Jak możemy zdyscyplinować naszego malucha?

Wersja TL; DR : Maluch nie rozumie dyscypliny. Pomoc potrzebna.

W wieku 22 miesięcy nasz maluch jest niesamowicie aktywny i zawsze był. Jest także w większości bardzo grzeczny, szczególnie gdy jest sam na sam z babcią, kiedy jest tatuśkiem lub gdy w pobliżu jest tata lub inni - nawet do tego stopnia, że ​​niesie naczynia do zlewu i tym podobne.

Ale często źle się zachowuje, gdy jest nadzorowany tylko przez mamę. Jestem pewien, że mama wykazuje więcej niż rozsądną cierpliwość i że odpowiednie zasady są egzekwowane z konsekwencją> 97%, więc nie sądzę, że mama musi się zmienić. Myślę, że poziom dyscypliny musi wzrosnąć, ale jak?

Nie jest zły z gniewu, tylko dla własnej przyjemności. Chociaż jego drzemki są na ogół krótkie, jest tylko trochę mniej podatny na złe zachowanie, kiedy i tak jest wypoczęty. Nie jest zepsuty i pochowany w zabawkach, ale ma dość, aby nie bawić się nimi wszystkimi. Bardzo rzadko gra sam przez ponad 5 minut, więc bardzo trudno jest cokolwiek zrobić, gdy nie śpi (sprzątanie, gotowanie, czytanie, dzwonienie, wysyłanie maili, praca). Jestem pewien, że dostaje więcej niż wystarczającej uwagi, ale wydaje się, że pragnie stałej, niepodzielnej uwagi, ale to po prostu niemożliwe. Dostaje dużo pozytywnej uwagi i pochwały za wiele dobrych rzeczy, które robi. Problem polega na tym, że mama nie może mu cały czas zwracać uwagi .

Niewłaściwe zachowanie obejmuje rzucanie rzeczami; ciągnięcie liści roślin; wspinanie się i skakanie po meblach; wbijanie samochodu jadącego w ściany i meble; wybiegać na ulicę; itd. Wie, że łamie zasadę i i tak źle się zachowuje - wielokrotnie, jeśli może. To odbija się negatywnie na mamie i musi się zmienić. W końcu nawet najbardziej cierpliwi rodzice mogą go z miłością poprawiać tyle razy.

Korekty mogą eskalować z rufowego „nie” i usuwania zabawki, usuwania jej z miejsca, siedzenia i wyjaśniania w krótkich i jasnych terminach, co jest dobre, a co złe. Po wystarczającej ilości czasu po prostu nie ma już cierpliwości (ani energii), szczególnie gdy trwa to cały dzień, cały tydzień, cały miesiąc.

Nie wierzymy w karę fizyczną (klapsy itp.). Wierzymy, że nasz syn wyraźnie rozumie, co mu mówimy, a kiedy nie jest sam z mamą, pokazuje, że doskonale rozumie istniejące zasady.

W odpowiedziach na inne pytania zauważyłem, że „przerwa” i „metoda 1-2-3” są wymienione jako skuteczne, ale nie widzę, żeby mój syn reagował na to - nie jest tym rodzajem dzieciaka może usiąść na macie i powiedzieć „zostań!”, szczególnie nie wtedy, gdy w pobliżu jest tylko mama. Kiedy zostaje umieszczony w swoim pokoju, po prostu wychodzi z niego (może otworzyć wszystkie drzwi, chyba że są zamknięte lub zamknięte). Po umieszczeniu w łóżeczku płacze głośno i nie przestaje.

Oczekiwałbym (być może naiwnie), że starsze dziecko zrozumie i do pewnego stopnia szanuje dyscyplinę - ale nasz syn w tym wieku po prostu nie zauważa ani nie dba o to. Wydaje się, że jest za młody, by zrozumieć koncepcję dyscypliny, ale myślę, że to nieprawda; po prostu nie znaleźliśmy jeszcze właściwej metody.

Mama jest na wyczerpaniu i potrzebuje praktycznego rozwiązania. Wsparcie!

Z twojego opisu nie robisz dobrze limitów czasu. Zrobiłem metodę Supernanny (nie jestem pewien, czy jest znana w twojej części świata). Podstawowe zasady:

• Limit czasu trwa tyle minut, ile wiek twojego dziecka. W twoim przypadku będzie to 1 i pół lub 2 minuty.
• Kiedy dziecko źle się zachowuje, dajesz jedno ostrzeżenie, a następnym razem jest przerwa.
• Po upływie limitu czasu umieścisz dziecko w wyznaczonym miejscu (niegrzeczne krzesło lub niegrzeczny krok), zejdź na poziom dziecka i wyjaśnij mu, dlaczego ma limit czasu, a następnie rozpocznij czas.
• Jeśli dziecko wstanie, co zrobi, ty po cichu i cierpliwie (to jest klucz) odłóż go z powrotem i zacznij od nowa. Może to chwilę potrwać, zwłaszcza kilka razy.
• Kiedy czas się skończy, zejdź na poziom dziecka i popatrz mu w oczy, powtórz, za jaki czas upłynął, a twoje dziecko musi przeprosić. To jest najtrudniejsza część z małym dzieckiem, nie zawsze przeprosiłam.
• Potem powiedz mu, że go kochasz.

