zauważyłem zauważalnej poprawy w zachowaniu.

Stało się tak, ponieważ grzywna nie była szczególnie bezpośrednią karą. Utrata kilku dolarów w ciągu tygodnia miała niezwykle minimalny wpływ na ich zdolność do bycia komfortowym na co dzień (nadal byli karmieni, ubrani i chronieni), a do czasu, gdy miało to wpływ, następnym razem chcieli kupić sobie smakołyk lub zabawkę, nie pamiętali, dlaczego nie mieli dość pieniędzy. Nie było żadnego związku między „krzyczałem na mamę” a „nie stać mnie na karty Pokemonów”, więc kara była ostatecznie bezużyteczna dla zmiany ich zachowania.

Chcę tutaj dodać dwa centy:

Po raz pierwszy chcesz, aby twoje dzieci zrozumiały, że działania mają konsekwencje, ale samo branie pieniędzy tak naprawdę tego nie nauczy. O wiele lepszym sposobem byłoby pozwolić im poradzić sobie z konsekwencjami, o ile nie są zbyt dotkliwe. Na przykład jedno z Twoich dzieci coś psuje, musi je wymienić, w tym pójść do sklepu i kupić nowe, a jeśli jest to coś, co nie należy do Ciebie ani Twojego dziecka, musi poinformować o tym właściciela.

Inną częścią, którą możesz wziąć pod uwagę, jest to, że kontrolujesz za pomocą mocy. To wszystko jest dobre i łatwe, dopóki jesteś mocą, ale wy, dzieci, dorośniecie i weźmiecie na siebie własne obowiązki i życie. Gdy tylko znajdą się w tym stanie, staniesz się bezsilny, a wszystko, na co się nie zgodzili, ale zrobili, bo możesz ich zmusić, by zrobili to wcześniej, zostanie utracone, bez względu na to, czy była to dobra, czy zła rada.

[...] Jestem rodzicem i [...] stosuję tę karę [...]

Czekam na wszelkie uwagi, więc możesz skrzyczeć do mnie w komentarzach.

Pozwól mi przedmowa moją odpowiedź, stwierdzając, że nie potępiam ani krytykować cię lub swoje zachowanie w ogóle . Spróbuję wyjaśnić, dlaczego karanie ich przez konfiskatę małych kwot może po prostu nie działać i / lub nie dawać pożądanych rezultatów.

Nie proponuję być słabym i obojętnym wobec waszych dzieci; tylko wskazując, dlaczego często kara po prostu nie działa i jest marnowaniem twojego czasu i energii.

Kara jest trudnym tematem z dwóch powodów, moim zdaniem i doświadczenia:

• To jest inhibitor, a nie motywator.
• Dzieci mogą uodpornić się na obecny poziom kar i istnieje naturalna granica surowości kar, którą możesz wymierzyć.

Inhibitor zamiast motywatora

Karanie tworzy stany umysłu, które są całkowicie negatywne. Sprawca nigdy nie będzie miał zdania, że ​​ukaranie ich było uzasadnione, i cieszy się z faktu, że ich działania zostały uregulowane. Zamiast tego będą postrzegać cię jako złego, nieodpowiedniego, niesprawiedliwego, podłego. Wzbudzi to niechęć, a jeśli zdarzy się to często, prawdopodobnie zamieni szczęśliwe, radosne dzieci w nastrojowe, nieszczęśliwe istoty.

Nie robi nic, aby osiągnąć lepsze zachowanie. Tak, to może mieć jakiś wpływ na względzie, że słychać mniej przeklinać ze swoimi dziećmi. Ale możesz być całkiem pewien, że będą przeklinać, tak jak wcześniej, kiedy nie ma cię w pobliżu, aby to usłyszeć. Jeśli ukarzesz ich za uderzanie się nawzajem, znajdą sposoby, by się zranić bez Twojej uwagi. Albo jeden przyjdzie i będzie nalegał, aby drugi go uderzył; trudno będzie ci ocenić, czy to stwierdzenie jest prawdziwe, czy nie.

