HeatMap do identyfikacji punktów aktywnych w usłudze buforowanej z ArcGIS Server?

ArcGIS Server umożliwia tworzenie usług map w pamięci podręcznej. Mogą z nich korzystać różne aplikacje (ArcGIS Desktop, aplikacje internetowe itp.) Chciałbym dowiedzieć się, które obszary mojej pamięci podręcznej są najbardziej dotknięte. Chciałbym wizualizować te wyniki za pomocą mapy termicznej nałożonej na tę samą mapę buforowaną. Myślałem o użyciu czegoś takiego jak HeatMapsAPI i jednego z interfejsów API dostarczonych przez ESRI (JavaScript API powinien wystarczyć)

Wiem, że buforowane mapy mogą się nieznacznie zmieniać w wersji 10 ArcGIS Server, ale staram się wymyślić najlepszy sposób ustalenia, które kafelki otrzymają najwięcej, nie obciążając znacząco ani ArcGIS Server, ani serwera internetowego (IIS).

Początkowo myślałem, patrząc na rzeczywisty katalog pamięci podręcznej w folderze arcgiscache, i być może podpiąłem się do atrybutu Data dostępu (ale nie mam pojęcia, jak to właściwie zaimplementować).

Chciałbym usłyszeć od każdego, kto ma doświadczenie z ArcGIS Server, czy ma jakieś sugestie, jak to zrobić?

Firma, w której pracuję (Latitude Geographics), tworzy produkt o nazwie Geocortex Optimizer, który może to dla Ciebie zrobić.

Analizuje zarówno dzienniki ArcGIS Server, jak i dzienniki IIS, aby określić, które części map są wymagane:

To wyniki niektórych testów warunków skrajnych, które przeprowadziliśmy, więc nie jest to tak reprezentatywne dla końcowego wyniku. (Zwykle strefy miejskie są naprawdę „gorące”)

Jeśli chcesz uzyskać więcej informacji, skorzystaj z funkcji „Poproś o wersję demonstracyjną” na naszej stronie internetowej .

Inną metodą jest wbudowanie w klienta czegoś, co rejestruje użycie. (To właśnie robi HeatMapAPI.)

Zbyt uproszczone: rejestruj zakresy, kliknięcia użytkownika lub kafelki w bazie danych. Następnie utwórz usługę ArcGISServer, która renderuje dane z tej bazy danych. Dodaj to jako warstwę do mapy.

Możesz także spróbować skorzystać z usługi HeatMapsAPI: http://www.heatmapapi.com/HeatmapGenerate2WS.asmx . Mają przykłady dla klientów po stronie serwera. Pod względem wyglądu usługi podejrzewam, że można ją wykorzystać również po stronie klienta.

Być może będziesz mógł użyć dziennika serwera WWW, aby dowiedzieć się, które obrazy zostały zamówione. Nie jest to idealne rozwiązanie, ponieważ trzeba by „cofnąć się” z nazwy pliku i katalogu, aby określić, gdzie użytkownik przeglądał, ale będziesz mieć dostęp do „poziomu”, który przeglądali (ponieważ jest to część struktury folderów) oprócz Żądane nazwy plików graficznych.

Po zgromadzeniu przyzwoitej ilości informacji z dziennika możesz spojrzeć na najczęściej używane obrazy (tj. Obejrzeć je fizycznie), aby ustalić, gdzie są wysyłane żądania.

Mimo że nie jest to bezpośrednia odpowiedź na to pytanie, perfHeatMap jest doskonałym narzędziem do zrozumienia, które części usług dynamicznej mapy wyświetlają się najwolniej, wizualizując dane wyjściowe jako mapę cieplną.

To narzędzie próbkuje określony obszar geograficzny będący przedmiotem zainteresowania w zdefiniowanych skalach, wykonując operacje REST exportMap względem usługi mapy. Wynikowa klasa obiektów może być wyświetlana za pomocą ArcMap ze stopniowanym schematem kolorów na czas reakcji.