Jako ateista, jak mam wyjaśnić teizm moim dzieciom?

Mam tutaj dwa konkurujące ze sobą interesy i nie jestem całkowicie pewien, jak sobie z tym poradzić. Z jednej strony uważam, że krótka odpowiedź na pytania o bogów, „niektórzy ludzie w to wierzą, ale to nieprawda” jest nie tylko faktyczna, ale chroni ich przed mniejszością ludzi, którzy próbowaliby ich indoktrynować jako dzieci.

Z drugiej strony nie chcę zmuszać moich dzieci, by wierzyły w określony sposób. Przez całe dzieciństwo, moi chrześcijańscy rodzice zachęcali mnie do podjęcia decyzji i uważam to za jedną z najlepszych rzeczy, jakie zrobili jako rodzice.

Chcę również wystawić moje dzieci na różne teksty religijne i mitologię ze względu na ich wartość literacką, ale bez ich myślenia, że ​​te rzeczy są prawdziwe.

Przypuszczam, że dla mnie równoważne pytanie brzmi: w jaki sposób mogę chronić moje dzieci przed religijną indoktrynacją, nie popychając przy tym swoich poglądów?

Jako ateista, jak mam wyjaśnić teizm moim dzieciom?

Traktuj wszystkie religie w ten sam sposób: wyjaśnij, że one istnieją i że w nie nie wierzysz, ale wierzysz, że każdy powinien zdecydować, w co wierzyć / wierzyć. Jako niewierzący może to ciężko się oderwać bez lekceważenia koncepcji religii jako całości.

Jako osobisty przykład jestem bardzo ateistyczny, ale raczej ciekawy buddyzmu i sintoizmu (ze względu na ich pokojową historię), a jednocześnie posiadam silne opinie przeciwko chrześcijańskim i muzułmańskim odmianom (mniej pokojowe osiągnięcia), ale zachowuję to wszystko dla siebie, chyba że o to poproszę. Jestem pewien, że nie mogę zapewnić obiektywnego wyjaśnienia mojemu synowi.

Jak mogę chronić moje dzieci przed religijną indoktrynacją, nie popychając przy tym swoich poglądów?

Nie sądzę, że można uniknąć pewnego stopnia indoktrynacji, niezależnie od tego, czy jest to za czy przeciw. Bez względu na to, jaką postawę wybierzesz, jest to pogląd, w którym „indoktrynujesz” je ...

Jeśli podajesz teksty i mitologie jako dzieła literackie, a nie (jak pierwotnie zamierzano) jako dzieła faktów religijnych, to już mówisz, że religia jest tylko fantazją. Ja nie osądzam, czy to dobrze, czy źle - Próbuję powiedzieć, że nie można nie wybrać stronę.

Jeśli po prostu uda ci się przejść przez to, że wierzysz, że każdy powinien podjąć decyzję, to myślę, że nie może zrobić nic lepszego.

To pokrewne pytanie i jego odpowiedzi mogą mieć dla Ciebie przydatne fragmenty (zignoruj ​​szum w komentarzach).

Aktualizacja: możesz przejrzeć blog Dale'a tutaj: The Meming of Life - zajmuje się mądrymi, ale codziennymi spostrzeżeniami rodzica, który chce wychowywać swoje dzieci z dogłębnym zrozumieniem religii, ale z naciskiem, że religia nie jest „prawdziwa” „. Jest tam wiele mądrych rzeczy, ale najbardziej imponującą rzeczą jest to, że Dale dużo wie o religii - kiedy masz jasne fakty i odniesienia, możesz argumentować znacznie lepiej.

Moja odpowiedź będzie prosta:

Naucz ich, dlaczego wierzysz w to, w co wierzysz, i pozwól im podjąć decyzję

Dodatkową korzyścią będzie nauczenie ich krytycznego myślenia w ogóle.

Po pierwsze, sugeruję przeczytanie doskonałej książki Parenting Beyond Belief .

Po drugie, sugeruję, abyście odwiedzili zbór unitariańsko-uniwersalistyczny, jeśli jest on w pobliżu, tak jak ostatnio zrobiła to moja rodzina. UU uważają, że każda osoba jest odpowiedzialna za badanie i odkrywanie własnych przekonań w odpowiedzialny sposób. Historycznie była to denominacja chrześcijańska, ale w ciągu ostatnich 20 lat stała się pluralistyczna, a większość członków jest nieteistyczna. UU nie ma oficjalnej doktryny ani wyznania, ale ma zasady i źródła, które wymienię poniżej. Duży nacisk kładziony jest na poznanie wierzeń religii świata w sposób nie dogmatyczny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.

