Jak odpowiedzieć komuś, kto mówi: „Potrzebuje dobrego klapsa!”

Byłem w restauracji, gdy mój 2,5-latek postanowił rzucić napad złości. Wykorzystałem przerwy na odpoczynek, więc podniosłem go i zaniosłem do drzwi (płakał i wymachiwał). Ku mojemu zawstydzeniu zatrzymała mnie starsza kobieta i powiedziała ...

Co , że potrzeby dziecka jest dobry klapsy !

Miałem dość na talerzu, więc po prostu ją zignorowałem. Ale chciałbym w zamian powiedzieć coś mądrego. Myślę, że gdybym powiedział „Nie klapsuje mojemu dziecku”, prawdopodobnie powiedziałaby: „To pokazuje!”

Jeśli byłeś w takiej sytuacji, co zrobiłeś? Co chciałbyś zrobić?

Pomyśl, że ta kobieta dorastała w świecie innym niż twój, jej perspektywa jest barwna przez całe życie doświadczeń i edukacji, które są inne niż twoje. Może krzyczy, może myśli, że jest pomocna, może wyraża frustrację, że młodsze pokolenie nie podziela jej przekonań lub że jej ciężko wypracowane zrozumienie, jak matce, nie jest modne.

Z pewnością przekracza społeczną granicę, udzielając rady nieznajomemu, ale czy to tak ogromna rzecz zignorować tę radę, przyznać w prosty sposób, że przez krótką chwilę twoje drogi się skrzyżowały, że mówiła i słyszałaś? Jesteście dwiema matkami z różnych czasów o różnych pomysłach, ale macie wspólne doświadczenie - dziecko ma napad złości. Może potrafisz uznać tę podobieństwo, mówiąc coś w stylu: „Napady złości są wyzwaniem, prawda?”

Krótkim komentarzem nie zmienisz życia czyjegoś myślenia, podobnie jak komentarz zmienił twoje myślenie. Więc może po prostu rozpowszechnij odrobinę życzliwości.

Myślę, że zignorowanie tego było właściwą, mądrą odpowiedzią. Możesz uzyskać dowolną liczbę odpowiedzi, od informacyjnych przez „przyjemną” po agresywną, ale każda odpowiedź mówi Twojemu dziecku i każdemu widzowi, że komentarz kobiety był wart potwierdzenia w jakikolwiek sposób.

Nic, co mógłbyś powiedzieć, prawdopodobnie nie zmieniłoby zdania w tej sprawie. Nawet będąc uprzejmym, jednorazowe spotkanie z nieznajomym nie powstrzyma tego nieznajomego od powtórzenia zachowania innego, zaabsorbowanego, niczego nie podejrzewającego rodzica.

W innym otoczeniu, takim jak bliski przyjaciel lub krewny komentujący podczas wizyty, myślę, że uzasadniona byłaby pouczająca odpowiedź ustna. Jednak ważne byłoby, aby nie reagować ani nie ustępować, ale być spokojnym i informującym.

Wewnętrzna reakcja na sytuację mogą mieć większe znaczenie (jest w mojej książce). Powinieneś czuć się wystarczająco pewny swoich wyborów dyscyplinarnych i rodzicielskich, aby nie zakłócać ci krytyki nieznajomych. Jeśli nie przejmujesz się wewnętrznie, nie odczujesz takiej potrzeby reakcji zewnętrznej.

Być może mam wyjątkową perspektywę na tę odpowiedź, ponieważ faktycznie zgadzam się z jej sentymentem . Wszystkim z was, którzy z tego powodu macie ochotę płonąć lub przegrywać, proszę oszczędzić mi szaleństwa porównywania dyscypliny miłości do nadużyć - jeśli nie znacie różnicy, to dokonaliście właściwego wyboru, aby nie klapsować!

W każdym razie, pomimo zgodzenia się z jej sentymentem, nigdy nie powiedziałbym tego takiemu nieznajomemu . Częścią bycia rodzicem w wolnym kraju jest swoboda decydowania o tym, jak chcesz zaszczepić swojemu dziecku dyscyplinę. Chociaż mogę się nie zgadzać z twoimi wyborami, możesz je podjąć bez publicznego komentarza (otworzyłeś się na komentarze na tym forum, ale nie próbuję tutaj rozmawiać z tobą).

Wszystko to zakłada, że ​​zachowanie tej kobiety nie miało bezpośredniego wpływu na dziecko (tzn. Zniszczyły jej własność itp. - bardziej niż przeszkadza jej brzydkie dziecko). Jeśli twoje dziecko zrobiło wobec niej coś destruktywnego, bardziej zrozumiałe jest, że skomentowała twoją nieskuteczną dyscyplinę (przynajmniej w tym przypadku była nieskuteczna - wszyscy byliśmy w pewnym momencie), oprócz domagania się naprawy. W każdym razie zakładam, że nie na podstawie twojego pytania.

Nie musisz reagować w snarky sposób, aby wygrać jakiś argument. Wiesz, że są ludzie, którzy klapsują swoim dzieciom na świecie, a to i tak nie przeszkadza. Nie próbuj odnosić się do jej opinii na ten temat. To, co musisz zrobić, to zająć się jej błędem społecznym - że zaproponowała niechcianą krytykę twojego rodzicielstwa. Gdyby to była prywatna dyskusja z przyjacielem, byłaby to zupełnie inna sprawa, ale stare powiedzenie „ Nie dbam o to, ile wiesz, dopóki nie wiem, jak bardzo zależy ”. Biorąc to pod uwagę, oto kilka możliwych odpowiedzi:

• To jedno podejście.
• Jestem pewien, że tak postąpisz, ale to moje dziecko i mam swobodę dyscyplinowania ich według własnego uznania.
• Przykro mi, ale tak naprawdę nie masz siły w moim życiu, aby rozmawiać z moim stylem rodzicielskim.
• Zachowajcie dla siebie niechciane komentarze na temat mojego rodzicielstwa.

Mogą mieć różne poziomy „postawy”, które naprawdę powinny być dostosowane do poziomu obrażeń, które ona spowodowała, w tym postawy, którą miała wobec ciebie. Chociaż pomimo jej braku łaskawości, nie wymaga to od ciebie również pominięcia łaskawości. Być może najbardziej łaskawą odpowiedzią z twojej strony jest brak odpowiedzi .

Jeśli mieszkasz na Ziemi, musisz zrozumieć, że jej pogląd stanowi większość w twojej okolicy lub silną mniejszość. Na przykład przeciętna samotna matka w USA klapsa swoje małe dzieci średnio 2-3 razy w tygodniu. W tym ich małe dzieci . Tak więc niezależnie od odpowiedzi, jaką dajesz, musisz współczuć ich światopoglądowi, że rutynowe znęcanie się jest normatywne i dobre. Myślisz, że jest niegrzeczna i sugeruje coś okropnego, więc odpowiedz ze współczuciem.

Może powiedz „Chociaż odnoszę się do tego, skąd pochodzisz, nie daję klapsa mojemu dziecku, ponieważ X i Z”. Dla mnie myślę, że klapsy są dopuszczalne, ale dorośli nadużywają go, używając go o wiele za dużo (więcej niż raz lub dwa razy w życiu określiłbym jako nadmierne). Zamiast więc powiedzieć „nie klapsę, ponieważ jest gwałtowna”, mówię „rozumiem, że rzadkie klapsy mogą być korzystne dla dziecka, nie robię klapsa, ponieważ czuję, że zbyt wielu rodziców klapsuje swoje dzieci zbyt wiele i Nie chcę ryzykować zostaniem jednym z tych rodziców. ”