Pierwsze zwierzę (ryba) właśnie zmarło. Czy jest jakiś możliwy do nauczenia moment?

Mój 4-letni chciał psa. Powiedziałem mu, że muszę zobaczyć, jak bierze na siebie odpowiedzialność za małego zwierzaka, zanim zdobędzie go psa - a ponadto moje podwórko nie jest w tej chwili przyjazne zwierzętom.

Dostaliśmy mu małą rybkę beta, akwarium, jedzenie i wszystkie fajne rzeczy. Wziąłem dokładne instrukcje od eksperta ze sklepu zoologicznego i kazałem mojemu synowi karmić się codziennie, pod moim nadzorem. Dziś rano Bob (ryba) leżał bokiem w swoim zbiorniku, nie poruszając się.

Wierzę dość mocno, że to nie była wina mojego syna - zrobił wszystko, co mu powiedziałem - ale Bob oficjalnie nie żyje dziś rano. Chociaż chcę się upewnić, że wyciągnie z tego lekcję, ryba zmarła w ciągu zaledwie kilku dni. Mój syn wie, że nie żyje, ale wydaje się, że nie jest tym zaskoczony.

Czy jest tu możliwy do nauczenia moment, nawet jeśli uważam, że ryba zmarła z przyczyn naturalnych, a nie z powodu działań mojego syna?

Wiele.
Ale co dokładnie zależy od twojego dziecka i jego dotychczasowych doświadczeń.

Jakieś sugestie:

• Śmierć jest ostateczna
  Naprawdę. Jeśli masz cztery lata, niekoniecznie masz takie doświadczenie. Rodziny są mniejsze i mieszkają osobno, dzielnice mniej połączone niż kilka pokoleń temu. Doświadczenia z pierwszej ręki ze śmiercią są rzadkie nawet dla dorosłych.
• Śmierć jest nieunikniona
  Każda żywa istota ostatecznie umrze. Niektóre stworzenia mają tylko kilka tygodni, niektóre będą żyć setki lat. Ale w końcu umrą. Nawet jeśli zachowujesz wielką ostrożność i nie popełniasz błędów. Czasami śmierci można się spodziewać, czasem nagłej. W końcu liczy się to, co zrobiłeś ze swojego czasu.
• Śmierć nie jest końcem świata
  Życie toczy się dalej. Jesteśmy smutni, ale kontynuujemy. (Możesz dołączyć tutaj pojęcie życia pozagrobowego w zależności od twojego przekonania i tego, czy chcesz w nim uwzględnić zwierzęta domowe).
• Śmierć ma swoje obyczaje i tradycje społeczne
  Szanujemy naszych zmarłych i świętujemy ich życie pogrzebem lub podobnym. (Sugerowałbym, aby nie wyrzucać ryb do kosza.)
• ...

I jeśli w końcu twój syn naprawdę nie dba o to, pozwól mu odejść. Być może będziesz musiał dotrzymać obietnicy psa, ale ...

Twój syn nie był tak związany z rybą (której nie mógł dotknąć), jak byłby szczeniakiem (który miałby osobowość i podążałby za twoim synem), więc nic dziwnego, że nie jest zdenerwowany.

Wykorzystałbym to jako moment do nauczenia następujących rzeczy:

• Małe zwierzęta są delikatne i mają krótszą żywotność niż psy lub ludzie. To naturalne i nikt nie jest winien, gdy nadszedł czas, aby minęły.
• Jeśli denerwuje go stres, że oboje dbaliście o rybę razem i ostrożnie. Mógłby także zrobić coś, by „zapamiętać” rybę, na przykład narysować obrazek. Pozwoliłoby mu to poczuć się, jakby robił coś, by pomóc, zamiast być bezsilnym w tej sytuacji.
• Nie zrobiłbym tego teraz, ale jeśli zdecydujesz się zdobyć więcej ryb, powinieneś przeprowadzić małe badania dotyczące jakości wody i upewnić się, że nie ma czegoś, co zabiłoby rybę. Mówię, nie rób tego teraz, ponieważ nie chcesz, aby twój syn pomyślał, że zrobiłeś coś złego, ale chcesz dokładnie sprawdzić przed uzyskaniem kolejnej ryby w tych samych warunkach. Ryby są bardzo wrażliwe.

Wiele sklepów zoologicznych ma okres gwarancji. W moim mieście wszystkie oferują 7 dni; jeśli zabiorę rybę z powrotem do sklepu wraz z próbką wody ze zbiornika, przetestują ją, ustalą, czy śmierć była spowodowana warunkami wodnymi, niewłaściwym obchodzeniem się, a może stanem, w którym ryba miała przed zakupem (i w tym drugim przypadku oferują zamiennik). Sprawdź paragon lub skontaktuj się ze sklepem, aby ustalić jego zasady. (Proszę trzymać próbkę wody do badań oddzielnie od ryb, proszę!)

Nauczalnym momentem będzie tutaj:

• Jeśli ryba miała jakąś chorobę ze sklepu zoologicznego, potwierdzenie, że to nie jego wina, i możliwość spróbowania jeszcze raz, jeśli to jest coś, co chce zrobić.
• Jeśli przyczyną były warunki wodne lub obchodzenie się z nim, będzie miał okazję dowiedzieć się, co zostało zrobione źle, jak szukać odpowiedzi od kompetentnych ekspertów i mieć nadzieję, że zyska głębsze uznanie odpowiedzialności, jaką bierze się za bycie właścicielem zwierzaka.