Zasady, które potwierdzają gratulacje UU

• Wartość i godność każdego człowieka
• Sprawiedliwość, równość i współczucie w relacjach międzyludzkich
• Akceptacja siebie nawzajem i zachęcanie do duchowego wzrostu w naszych zborach
• Wolne i odpowiedzialne poszukiwanie prawdy i znaczenia
• Prawo sumienia i stosowanie procesu demokratycznego w naszych zborach i w całym społeczeństwie
• Cel społeczności światowej z pokojem, wolnością i sprawiedliwością dla wszystkich
• Szacunek dla współzależnej sieci wszelkiej egzystencji, której jesteśmy częścią.

Źródła, z których czerpie uniwersalizm unitarny

• Bezpośrednie doświadczenie tej przekraczającej tajemnicę i cud, potwierdzonej we wszystkich kulturach, która prowadzi nas do odnowy ducha i otwartości na siły, które tworzą i podtrzymują życie

• Słowa i czyny proroczych kobiet i mężczyzn, które rzucają nam wyzwanie, aby skonfrontować siły i struktury zła ze sprawiedliwością, współczuciem i przemieniającą mocą miłości

• Mądrość religii świata, która inspiruje nas w naszym życiu etycznym i duchowym

• Nauki żydowskie i chrześcijańskie, które wzywają nas do reagowania na Bożą miłość poprzez kochanie naszych bliźnich jak siebie samych

• Nauki humanistyczne, które radzą nam słuchać wskazówek rozumu i wyników nauki oraz ostrzegają nas przed bałwochwalstwem umysłu i ducha

• Nauczanie duchowe tradycji skoncentrowanych na ziemi, które celebrują święty krąg życia i instruują nas, abyśmy żyli w harmonii z rytmami natury.

Jeśli masz bardzo małe dzieci, nie możesz zrobić nic więcej niż podać prosty opis tego, czym jest Bóg, i powiedzieć, że ty i wielu ludzi myślisz, że Bóg jest wyobrażony, ale wielu innych uważa, że ​​Bóg jest prawdziwy. Jeśli nie są jeszcze wystarczająco wyrafinowani, aby zrozumieć, że dorośli mogą nie zgadzać się co do tego, co jest rzeczywiste, lub żądają wiedzieć, jaka jest odpowiedź , początkowo nie ma żadnej szkody, mówiąc, że Bóg nie jest prawdziwy; w końcu mówisz im wiele innych rzeczy, które będą kwestionować, gdy będą starsze. Nie ma powodu, aby być dla nich niezrozumiałym po prostu starać się być uczciwym.

Mam nadzieję, że już uczysz swoje starsze dzieci krytycznego myślenia o świecie: opierać przekonania na dowodach, wiedzieć, co jest dobrym dowodem (co czyni je istotnym, co wystarcza, aby zacząć wierzyć, jak stwierdzić, czy informacje są prawdziwe). Jeśli nie, nigdy nie jest za późno na rozpoczęcie! Jest to najlepszy sposób, aby pozwolić dzieciom na samodzielne podejmowanie decyzji we wszystkim: pomóc im w rozwoju mentalnych narzędzi do podejmowania mądrych decyzji i zrozumienia, jak oceniać dowody i argumenty. Teizm i ateizm można wtedy traktować tak jak wszystko inne: przedstawiasz trochę dowodów z każdej strony i pozwalasz im głębiej kopać (lub kopać głębiej nimi, jeśli ty i oni wydają się zainteresowani).

Mój mąż wychował się bez jakiegokolwiek kontaktu z religią. Nie wie nawet, czy jego tata jest ateistą, czy po prostu nie lubi zorganizowanej religii. Później spędził dorosłe życie na badaniu i próbowaniu zrozumienia religii i filozofii. Ten brak ujawnienia i wskazówek doprowadził mojego męża do wielkiej dezorientacji. Myślę, że niezależnie od twojej filozofii ważne jest, aby dzielić się nią z dziećmi. Myślę też, że gdy osiągną odpowiedni etap rozwoju, nauczą ich odkrywania i zadawania pytań. Wiem, że mój mąż chciałby, aby w jego dzieciństwie było więcej wskazówek, nie tylko na temat tego, w co wierzyli jego rodzice, ale także w procesie odkrywania innych przekonań.

