Kiedy (jeśli w ogóle) właściwe jest szpiegowanie tekstów nastolatka?

Jestem aktywnym członkiem Android Enthusiasts Stack Exchange i niedawno natknąłem się na to pytanie przez rodzica, prosząc o radę w szpiegowaniu tekstów swojego nastoletniego syna (zakładam, że) bez przyłapania. Zasugerowałem kilka usług, które twierdzą, że robią to, o co prosi.

Ale to sprawiło, że pomyślałem. Nie jestem rodzicem, ale jestem zaangażowana i podekscytowana rodzicielstwem w mojej przyszłości.

Pierwszą rzeczą, jaka przyszła mi do głowy, jest to, że gdybym nie ufał takiemu mojemu nastoletniemu synowi, nie pozwoliłbym mu mieć telefonu. A gdybym zdecydował się powierzyć mu telefon komórkowy, nie chciałbym podważać jego zaufania, dyskretnie czytając jego prywatne rozmowy.

Osobiście popieram idee otwartej komunikacji i prywatności, a zatem jestem przeciw cenzurze i naruszaniu tej prywatności.

Chciałbym, aby mój syn postrzegał mnie jako zaufany i godny zaufania autorytet - i uważam, że czytanie prywatnych wiadomości może zakłócić ten wysiłek na dwóch frontach:

• Jeśli dowie się, że go szpieguję, mógłbym stracić część jego zaufania.
• Jeśli dowiem się zbyt wiele o jego życiu osobistym, może to wpłynąć na mój osąd i zachowanie wobec niego.

Gdybym podejrzewał, że mój syn popada w coś niebezpiecznego lub nielegalnego, czy nie lepiej byłoby być z nim otwartym i starać się być źródłem wsparcia niż antagonistą?

Czy jestem tu nierealistyczny? Czy moja naiwność przed rodzicielstwem łączy się z moim nastawieniem na oprogramowanie typu open source?

Szpiegowanie jest śliskim stokiem. Jako rodzic mam o wiele łatwiej szpiegować moją córkę (za pomocą takich wiadomości, e-maili, dzienników telefonów itp.), Niż moim rodzicom. To nie poprawia tego.

Postanowiłem nigdy tego nie robić. Jestem pewien, że w pewnym momencie popełni błędy i głupie wybory, wszyscy to robimy, mam tylko nadzieję, że dokonuje głównie dobrych wyborów i może mi zaufać, że jej pomogę, jeśli się spieprzy. Wyobrażam sobie, że gdybym miał szpiegować, byłaby na tyle sprytna, by usunąć swoją korespondencję, a wtedy z kolei mniej mi ufała, kiedy faktycznie potrzebowała pomocy ... Co dzięki temu zyskuje?

Naprawdę, naprawdę chcemy móc ufać naszym dzieciom, ale zaufanie jest zdobywane, a niektóre dzieci zarabiają je bardzo powoli, jeśli w ogóle. Mówisz, że nie pozwolisz swojemu synowi na posiadanie telefonu, jeśli mu nie ufasz. Gdybyśmy nie pozwolili naszemu synowi robić rzeczy, w które mu nie ufaliśmy, prawie musielibyśmy go przywiązywać do jego łóżka przez cały dzień. Dzieci potrzebują swobody popełniania błędów. Zadaniem rodzica jest przede wszystkim dopilnowanie, by te błędy zostały naprawione i nie miały trwałych konsekwencji.

Myślę jednak, że potajemne szpiegostwo jest błędem. Dlatego kiedy moje dzieci mają telefon, monitorowanie będzie jawne i będzie częścią ich umowy . Pełne monitorowanie ma następujące zalety:

• Ma gotową wymówkę, by uniknąć presji rówieśników. „Nie wysyłaj mi takich rzeczy. Mój tata czasami czyta moje teksty”.
• Wie, kiedy zdobył twoje zaufanie, ponieważ rzadziej go sprawdzasz.
• Zachęca ich do zapobiegawczego wyjaśniania wszelkich problemów i tego, jak sobie z nimi radzili, co budzi zaufanie. „Tato, na wypadek gdybyś zobaczył to zdjęcie, które ktoś mi przekazał, usunąłem je i powiedziałem nadawcy, że nie jest fajne”.
• Poprzedni jest dobrym nawykiem dla osób dorosłych, które zajmują się prywatną komunikacją, ponieważ wszystko, co dotyczy formy cyfrowej i transmisji, nigdy nie jest w 100% prywatne. Trwa wiecznie i może zostać przekazany lub wyciekły lub przypadkowo, gdy ktoś pożyczy telefon, gdy wyczerpie się jego bateria. Na przykład, pewnego razu koleżanka z Facebooka zaczynała być zbyt intymna w rozmowach, które natychmiast przerwałam, ale powiedziałam też mojej żonie, aby zapis nie był możliwy do usunięcia z kontekstu i użycia przeciwko mnie.
• Trwałość konsekwencji umieściła ją wprost w dziedzinie odpowiedzialności rodzicielskiej. Coś, co dziecko mówi ustnie, zostanie zapomniane i może zostać odrzucone jako pogłoska przez każdego, kto nie jest fizycznie obecny. Coś, co umieszczają w formie cyfrowej, można powtarzać w nieskończoność i rozprzestrzeniać się szeroko i bardzo trudno jest je obalić. Dzieci często nie biorą pod uwagę konsekwencji długoterminowych i właśnie w tym przypadku należy zaangażować osobę dorosłą. Samo powiedzenie zaufanemu przyjacielowi nie wystarczy.

