7-latek z przyłapaną na kradzieży Aspergera - jak sobie z tym poradzić?

Dzisiaj moje 7-letnie dziecko zostało przyłapane na kradzieży w klasie. Cierpią na światło Aspergera, więc nie jestem pewien, czy zauważyli, że zrobili coś złego. Nie chcę karać mojego dziecka, ponieważ w przeszłości zauważyłem, że kara niewiele się zmienia. Co mogę zrobić, aby zapobiec powtórzeniu się czegoś podobnego?

Jako osoba z łagodnym zespołem Aspergera, myślę, że mogę rzucić nieco światła na tę sytuację. Spójrzmy na to, co się stało, a także podając sposoby zapobiegania tego typu zachowaniu w przyszłości.

Wydarzenie

Jako 7-latek Twoje dziecko powinno już mieć podstawowe poczucie dobra i zła - nie bij innych, bądź miły dla rodziców i nauczyciela itp. W przypadku niektórych małych dzieci granica własności jest pojęciem własności . Chociaż dla większości dzieci jest to naturalnie wyuczona granica, Asperger powoduje, że większość tych „naturalnych” granic tworzy się inaczej.

Co to znaczy? Ponieważ często zakładamy normalny rozwój u większości dzieci, prawdopodobne jest, że „normalne” granice nigdy nie zostały specjalnie wzmocnione dla twojego dziecka. Pojęcia takie jak granice własności są złożone, ale Asperger sztucznie próbuje je „uprościć”. Twoje dziecko stworzyło własną granicę, która „ma dla nich sens”. Zwroty takie jak: I need/want this object, therefore a classmate wouldn't mind if I took itlub Sally wouldn't mind if I took her pen because I don't mind if someone took my penwszystkie możliwe konfiguracje.

Ślepota umysłu

To była koncepcja, którą przedstawiłem, aby lepiej wyjaśnić, jak i dlaczego Aspergera. Zasadniczo ślepota na umysły jest rdzeniem Aspergera. Spójrz na tę sytuację, na przykład:

Sally ma możliwość ukrycia piłki pod jednym z trzech przedmiotów: pudełkiem, krzesłem i stołem. Ona wybiera pudełko i wychodzi. Niedługo potem Adam wchodzi do pokoju. Gdzie on najpierw szuka piłki?

Podczas testowania na takich pytaniach dzieci z zespołem Aspergera prawie zawsze odpowiadałyby na „pudełko”. Czemu? Oczywiście, że Sally umieściła piłkę pod pudełkiem! Ślepota umysłu to niezdolność do myślenia o „drugiej stronie” rzeczy, na przykład w kategoriach takich jakBilly should know where the ball is because I know where the ball is.

W twoim przypadku twoje dziecko doszło do błędnego wniosku - zakładając, że wzięcie czegoś, co nie było ich w porządku - z odczuciami innych ludzi, które dla nich miały doskonały sens.

Uczenie się na błędach

Siedem lat jest wciąż bardzo młody. Twoje dziecko dużo się uczy w tym wieku, być może na wiele sposobów. Ten incydent może rzucić pewien wgląd na to, jak myśli twoje dziecko. Mogą również ponownie nauczyć się pewnych pojęć od nauczycieli i ich rodziców, takich jak granice własności. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, bardzo polecam zdobycie Kompletnego przewodnika po zespole Aspergera Tony'ego Attwooda . lub jego przewodnik dla rodziców. Obie książki podsumowują klasyczne objawy i dają rodzicom wiedzę na temat rozwiązywania problemów z dzieckiem.

Ten incydent jest doskonałą okazją, aby lepiej zrozumieć, co myśli twoje dziecko i jak możesz planować na przyszłość. Pamiętaj, że działa to w obie strony - zarówno ty, jak i dziecko, korzystacie ze wzajemnego zrozumienia.

Kary

Jak w przypadku każdego dziecka, bardzo ważne jest wzmocnienie koncepcji dobra i zła. @ anongoodnurse wyjaśnia to najlepiej - należy powiedzieć dziecku, że to, co zrobił, było złe, i wzmocnij to, jeśli to się powtórzy.

Aby jednak to dodać, ważne jest, aby właściwie wyjaśnić, dlaczego je karzesz . Usiąść i porozmawiać jest ważne dla dzieci z zespołem Aspergera, ponieważ daje im możliwość rozmowy i wyjaśnienia. Stamtąd możesz zademonstrować „prawidłowe” zachowanie na przyszłość.

Twoje dziecko może nie zdawać sobie sprawy, że to, co zrobili, było złe, ale jeśli nie nauczysz ich, że przyjmowanie rzeczy należących do innych jest złe, nie nauczą się (inni mogą założyć, że nauczyli się tego w domu) i staną w obliczu więcej trudności w przyszłości.

Kary mają jakoś boleć; nie musisz ich karać. Musisz z nimi porozmawiać i wyjaśnić / uczyć, tak jak każdemu siedmiolatkowi, dlaczego jest to źle. Dzieci z łagodnym zespołem Aspergera nie mają zaburzeń poznawczych; z pewnością mogą się dowiedzieć, jakie zachowania spowodują niepożądane konsekwencje.