Jestem stosunkowo pewien, że indoktrynacja naszych dzieci jest w pewien sposób nieunikniona, ale dopóki równoważymy nasze przekonania z kontaktem z innymi przekonaniami, naucz nasze dzieci zadawania pytań; znajdą własną ścieżkę. Wreszcie, myślę, że zawsze ważne jest, aby uczyć nasze dzieci szacunku dla przekonań innych ludzi. Wiem, że moi rodzice zawsze nam coś prezentowali, ponieważ w to wierzymy, wierzą w to - każdy musi znaleźć ścieżkę, która będzie dla nich odpowiednia, żadna nie jest zła.

Jako ateista, przynajmniej w USA, uważam, że jedną z wad naszego społeczeństwa i systemu edukacji jest brak prawdziwej edukacji teologicznej. Czy ci się to podoba, czy nie, wierz w to lub nie, myślę, że wszyscy możemy się zgodzić, że religie odegrały ważną rolę w historii ludzkości, polityce, wojnach, mediach itp.

Uważam, że ci, którzy są zaangażowani w religijną gorliwość, są również najmniej wykształceni w różnych religiach. Innymi słowy, są ignorantami. I ten termin nie jest używany jako obelga, a raczej stwierdzenie ... to ludzie, którym brakuje wiedzy w tej dziedzinie.

Mówię więc, aby wasze dzieci wiedziały o całej szerokości religii. Buddyzm i scjentologia. Greccy bogowie i mormoni. Wszystkie są dość fascynującymi historiami.

Parafrazując (prawdopodobnie źle) Penn Jillette, ateiści zazwyczaj są tymi, którzy mają szersze rozumienie wielu religii niż te, które przylegają gwałtownie do jednej.

Możesz narazić ich na wiele religii. Nawet średnie miasto będzie miało wiele różnych religii. Można łatwo zetknąć się ze spotkaniem Kwakrów (przestroga: siedzenie w ciszy w pokoju pełnym ludzi, którzy robią to samo, jest prawdopodobnie najtrudniejszą rzeczą, jaką wasze dzieci kiedykolwiek zrobią w tej „edukacji”), msza katolicka, debata unitariańska, Doświadczenie ewangeliczne, a to tylko teologie chrześcijańskie.

Na religii nie trzeba się zatrzymywać. Oprócz praktyk teistycznych pouczające może być także wystawianie się na ceremonie i zwyczaje. W większym mieście nietrudno jest poznać Eid ul-Fitr, Diwali, Dia de los Muertos, różne festiwale zbiorów i pierścieni oraz wiele innych uroczystości.

Widzenie wielu różnych typów ludzi i przekonań jest potencjalnie bardziej pouczające niż narażenie na jakiekolwiek ramy religijne lub przeciwko nim. Wiedza, że ​​istnieje wiele opcji, da dzieciom większe możliwości decydowania o tym, co dla nich działa, a także lepsze zrozumienie przekonań innych.

Przedstawię moje szczególne usposobienie teologiczne po treści tego postu.

Rada:

Jedną z absolutnie najlepszych rzeczy, które możesz zrobić, zarówno dla siebie, jak i dla swojego dziecka, jest zadane pytanie: „Dlaczego osoba X myśli Y?” jest pójść i przeprowadzić badania. Tak, wymaga to pracy nóg, tak, obejmuje znajomość Dhammapady, Q'orana, Biblii (a ponieważ katolicy i prawosławni stanowią ponad 66% chrześcijaństwa (a ich systemy wierzeń są znacznie bardziej subtelne i dopracowane) to, co znajdziesz w samej Biblii), możesz rozważyć naukę o pisarzach chrześcijańskich, których szanują) i Bhagawadgicie, ale jest to pytanie, które udowodni niemałą część polityki twojego dziecka, zachowanie i rozwój intelektualny.

Następną najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest ciągłe pytanie „dlaczego”. Jeśli ktoś mówi coś obraźliwego na temat religii, sprawdź to. Jeśli ktoś mówi coś dobrego o religii, sprawdź to. Wykonuj pracę nóg i nie pozwól, aby uprzedzenia stały na przeszkodzie (to leniwe i nieszczere). Moim zdaniem twoimi największymi wrogami są częściowe prawdy i błędne informacje ¹ .

Jedną z rzeczy, które próbuję (i często nie udaje mi się) w debacie religijnej, jest uzasadniona, beznamiętna obrona osób o innych przekonaniach ode mnie (jako kogoś, kto ma rodzinę z co najmniej trzema różnymi systemami doktrynalnymi, jest to nieocenione ). Przeczytałem wszystkie powyższe prace, a także Nietzschego, Marksa i Hobbesa, abym mógł spróbować mówić o subtelnościach wiary. Robię to, ponieważ brałem udział w zbyt wielu debatach religijnych, które były zbyt kwaśne.

