Używasz nieciągłych kartogramów?

Niesąsiadujące kartogramu wydaje się rozwiązać wiele zakłóceń strefy widziana z tradycyjnymi kartogramów, zachowując zdolność do identyfikacji obszarów o ich kształt utraconych z Dorling lub Demers kartogramów.

Widzę jednak, że mogą występować problemy związane z rozmiarem obiektów. Czy istnieją jakieś praktyczne wskazówki dotyczące tego, kiedy załamuje się umiejętność zrozumienia tych kartogramów:

• Stosunek wartości najmniejszej do największej, lub
• Stosunek najmniejszego oryginalnego obszaru do największego (np. Na mapie stanów USA, widz może mieć trudności z ustaleniem, czy wartości zostały zakodowane w rozmiarze obiektu, czy raczej w rozmiarze obiektu w stosunku do jego oryginalnego rozmiaru)

Lub oba?

Przykład kartogramu z małymi stanami o dużych wartościach:

Przykład kartogramu z niewielkimi różnicami między reprezentowanymi wartościami:

Doskonała książka Bordena Denta Kartografia: Projektowanie map tematycznych (mam wydanie 5.) zawiera rozdział dotyczący kartogramów, w którym wymienia trzy potencjalne problemy związane z projektowaniem kartogramów:

1. rozpoznawanie kształtu (mniejszy problem z nieciągłymi kartogramami, ponieważ każda jednostka jest inna)
2. oszacowanie wielkości obszaru (to jest zidentyfikowany problem: skalowanie obszarów)
3. koliduje z mentalnym obrazem czytnika map (zamieszanie z powodu dużych zniekształceń)

Jeśli chodzi o problem oszacowania obszaru, Dent nie podaje żadnych konkretnych wytycznych dotyczących współczynnika skalowania, ale sugeruje pewne decyzje projektowe, aby ułatwić jednoznaczne porównanie:

1. „kształty jednostek wyliczeniowych powinny być nieregularnymi wielokątami (nie kształtami amorficznymi)” (problem z rozpoznawaniem kształtu w kartogramach Dorling / Demers)
2. „co najmniej jeden kwadratowy symbol legendy powinien być użyty na dolnym końcu zakresu danych. Najlepiej jest podać trzy kwadraty w legendzie, jeden na dolnym końcu, jeden na środku i jeden na górnym końcu danych zasięg."

„Kwadratowy symbol legendy” jest zilustrowany w zamieszczonej przez ciebie wersji mapy:

Na poparcie tych twierdzeń Dent przytacza artykuł z 1975 r. Pt. „Aspekty komunikacyjne kartogramów wartości według obszaru” (od amerykańskiego kartografa ), ale niestety nie mogę znaleźć dostępnej kopii online. Zauważ, że rozdział kończy się listą około 30 referencji, które mogą być interesujące, jeśli naprawdę chcesz zagłębić się w historię kartogramu.