Mówiąc o tym: czyni cię sędzią / szeryfem zamiast życzliwego rodzica. Sędzia jest daleki od zaufanego podmiotu. A praca jest bardzo trudna, ponieważ ty także jesteś przysięgłym, prokuratorem i detektywem ... zaufaj mi: wolałbyś nie być w tym miejscu.

Co najważniejsze: nie uczy ich, jak się zachowywać. Uczy ich tylko ukrywania przed tobą różnych rzeczy i nieufności. Z pewnością nie zyskuje to ich szacunku (o to w końcu chodzi).

Odporność na karę

Co się stanie, jeśli ich pieniądze znikną? Nigdy więcej kary; mogą teraz robić, co chcą. Co będzie pan robić?

Czy muszą kupować niezbędne rzeczy (jedzenie) za swoje pieniądze? Nie sądzę. Więc pieniądze prawdopodobnie nie są dla nich tak ważne.

To samo dotyczy innych rodzajów kar. Areszt domowy? Co się stanie, jeśli naprawdę lubią siedzieć w swoim pokoju sam? Wycofujesz ulubione śmieciowe jedzenie? Co się stanie, jeśli ich to nie obchodzi? Co jeśli po prostu nie możesz znaleźć innej kary?

Nie mogę na szczycie głowy wymyślić żadnej kary, która nie spotkałaby się z tym problemem, z wyjątkiem tych, które w dzisiejszych czasach nie są tak bardzo akceptowane przez społeczeństwo (tj. Bicia ich, silnego głodu, wydawania noc sama w lesie wśród dzikich zwierząt itp.). Jeśli wystarczająco długo wykonasz nawet najgorsze możliwe kary, przyzwyczają się do niego, czyniąc go jeszcze bardziej bezużytecznym, jak to było wcześniej, i co wtedy?

Zamiast tego spróbuj „akcji i reakcji”

Kara jest arbitralna. Zamiast tego spróbuj pracować z działaniem i reakcją (zwaną również przyczyną i skutkiem).

Aby zrobić coś złego, musi istnieć negatywny efekt, który poinformuje ich, że zrobili coś złego. To nie jest kara, ale zimne, twarde fakty z życia. Jest to natychmiastowy efekt, który jest bezpośrednio związany z przyczyną. Jeśli nie możesz znaleźć negatywnego efektu na jakąś akcję, to dobrze, akcja była w porządku!

Jeśli istnieje jakikolwiek możliwy sposób, aby reakcja na ich wykroczenia pochodziła od kogoś innego niż od ciebie samego (lub od samego Wszechświata), wtedy nie musisz (i nie powinieneś) robić nic, ale pozwolić, aby wszystko się rozegrało, upewniając się, że czy nie dać im łatwe wyjście z tych rzeczy, które wnieśli na siebie (w stosownych przypadkach, oczywiście, jeśli ignorują czerwone światła, które możesz wyciągnąć je z powrotem, zanim samochód uderza je ...).

Na przykład, jeśli twoje 15-letnie dziecko raczy wyjść zimą na zewnątrz w kapciach i koszulce, zachoruje. Zakładając, że znają związek między temperaturą ciała a chorobą, to wystarczy na przyczynę + efekt. Nie musisz ich żuć, aby zachorować, a tak naprawdę nie musisz im przeszkadzać w wychodzeniu. Poinformuj ich o temperaturze zewnętrznej (w przyjazny sposób), aby dać im szansę na wypadek, gdyby zapomnieli wziąć płaszcz i skończyli z nim. Nigdy nie wiadomo, mogą być odporni na silne przeziębienie i nigdy nie zachorują! Możesz być pewien, że szczere „wow, jesteś twardy, byłoby dla mnie o wiele za zimno i na pewno zachorowałbym” sprawi, że będą bardzo szczęśliwi, zamiast „pozostaniesz w środku, dopóki nie wybierzesz cieplejszych ubrań” ( co jest w 100% bezużyteczne na dużym obrazie).