^{1. Niedawno odniosłem się do artykułu, w którym ktoś zacytował Papieża, mówiąc: „Teolodzy w Kościele powiedzieli, że to skandaliczne zachowanie wcale nie jest złe”, kiedy jego prawdziwy cytat był bardziej podobny do: „Skandale są spowodowane poważne i głębokie zło. Niestety, niektórzy twierdzili, że <wstaw oryginalny cytat> , kiedy w rzeczywistości został całkowicie zdeprawowany ”. Niestety, ludzie wzięli ten artykuł za dobrą monetę, a następnie rozpoczęli serię długich tyrad przeciwko Papieżowi ...}

Tło osobiste

Myślę, że dobrym pomysłem może być zwrócenie uwagi na to, że jestem teistą (rzymskokatolikiem), urodziłem się i wychowałem jako ewangelik / fundamentalista i młody kreacjonista (powiedziałem kiedyś, że Wielki Wybuch był filozofią ateistyczną, która nie powinienem uczyć mojego nauczyciela fizyki ... w środku klasy), przez pierwsze dwa lata studiów wyznawałem minimalne chrześcijaństwo i ostatecznie agnostycyzm. Następnie przeszedłem na katolicyzm w moim młodszym roku i pozostaję pobożnym do dnia dzisiejszego.

Moją matkę i ojczyma można najlepiej opisać jako ewangelików. Mój ojciec i macocha są „liberalnymi chrześcijanami” - trudno to wytłumaczyć, ale ogólnie podsumowano, że Biblia jest bardziej „moralnym przewodnikiem” i zdecydowaną większość należy traktować w przenośni. Rodzice mojej matki byli protestantami (metodystami? Nie mówiono tak naprawdę), ojciec mojego ojca był Unitarianinem i dowiedziałem się tylko, że matka mojego ojca została wychowana na katoliczkę, gdy byłem dorosły.

A jeśli uważasz, że jest to skomplikowane, powinieneś zapytać o politykę.

Spójrz człowieku, zawsze powinieneś edukować swoje dzieci najlepszymi informacjami, jakie masz do dyspozycji. Jeśli najlepszą informacją, jaką posiadasz, jest Chrystus jest Panem, naucz ich tego. Jeśli szalonymi ludźmi są najlepsze informacje, jakie masz na temat religii, naucz ich również. Nie ma wstydu w wskazywaniu na złudzenia w religii lub wyjaśnianiu, dlaczego twoja postawa jest taka i taka, a dlaczego nie wierzysz w Kościół lub nałóg . Nie wstydź się „spierać” z filozofiami religijnymi, dzielić się swoim doświadczeniem z religią lub po prostu ją obalić. W końcu chrześcijańscy rodzice robią z tobą to samo. Pewnego dnia twoje dziecko będzie miało konfrontację z chrześcijaninem, który powie, że idzie do piekła. A jeśli nie będzie w stanie odpowiedzieć ani wyjaśnić tego, jak powiedziała Erin, będzie bardzo zdezorientowany.

Zacznę od wyjaśnienia, co wiara i przekonanie oznaczają u ssaków ludzkich - ogólnie teizm wymaga (możliwej ślepej) wiary i silnej wiary, a zanim przejdę do specyfiki różnych religii, uważam, że ważne jest, aby dobrze rozumieli te pojęcia . Zwłaszcza jeśli włączasz szersze systemy przekonań o tym, jak powstał świat lub jakie jest miejsce człowieka w stworzeniu.

Mam trochę ten sam dylemat, ale jestem bardziej agnostyczny niż ateista. Ponadto mieszkam w Chinach, gdzie edukacja religijna jest „rzadka”. Chcę, żeby moje dziecko miało wybór, więc prawdopodobnie popchnę trochę edukacji religijnej, nawet wbrew moim przekonaniom. Nie sądzę, że należy uczyć ateisty. Ale kulturalne chrześcijańskie pochodzenie jest czymś, czego chcę dla mojego dziecka.

Może nasz kontekst jest zupełnie inny. W miejscu o bardzo silnych religiach nie pozwoliłbym nikomu wypełnić mózgu mojego dziecka zbyt wieloma przekonaniami, szczególnie tymi, które uważam za szkodliwe.

Pamiętaj, że ateizm jest teoretycznie tak silną pozycją jak teizm - oba obozy przedstawiają twierdzenia, na które nie ma dowodów, tylko w przeciwnych kierunkach.