Gdyby to był pierwszy raz, po prostu z nimi porozmawiałem i odpuściłem (plus przeprosiny dla osób dotkniętych chorobą).

Jeśli to się powtórzy, należy przeprowadzić więcej rozmów na temat granic (co jest ich, a co nie) i jakie konsekwencje napotkają, jeśli powtórzą to zachowanie.

Ustalenie odpowiednich konsekwencji jest trudną częścią rodzicielstwa. W moim domu konsekwencje były proporcjonalne do „wykroczenia” i były bezpośrednio z tym związane. Konieczna była także naprawa wszelkich wyrządzonych szkód: wymiana czegoś z własnych pieniędzy, przeprosiny, jeśli to konieczne, itp.

Odkąd wspominałeś o Aspergerze, jednym z możliwych problemów jest to, że dziecko jest mniej empatyczne niż typowe i nie jest w stanie łatwo zrozumieć psychicznie szkód, jakie wyrządzają innemu dziecku poprzez kradzież.

Jednym z podejść, które widziałem bardzo dobrze pracując z dzieckiem Aspergera, jest to, że kara - po szczegółowym wyjaśnieniu, jak i dlaczego - polega na tym, że muszą wziąć coś, co sami mają, i dać drugiemu dziecku jako restytucję za kradzież.

Działa to na obu poziomach:

• Ponieważ dziecko doświadcza utraty przynależności, może teraz łatwiej empatować z innymi w tej samej sytuacji.

• Ponieważ jest to wyraźnie sformułowane jako konsekwencje kradzieży, mają one również negatywne wzmocnienie zewnętrznego zachowania. Chociaż może być mniej skuteczny w dłuższej perspektywie w porównaniu do wewnętrznej korekty, nadal jest cenny.

Wyjaśniasz, że pobieranie rzeczy od osób, które je posiadają, jest złe i że twoje dziecko nie powinno tego robić ponownie. Jeśli twój Asperger to coś więcej niż popularna diagnoza, to wystarczy.

Może sprawić, że twoje dziecko zareaguje całkowicie, gdy inni zabiorą coś od niego lub kogoś innego i / lub oczekują, że się nim podzieli, i być może będziesz musiał poradzić sobie z tym w późniejszym czasie.

To może skończyć się o wiele większą pracą i ciągłym wysiłkiem niż powstrzymanie kradzieży od dziecka.

Dlatego staram się unikać nadmiernego demonizacji tego, co się stało. Zachowaj większe pistolety na powtarzające się przestępstwa. Aspergery mają tendencję do zadowalania się rozdmuchiwaniem rzeczy (w rodzaju, którymi mogą rządzić reguły, a nie empatia dla poszczególnych przypadków) nieproporcjonalnie.

Dziecko prawie na pewno wie, że to źle, ale i tak to zrobiło. Być może po to, aby zobaczyć, co się stanie (testowanie limitów) lub cokolwiek innego. Najlepszym rozwiązaniem może być wyjaśnienie, jakie są negatywne konsekwencje dla osoby, która zachowuje takie zachowanie, co czyni z niej zły wybór. Ponadto dziecko powinno być zaangażowane w kontrolę szkód: przepraszając za zachowanie, naprawiając je i obiecując, że nie powtórzy się, aby zobaczyć, jak wiele problemów spowodowało. Przydatne może być również ustalenie, dlaczego to zrobił; jaka była motywacja. Proste pragnienie skradzionego przedmiotu? Dreszczyk kradzieży? Zarabiasz nawet za jakieś domniemane wykroczenia? A może jakieś poczucie prawa do przedmiotu? Wszystkie te odcienie są ważne; kradzież nie jest taka sama.samemu, aby uzyskać odpowiedź, ale aby dziecko powinno zbadać swoje własne motywacje i być wobec siebie uczciwym. Naucz także dziecko, jak ważne jest, aby nie wymyślać fałszywego powodu, dla którego zrobiłeś coś po tym, aby usprawiedliwić to innym lub zracjonalizować to dla siebie: znaczenie szukania w środku oryginalnego, prawdziwego powodu.

Ostatecznie to dziecko decyduje, czy chce dokonać tego złego wyboru i dorastać, by zostać złodziejem. W takim przypadku musi zrozumieć, jak ważne jest bycie inteligentnym złodziejem i nie dać się złapać. Jeśli masz dokonać tego wyboru, bądź dobry w tym, co robisz. Najważniejszą rzeczą jest unikanie negatywnych konsekwencji dla siebie, czy to poprzez właściwy wybór, czy dokonanie niewłaściwego wyboru.

(Podejrzewam, że ten punkt jest prawie niemożliwy do osiągnięcia w przypadku siedmiolatka bez poparcia dla zachowania. Jeśli kradzież dziecka nie zmniejszyła się w wieku trzynastu i czternastu lat, a on lub ona wciąż się łapie, może to być czas stawić temu czoła pod tym kątem. Albo stać się doskonałym złodziejem, który nie wzbudza najmniejszego podejrzenia, nie mówiąc już o złapaniu go, albo po prostu raz na zawsze położyć kres przymusowi).