Po tym incydencie minęło. Bardzo ważne jest, aby postępować dalej: po ostrzeżeniu nie ma już odwrotu. Musisz być spokojny i nie złość się. Ale jeśli ostrzeżenie zadziałało, pozwól mu odejść.

Po przekroczeniu limitu czasu w ten sposób osiąga się kilka rzeczy:

• Zabierasz dziecko z sytuacji
• Wyjmij się z sytuacji
• Cofniesz uwagę na czas przerwy
• Rozumiesz konsekwencje

Wydaje mi się również, że twoje dziecko ma dużo energii: pójście na plac zabaw lub do parku zabierze większość energii, a także da mu możliwość robienia rzeczy, których nie może zrobić w domu. Tak, trudno jest cokolwiek zrobić z małym dzieckiem w domu. Dlatego musisz pomóc swojej żonie w sprzątaniu i gotowaniu i nie zakładaj, że może zrobić wszystko tylko dlatego, że cały czas jest w domu.

Zgadzam się, że negatywna uwaga może być tak samo satysfakcjonująca dla twojego maleństwa, jak pozytywna uwaga. Na tym polega wyzwanie.

Zgadzam się również, że metoda Supernanny działa, ale musi być konsekwentnie egzekwowana i może wymagać od matki ogromnej energii, wysiłku, cierpliwości i czasu.

Zastosowałem metodę odwrotnego limitu czasu, którą opracowałem z dobrymi wynikami, przynajmniej w warunkach terapii. Działa to w ten sposób. Natychmiast wchodzę na poziom dziecka poruszając się szybko (nawet nagle. Złap obie dłonie dziecka w moje i powiedz bardzo surowym głosem: „Nie, nie [wstaw niedopuszczalne zachowanie] i powtarzaj kilka razy, patrząc wprost w oczy dziecka. Następnie wciąż trzymając ręce dziecka, spuściłem wzrok na podłogę i spoglądam w dół. Kontynuuję trzymanie rąk dziecka do liczby 10 lub dopóki nie przestaną się odsuwać (jeśli to robią), a ja trzymam głowę w dół. puść ręce i wróć do interakcji tak, jakby nic się nie wydarzyło.

Wydaje się, że to niezwykłe zachowanie osoby dorosłej zwiększa koncentrację na problemie, jednocześnie pozbawiając radość uwagi (pozytywnej lub negatywnej), ponieważ nie mają one kontaktu wzrokowego z rodzicem.

Niemowlęta, zwłaszcza te w wieku twojego syna, pragną uwagi. Prawdopodobnie do tej pory nauczył się, że zwróci na siebie uwagę, gdy źle się zachowa - wie, że wszystko, co musi zrobić, to [wstawić tutaj destrukcyjne zachowanie], aby uzyskać pewną i bezpośrednią uwagę od Mamy. Nieważne, że ona mówi „nie”, „nie rób tego” lub inne słowa dyscypliny, to uwaga.

Ponieważ twój syn tak źle się zachowuje i ponieważ jego mama jest tak konsekwentna w dyscyplinie, twój syn bez wątpienia zyskuje dużo uwagi. Oczywiście konsekwentna dyscyplina jest konieczna, ale oznacza to również, że twój syn usłyszy dużo „nie” i „nie rób tego” i tak dalej. Ważne jest, aby pamiętać o zrównoważeniu tej dyscypliny słowami uznania dla jego dobrych uczynków. Jeśli złe zachowanie twojego syna jest w jakikolwiek sposób powiązane z pragnieniem uwagi, wówczas skupienie uwagi poprzez pochwałę i zachętę prawdopodobnie ograniczy to niewłaściwe zachowanie. W rzeczywistości, jeśli on niesie babcie naczynia do zlewu, nie zdziwiłbym się, gdyby to dlatego, że obsypuje go pochwałami i dodatkową uwagą, kiedy to robi (jeśli jest jak dziadkowie naszego malucha)! Tylko zgadnij ...

Konstruktywne zajęcia grupowe (jak budowanie czegoś razem z klockami) i kreatywne (takie jak wspólne kolorowanie / rysowanie / malowanie) są nie tylko zabawą, ale dają rodzicom wiele okazji do wychwalania i zachęcania dzieci. Oczywiście wspólne wykonywanie tych czynności wymaga czasu i cierpliwości, ale pozytywna uwaga może zdziałać cuda dla małego dziecka.