Jakie są skutki publicznego zawstydzania?

Jakie są krótko- i długoterminowe konsekwencje publicznego zawstydzania jako techniki dyscypliny pod względem zachowania, psychologii i / lub relacji rodzic-dziecko? ( Jeden przykład. )

Chciałbym wyjaśnić kilka opinii:

• Jestem bardzo zainteresowany związkiem z klatką piersiową lub nastolatkiem, ponieważ uważam, że jest to wiek, w którym poziom buntu i konfliktu najprawdopodobniej spowoduje, że rodzice uciekną się do tego zamiast (lub oprócz) innych kar. Wydaje się, że ma to inny wpływ niż (np.) Publiczne upominanie przedszkolaka w sklepie spożywczym za krzyczenie i wymaganie słodyczy.
• Szukam odpowiedzi, które przynajmniej częściowo opierają się na badaniach lub psychologii, zamiast pojedynczych anegdot lub osobistych opinii.
• Tu nie chodzi tylko o trzymanie znaku przy autostradzie, to tylko przykład. Poszukam trochę więcej do włączenia.

W badaniu odpowiedź na to pytanie jest, stwierdziliśmy, że wiele badań wynika wokół dorosłych przestępców, chociaż nie odnoszą się do młodzieży.

Na początek w ankiecie z 2010 r. Przeprowadzonej przez sondaż ¹ w Republice Federalnej stwierdzono, że 3 obszary budzą obawy opinii publicznej:

1. Chroń społeczeństwo (31%)
2. Rehabilitacja (25%)
3. Karać przestępców (20%)

Według wszystkich autorytetów, które znalazłem (i samą logikę), „kara wstydu” musi brać pod uwagę osobę - ilustruje to „nota” Aarona S. Booka ^2: „Niektórzy przestępcy lepiej nadają się do zawstydzania niż inni ... [ocenia ] powinien ustalić, czy sprawca może poradzić sobie ze wstydem. ”

Jeden przypadek cytowany przez ² opisuje konsekwencje nieuwzględnienia sytuacji ukaranego:

Sędzia wymagał, aby zdjęcie tego mężczyzny pojawiło się w lokalnej gazecie hrabstwa ...

Mężczyzna nie powiedział swojej matce, z którą mieszkał, o przekonaniu. Przez przypadek zobaczyła jego zdjęcie w gazecie i zostawiła swojemu synowi notatkę na kuchennym stole, mówiącą o swoim wstydie, że został skazany za przestępstwo. Zrozpaczony i zawstydzony po przeczytaniu notatki mężczyzna popełnił samobójstwo.

Nie pozostaje to poza zakresem tej dyskusji, biorąc pod uwagę, że samobójstwo jest drugą najczęstszą przyczyną śmierci młodych dorosłych .

Zalecając wyważone podejście, ² sugeruje: „Jako warunek wszelkiej kary wstydu sędziowie powinni zaoferować przestępcom możliwość otrzymania tradycyjnej kary więzienia lub kary wstydu”.

Mówi się ^2, że „Praktycznie nie istnieją dane empiryczne opisujące skuteczność zawstydzania w powstrzymywaniu przestępczości i zmniejszaniu częstości recydywy; jednak wiele danych sugeruje, że obecne formy skazania są nieskuteczne w karaniu i / lub rehabilitacji przestępców”.

W tej linii sąd stanu Illinois przestrzegał przed stosowaniem „niekonwencjonalnych warunków nadzoru, które mogą mieć nieznane konsekwencje”. ²⁾

Ponadto ostrzega nas, że stosowanie kary wstydu „z punktu widzenia odpłaty, ponieważ społeczeństwo widzi karę w pracy, jest nieproduktywne”. ²⁾

Tak więc biorąc pod uwagę, że istnieją pewne sytuacje, w których kara wstyd może być skuteczne, pytanie naturalnie wynika z tej dyskusji: „Czy to 1) ochrona społeczeństwa, 2) rehabilitacja (albo lepiej powiedzieć, zatrzymać złe zachowanie), i / lub 3) skutecznie karać? ”

Odpowiadając na to pytanie, dr Valerie Wright, analityk ds. Badań w The Sentencing Project ³ zauważa kilka ważnych uwag:

1. Surowość kary może wpłynąć na zachowanie, jeśli potencjalni przestępcy rozważą konsekwencje swoich działań i dojdą do wniosku, że ryzyko kary jest zbyt duże.
2. Zwiększenie surowości kary będzie miało niewielki wpływ na ludzi, którzy nie wierzą, że zostaną zatrzymani [sądzą, że zostali złapani] za swoje czyny.
3. Potencjalni przestępcy muszą zdawać sobie sprawę z ryzyka i konsekwencji związanych z sankcjami przed popełnieniem przestępstwa.

Dodatkowo zauważa

Instytut Kryminologii na Uniwersytecie Cambridge zlecił Brytyjskiemu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych przeprowadzenie przeglądu badań dotyczących głównych badań odstraszających. W swoim raporcie z 1999 r. Stwierdzono, że „… przeanalizowane badania nie dają podstaw do wnioskowania, że ​​zwiększenie surowości wyroków ogólnie może wzmocnić efekt odstraszający”.

Ponadto, przeglądając badania makropoziomowe, które badają wskaźniki przestępstw w określonej populacji, naukowcy odkryli, że zwiększone prawdopodobieństwo (pewność) zatrzymania i kary wiąże się ze spadkiem wskaźników przestępczości.

Ponadto ostrzega

Sankcje mogą potencjalnie osłabić odstraszające skutki polityki, ponieważ, jak stwierdza [Daniel Nagin], „[f] lub wydarzenie, które ją stygmatyzuje, musi być stosunkowo rzadkie”.

Rachael Rettner z Live Science ⁴ , przeciwdziałając badaczom prowokującym karanie, cytuje Andy Grogan-Kaylor z University of Michigan: „Pozytywne rzeczy mają znacznie silniejszy wpływ na kształtowanie zachowań niż jakakolwiek kara”.

Ona także ⁴ cytuje Katharine Kersey z Old Dominion University jako ostrzeżenie: „Za każdym razem, gdy [zawstydzamy dzieci karą] płacimy cenę, odrywamy je od siebie i tracimy zdolność do bycia dla nich wzorem do naśladowania. „

I Kersey kontynuuje: „Dzieci, które są karane w ten sposób, zwykle nadal popełniają takie zachowanie, ale robią to za plecami swoich rodziców”.

Teraz, wszystkie te dane w całości, kara wstydu mogą być skuteczne w pewnych sytuacjach u niektórych młodych dorosłych. Ma również szansę na śmiertelną porażkę, jeśli młody dorosły nie poradzi sobie z dodatkowymi konsekwencjami wynikającymi z publicznego charakteru kary.

Chociaż wstyd z powodu naszych działań może przynieść pozytywne korzyści w zakresie naszego zachowania, należy zachować szczególną ostrożność, stosując techniki graniczne - nasza miłość do naszych dzieci musi wykluczać dyscyplinę, która jest niezdrowa dla naszych dzieci.