Przykład: Złamali coś, co należało do ciebie? Teraz jest czas, aby skonfiskować pieniądze i kupić coś nowego. Nie bierz symbolicznego dolara, ale licz go. Jeśli zniszczą jakąś drogą porcelanę, mogą być niezadowoleni, gdy dowiedzą się, że te rzeczy mogą kosztować tyle, ile ich półroczna ulga (nie krępuj się nieco, oczywiście, nie musisz tutaj być w 100% drakoniczny) ). Ważne jest to, że w tym momencie robisz to tylko o wymianie. Nie o emocjach. Zachowaj spokój i opanowanie. Jeśli zabraknie im pieniędzy, kolejnym efektem byłoby to, że nie możesz kupić XYZ, które normalnie kupiłbyś ... takie rzeczy.

Przykład: Twoje 5-daniowe niedzielne posiłki są dla Ciebie bardzo ważne i stanowią kamień węgielny twojego tygodnia, nie, całego życia? Dzieci są niegrzeczne i psują to? Więc po prostu nie pozwól im uczestniczyć (nie jako kara, ale tak naprawdę - bądź z nimi przyjazny, pozwól im robić, co chcą, daj im coś innego do jedzenia). Mogą usiąść w swoim pokoju lub pobawić się z przyjaciółmi, podczas gdy ty wesoło wino i kolację. Jeśli się z tym zgadzają (ponieważ nie podobają im się tego rodzaju wydarzenia), to jest w porządku i cieszysz się wolnym czasem z rozmowami z dorosłymi. Jeśli chcesz, aby siedzieli z tobą i udawali, że są szczęśliwi, podczas gdy wiesz, że ich nienawidzą, to sprawiasz kłopot.

Przykład: byli niegrzeczni wobec ciebie przez ostatnie 30 minut, kiedy jechałeś z nimi samochodem. Zdajesz swoją ulubioną lodziarnię; chcą lodu. Jest to całkowicie słuszne (i „wystarczające”), aby spokojnie powiedzieć im, że z powodu wszystkich niedawnych sprzeczek tak naprawdę nie masz teraz nastroju na lód. Zdajesz sobie nie zrobić to o tym, jak respectless są, albo że nie chcą wydawać pieniądze, czy cokolwiek. Upewnij się tylko, że wiedzą, że jesteś rozczarowany i nie masz nastroju; nie mogą się z tym kłócić. To nie jest kara „zrobiłeś mi X, więc ja tobie Y”, ale uczy ich, że jeśli doprowadzą kogoś do szaleństwa, to samo w sobie ma bezpośredni skutek.

Spróbuj zastosować tego rodzaju myślenie do wszystkiego, co jest nawet możliwe zdalnie. Tak, uzyskanie właściwej reakcji na przekleństwa i chamstwo może być dość trudne, ale większość innych rzeczy działa całkiem dobrze. To także idzie w parze z nakładaniem większej odpowiedzialności na ich ramiona. Pozwól im się domyślić, nie musisz ich tak mocno trzymać za rękę.

Zarabiać pieniądze

Inny, prawie niezwiązany spór w kwestii pieniądza: 13-latkowie mogą łatwo zacząć zarabiać pieniądze zamiast żyć z zasiłku (cholera, 7-latkowie mogą to rozgryźć ...). Obniż ich zasiłek. Dostają pieniądze za robienie dobrych rzeczy / obowiązków. Są w 100% za darmo, aby ich nie robić, ale wtedy nie dostają pieniędzy. Do licha, daj im dodatkowego dolara za każdy dzień, w którym nie przeklinali na tobie. Zrób to tak obiektywnie i klinicznie, jak w prawdziwym świecie (bez arbitralnego dawania lub przyjmowania, 100% jasne zasady z góry). Gotowy.

Istnieje książka „The Entitlement Trap”, która ma bardzo skomplikowany plan pozbycia się wszystkich możliwych powodów walki, jeśli chcesz iść tą drogą. Niektórzy ludzie mogą myśleć, że to wszystko jest zbyt wielkim „kapitalizmem”, ale jeśli nie jesteście przeciwni z zasady, ich „zasady gry” z pewnością są logicznie wodoszczelne. Udaje im się także włożyć wiele pozytywnych skojarzeń w tę sprawę - tj. Jest to działalność rodzinna, a nie tylko system płatności.