Jednak wiąże się to również z pewną odpowiedzialnością za rozsądne korzystanie z tego, co czytasz. Twoje dziecko musi czuć się bezpiecznie, że będzie korzystać z monitorowania tylko w celu zapewnienia bezpieczeństwa jemu i jego przyjaciołom, a to, co czytasz, pozostanie poufne. Jeśli nie jest to kwestia bezpieczeństwa ani konsekwencji długoterminowych, nie zmuszaj go do mówienia o rzeczach, które czytasz, jeśli ich nie porusza. Będzie to po stronie odpowiedzialności rodzicielskiej naszej umowy.

W przypadku moich dzieci szpiegowanie ich wcale nie stanowi problemu. Moje dzieci uwielbiają ze mną rozmawiać o swoim życiu. Dzieci, jak większość ludzi, zdają się lubić mówić o sobie dość często. Jeśli są jakieś informacje o moich dzieciach, o których muszę wiedzieć, a nie wiem, zwykle to przeze mnie zawodzi.

Rozwijanie zdrowych relacji z dzieckiem nie oznacza ufania mu w sposób dorozumiany, ale oznacza, że ​​powinny ci ufać.

Uczę się o moich dzieciach znacznie więcej, spędzając z nimi czas i słuchając ich, niż sądzę, że mógłbym je szpiegować.

Biorąc to pod uwagę, w wielu telefonach komórkowych dostępne są teraz wspaniałe funkcje bezpieczeństwa. Na przykład moja lokalizacja jest śledzona, a moja żona ma dostęp do tych informacji przez całą dobę, tak jak ja. Ale to nie wynika z braku zaufania. To dlatego, że ufamy sobie nawzajem, chcemy udostępnić wszystkie nasze informacje.

Nigdy nie czytaliśmy tekstów naszych córek. Kiedy po raz pierwszy dostali telefony, przeglądaliśmy z nimi rachunki, szukając połączeń i SMS-ów, w których nie powinni wykonywać połączeń ani SMS-ów, ucząc ich odpowiedzialnego korzystania z nich.

Mają teraz 15 i 19 lat, ale w żadnym momencie nie czuliśmy, że potrzebujemy ingerować w ich prywatność w taki sposób. Zawsze mieliśmy dobre, otwarte relacje z nimi. Szpiegowanie to dobry sposób na utratę komunikacji w poszukiwaniu kilku faktów.

Być może pomaga to, że byłem jednym z ich nauczycieli gimnazjum, więc znałem ich wszystkich pozostałych nauczycieli. Znałem wszystkich nauczycieli w ich szkole podstawowej na długo zanim mieliśmy dzieci, i byłem nauczycielem tych dzieci. To samo z liceum. Byliśmy aktywni w ich szkole od pierwszego dnia K, więc znamy ich przyjaciół. Wiemy wszyscy, których znają nasze dzieci i znają wszystkich, których znamy, przynajmniej tak było, dopóki najstarsza córka nie wyjechała na studia.

Szczerze mówiąc, dopóki nie będą już mieszkać w twoim domu lub ukończyli 18 lat i płacą własny rachunek. Niektóre działania (sekstowanie) mogą stanowić kwestię prawną, a jeśli mają mniej niż 18 lat, na pewno byłbyś w to zamieszany. Myślę, że najważniejszą rzeczą jest mieć związek, aby zaufać swoim dzieciom, niestety jest zbyt wielu rodziców, którzy nie są wystarczająco związani z ich dziećmi, więc w niektórych przypadkach jest to problem. Ale - jeśli nie ufasz swoim dzieciom, po co w ogóle daj im telefon komórkowy. Co najmniej jeden, który nie jest zablokowany, aby dzwonić tylko na określone numery w nagłych przypadkach lub cokolwiek innego.