Mówienie obu jest błędne lub przynajmniej mylące: „RGB opiera się na świetle i jest addytywne, ponieważ zaczynasz bez światła”, a „CMYK opiera się na tuszu i jest odejmujący, ponieważ zaczynasz bez atramentu”.
Łatwo jest zrozumieć, jak działa RGB, ponieważ zwykłe wyświetlacze tworzą kolory, dodając addytywne kolory podstawowe, czerwony, zielony i niebieski, razem w odpowiednich proporcjach. Ale co jest dodawane i do czego?
W kontekście RGB i CMYK zarówno addytywny, jak i subtraktywny opisują, w jaki sposób modele kolorów odnoszą się do postrzeganego światła.
Zacznijmy od RGB. Wyświetlacz jest wyłączony i sam nie wytwarza żadnych promieni świetlnych. Dostrzegasz tylko czerń.
Włączasz wyświetlacz i dostajesz (całkowicie) niebieski ekran. Idealnie wszystkie niebieskie subpiksele emitują światło o tej samej długości fali z tą samą intensywnością. W porównaniu z czernią dodałeś trochę światła i teraz postrzegasz niebieski kolor.
Następnie wyświetlacz włącza również wszystkie czerwone subpiksele. Subpiksele są wystarczająco blisko, abyś mógł dostrzec mieszankę promieni świetlnych przy „niebieskich” długościach fal i „czerwonych” długościach fal. Światła nie mieszają się same w sobie, ale postrzegany różowy kolor jest wynikiem działania naszych oczu.
Dodając trzeci dodatek podstawowy, zielony, widz idealnie postrzega biel.
Tym, co różni się w CMYK, jest to, że masz obiekt fizyczny - powiedzmy kawałek papieru - który oglądasz w świetle. Całe światło, które uderza w papier, neutralnie odbija się w odbierającym, a wszystko, co widzisz, to kolor papieru zmieszany z kolorem oświetlenia; oba idealnie neutralne.
Teraz dodajesz cyjanowy atrament - co się dzieje? Nie dodajesz koloru, który emituje „cyjan”, ale raczej atrament cyjanowy pochłania, odejmuje inne długości fal i przechodzi w „cyjan”, który w końcu odbija się z powrotem do odbiorcy. Widzisz cyjan nie dlatego, że dodałeś cyjan, ale dlatego, że odjąłeś całą resztę.
Zrozumienie tego pomoże zrozumieć, dlaczego wydruki wyglądają inaczej na różnych rodzajach papieru, nawet jeśli określono dokładnie takie same wartości CMYK. Papier, tusz i oświetlenie wpływają na postrzeganie kolorów. Jeśli chcesz skalibrować swój wyświetlacz do miękkiej próby, musisz wziąć to wszystko pod uwagę.
Z punktu widzenia fotografa cyfrowego w większości przypadków aparat przechwytuje promienie świetlne w matrycy RGGB (lub podobnej), która jest następnie interpolowana do obrazu RGB. Jeśli chcesz wydrukować obraz RGB, dane RGB należy przekonwertować na model kolorów zrozumiały dla drukarki, np. CMYK lub CcMmYK. Jeśli obraz RGB zawiera przestrzeń kolorów , procesor obrazu rastrowego drukarki może to zrobić.
Za kulisami dzieje się:
- Obraz RGB ma przestrzeń kolorów, np. SRGB
- Wartości RGB są obliczane zgodnie z przestrzenią kolorów do wartości LAB
- Drukarka ma własną przestrzeń kolorów CMYK
- Wartości LAB są obliczane, zgodnie z przestrzenią kolorów, do wartości CMYK
LAB jest zawsze używany jako „klej” między różnymi przestrzeniami kolorów - nawet między przestrzeniami kolorów w tym samym modelu kolorów (sRGB, Adobe RGB, ProPhoto RGB,…). Został zaprojektowany w celu przybliżenia ludzkiego widzenia kolorów; chociaż niektóre z jego kolorów wykraczają poza gamę ludzkiej wizji. Jest niezależny od urządzenia i jako taki lepiej jest rozumieć mniej więcej teoretyczny model kolorów - a nie coś, co można wydrukować.
W niektórych przypadkach LAB może być przydatnym narzędziem dla projektanta graficznego: jeśli chcesz uzyskać kolor o tym samym odcieniu, ale o połowę mniejszą jasność, po prostu zmniejsz o połowę składową L wartości LAB.
Zauważ, że jest to inna (i prawdopodobnie lepsza) niż komponent jasności w reprezentacji HSB (barwa - nasycenie - jasność). Wynika to z tego, że LAB aproksymuje widzenie kolorów ludzkich, a HSB po prostu reprezentuje RGB z różnymi współrzędnymi . Ponieważ ludzkie widzenie nie dostrzega zmian jasności w sposób liniowy, składowa L w LAB nie jest liniowa w stosunku do jasności HSB. 50% szarości może być RGB(128,128,128)na komputery, ale dla ludzi jest więcej RGB(119,119,119).
W praktyce nie oznacza to, że widzimy tylko 119 × 2 = 238 odcieni szarości, ale raczej, że jeśli moglibyśmy zrobić gradient od LAB(0,0,0)do LAB(100,0,0)i porównać go z gradientem od RGB(0,0,0)do RGB(255,255,255), gradient RGB byłby postrzegany jako nieco niezrównoważony .
Krótko mówiąc:
- RGB służy do wyświetlania
- CMYK służy do drukowania
- LAB służy do konwersji lub narzędzia
- HSB jest doskonałym narzędziem - chociaż nie jest to model kolorów, to po prostu inna reprezentacja RGB.