Akceptacja, motywacja, dobry przykład

Odpręż się, zaakceptuj ich takimi, jakimi są, spróbuj zrozumieć, dlaczego zachowują się tak, jak oni. Upewnij się, że rozumiesz, że istnieje oddzielenie między tobą a nimi, nie jesteś jednym bytem. Bądź cierpliwy. Bądź bardzo surowy wobec siebie, aby w każdej chwili przedstawić dobre przykłady. Myśleć dużo. Motywuj je w jakiś sposób. Nie „jeśli wykonasz X, dostaniesz Y”, ale poprzez znalezienie działań, które możesz zrobić razem, gdzie mają wiele pozytywnych emocji i naprawdę cieszą się razem z tobą. Sport, zabawa, rytuały ...

Pamiętajcie, że waszym zadaniem jest kochać wasze dzieci, waszym dzieciom nie jest kochać was. Miałeś wybór, aby wprowadzić dzieci na świat; oni nie mają wybór rodziców. To nie zdarza się, że nawet najlepszy z najlepszych rodziców dostać „złe” dzieci, a to nie zdarza się, że nie można nic z tym zrobić. Arbitralni ludzie niekoniecznie się lubią i nie ma powodu, aby sądzić, że jest inaczej u dzieci i rodziców. Może to zabrzmieć okrutnie, ale dla wszystkich intencji i celów jest to prawda. Zaakceptowanie tego może pomóc, gdy będzie ciężko. Przeklinanie ciebie i bycie niegrzecznym to faza, która jest bardzo ważna może się zdarzyć wiele razy i naprawdę niewiele można na to poradzić.

Wyobrażam sobie, że ma to znaczenie, gdzie mieszkasz. Prezent, który został legalnie przyjęty przez kogokolwiek, w tym przez osobę małoletnią, jest ich prawem w wielu miejscach. Niektóre kwoty mogą powodować trudności prawne. Kwoty, o których mówisz, prawdopodobnie nie spowodują kłopotów prawnych. Nawet jeśli nałożysz grzywnę na dziecko za przeklinanie, ta reguła miałaby również zastosowanie do ciebie. To rodzaj zdrady zaufania twojego dziecka do ciebie.

Nie rozwiązuje to jednak problemu. IMO nie pasuje do „przestępstwa”, a sprowadza się do Ciebie, że jesteś większy i możesz wymusić ten problem. Tak samo, jak możesz uderzyć lub przeklinać. Nie sądzę, że działasz w swoim najlepszym interesie. Nauczanie dziecka nie polega na karaniu, ale na rozumie.

Myślę, że to wydaje się proste, ale na dłuższą metę przyniesie odwrót.

Przychodzi czas, kiedy dzieci wychodzą z domu, a rodzic nie ma nad nimi władzy. W twoim przypadku, a gdybym był dzieckiem, byłoby to najwcześniej, jak to możliwe, powiedzmy w wieku 18 lat.

W tym momencie dziecko nie nauczyło się, dlaczego niektórych rzeczy nie należy robić. Więc teraz dziecko nie nauczyło się, dlaczego nie należy przeklinać, ale z pewnością zauważyło, że można to zrobić teraz bez zapłaty. Co więc zrobi to dziecko? Przeklinaj jak najwięcej. Nie masz grzywny za trafienie kogoś? Zgadnij co się stanie.

Nie uczysz swoich dzieci dobrych czy złych. Nie uczysz ich, że są mili dla ludzi lub bronią się. Oni będą zauważyć, że mają wyjątkowo nieprzyjemnych rodziców (na przykład, powinny dzieci kiedykolwiek rozmawiać ze mną o swojej sytuacji, to co chciałbym im powiedzieć). Nie robisz dla nich nic dobrego. Ponadto próbujesz je „wyrzucić”. To jest okropne . Jeśli chcesz stworzyć okropne dzieci, nie ma lepszego przepisu niż kapryśne, nieprzewidywalne zachowanie rodzica.