Dla jasności pozycja neutralności, o której myślisz, jest powszechnie nazywana „ agnostycyzmem ”, co odpowiada twierdzeniu, że nie ma wystarczających dowodów, aby wysunąć jakiekolwiek solidne twierdzenia o istnieniu lub nieistnieniu bóstwa. Jeśli jesteś naprawdę neutralny w teologii, nie możesz kwestionować religii bliźniego, możesz jedynie zakwestionować jego pewność .

Ateiści często uważają się za agnostyków, twierdząc, że jest to kwestia stopni - a teiści czasami podnoszą ten sam argument; neutralność jest tym, czym jest. Niemniej semantyka nie jest ważna, ważna jest perspektywa:

Pytanie „Jak mogę chronić moje dzieci przed religijną indoktrynacją, nie popychając przy tym swoich poglądów?” jest zasadniczo wewnętrznie sprzeczny, ponieważ chroniąc swoje dzieci przed przekonaniami innych, z definicji zajmujesz stanowisko przeciw tym przekonaniom.

Jeśli chcesz, aby twoje dzieci były ateistami, naucz ich ateizm. Wyjaśnij im, że religie oparte na Bogu są złe i że wytyczne ich sąsiadów oparte są na złudzeniach i tradycji. Nie ma w tym nic złego (a przynajmniej nic bardziej złego niż nauczenie ich, aby wyznawali określoną religię).

Jeśli jednak neutralność jest rzeczywiście twoim celem, nie próbuj ich chronić przed religią. Zamiast tego zalecałbym ochronę ich przed ludźmi , ponieważ podstawowym niebezpieczeństwem w każdej szkodliwej religii jest ślepe podporządkowanie się ludziom, którzy nią przewodzą.

Szanse, że fałszywy bóg poprowadzi wasze dzieci, są astronomicznie małe. Ale szanse, że charyzmatyczna jednostka doprowadzi ich do niebezpieczeństwa, nadrabiają różnicę.

Czy naprawdę musisz coś zrobić? Jakoś znalazłeś drogę do ateizmu, więc twoje dzieci też mogą to zrobić.

Może mógłbyś nieco ułatwić sobie życie, zapewnić jakieś narzędzia? Religie, bez względu na swoje zasługi, czerpią dużą siłę z myślenia grupowego, przesądów i łatwych odpowiedzi.

Myślenie grupowe : Jedną rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest naturalny sposób, w jaki dzieci będą segregować świat w „nas” i „ich”. Wychowałem się na rozluźnionym katoliku (obecnie ateista) i wciąż pamiętam, że kiedy odprawiałem „pierwszą komunię”, było kilka dzieci, które zamiast tego miały swoje „wiosenne przyjęcie” i zastanawiałem się, jakie to dziwne. Twoje dzieci mogą zrobić to samo lub spotkać to samo, dobrze byłoby tam być, kiedy to się stanie.

Ponadto istnieje przesąd , w zasadzie dopasowanie wzorca w nadbiegu, które prawdopodobnie byłoby dobrze rozwiązać, gdy tylko się pojawi. Jeśli widzisz, że Twoje dziecko kroczy tylko po białych kostkach brukowych, być może wymyślenie razem biało-czarnego schematu zmieniłoby to w eksplorację. Rozpoznawanie wzorców jest dobre, ale przesąd prowadzi do potencjalnie paraliżującej rzeczy. IMHO, religia wymusza przesądne myślenie, a zatem zadawanie pytań i otwarcie na temat innych możliwości daje temu kolczastemu mniej pewności.

Łatwe odpowiedzi : jedną rzeczą, którą możesz zrobić, to zapewnić dzieciom narzędzia do uzasadnienia pytań życiowych. Ponieważ większość mocy religii polega na możliwości udzielania odpowiedzi na pytania, na które nie można odpowiedzieć, dostęp do niektórych dodatkowych odpowiedzi nie zaszkodzi. Jeśli omawialiście „dlaczego żyjemy” i „skąd pochodzi świat” i „czy wszyscy są równi” itd. Z różnych punktów widzenia, religie stają się tylko innymi punktami widzenia.

Podsumowując, utrzymywanie otwartego punktu widzenia i zachęcanie do krytycznego myślenia to prawdopodobnie rzeczy, które należy ćwiczyć u swoich dzieci. A jeśli okażą się religijni, mam nadzieję, że wybiorą taki, który sprawi, że będą naprawdę szczęśliwi.