Jak działa siła nadludzka?

Wiem, że nie jest to najlepsze pytanie, ponieważ wykracza ono poza sprawy związane ze sprawnością fizyczną, a bardziej na wszystkie te naukowe przedmioty, ale rozważmy, czy to dobry, prosty sposób:

Kobieta w średnim wieku; tak naprawdę nie ćwiczy; ma troje dzieci; prawdopodobnie nie mógł podnieść nawet 200 funtów. w martwym ciągu każdego normalnego dnia, nawet z pełną siłą.

Pewnego dnia jej dziecko jest uwięzione pod tylnym zderzakiem małego samochodu, a ona w jakiś sposób podnosi go na tyle, by uratować dziecko. Nawet nie biorąc pod uwagę faktu, że samochód jest mały, większość amerykańskich samochodów, które są małe, nadal waży ponad 1800 funtów. większość czasu.

Mając to na uwadze, z pewnością przejmie 200 funtów. siły do ​​podniesienia jednej tylnej części zderzaka. Dlaczego ona może to zrobić?

Dlaczego niektórzy ludzie mogą zyskać tę nadludzką siłę i co może to po prostu wyjaśnić dla kogoś takiego jak ja, który bardziej interesuje się światem mocy?

Ponadto, jeśli ta nadludzka siła może po prostu pojawić się i pomóc komuś podnieść coś, czego normalnie nie byłaby w stanie podnieść, to czy ta nadludzka siła nie mogłaby być wyszkolona do zastosowania w bardziej powszechnym użyciu?

Odpowiedzią jest zjawisko zwane skurczem tężcowym :

Skurcz tężcowy (zwany także stanem tężcowym lub tężcem) występuje, gdy jednostka motoryczna jest maksymalnie stymulowana przez neuron ruchowy. Dzieje się tak, gdy jednostka motoryczna mięśnia jest stymulowana wieloma impulsami o wystarczająco wysokiej częstotliwości. Każdy bodziec powoduje drganie. Jeśli bodźce są dostarczane wystarczająco powoli, napięcie w mięśniu rozluźni się między kolejnymi drganiami. Jeśli bodźce są dostarczane z wysoką częstotliwością, drgania będą się nakładać, co spowoduje skurcz tężcowy. Podczas tetanizacji napięcie kurczące się w mięśniu pozostaje stałe w ustalonym stanie. Jest to maksymalny możliwy skurcz.

W przeciwieństwie do tego, jak myślimy, ruchy mięśni nie są analogowe, ale oparte na dyskretnych sygnałach nerwowych. Zwykle sygnały te są oddalone od siebie, jednak w ekstremalnych warunkach ciało może szybko wystrzelić te sygnały, zwiększając siłę skurczu. Jednak wadą jest to, że drastycznie zwiększa to ryzyko uszkodzenia szkieletowo-mięśniowego.

Jak opisano tutaj:

• za. kolejne drgania;
• b. sumowanie, w którym stosuje się trzy bodźce przed zakończeniem relaksacji. Obejmuje to rekrutację większej liczby komórek mięśniowych w celu zwiększenia skurczów;
• do. niepełny tężec ostatecznie prowadzący do całkowitego skurczu tężca po zastosowaniu 8 bodźców.

Wzbudzenie korowe i odhamowanie w obliczu niebezpieczeństwa zapewnia siłę ponadnormalną.

• Jednym z efektów jest skurcz tężcowy spowodowany zwiększonym napędem centralnym (między innymi pod wpływem adrenaliny i noradrenaliny). Oznacza to, że neurony pierwotnej kory ruchowej strzelają szybko po sobie
• Innym jest hamowanie narządów ścięgna Golgiego (GTO), które w normalnych warunkach powodują odruchowe odprężenie agonisty, gdy występuje nadmierne napięcie w mięśniu i jego ścięgna. Ponownie, efekt ten powstaje w wyniku odhamowania korowego; łuk odruchowy, w którym pośredniczą efekty GTO, jest hamowany przez neurony schodzące przez rdzeń kręgowy
• Łuk odruchowy, w którym pośredniczy wrzeciono mięśnia, jest wzbudzany przez te same aferentne, które dezaktywują łuk GTO. Zwykle wrzeciono mięśniowe zwiększa siłę, aby zapobiec nadmiernemu rozciągnięciu mięśnia (odwrotnie niż w GTO); z powodu wzbudzenia siła jest dalej zwiększana. Jest to również powód, dla którego ruchy polegające na skracaniu rozciągania wydają się być silniejsze; efekt cyklu skracania rozciągania jest odtwarzany bez wcześniejszego mimośrodowego skurczu poprzez wzbudzenie centralne

Aby odpowiedzieć na twoje ostatnie pytanie. Tak, można go trenować. Chociaż nie do tego stopnia. Podsumowując badania, wydaje się, że im wyższe napięcie mięśni i ścięgien podczas ćwiczeń, tym bardziej hamowana jest funkcja GTO i tym bardziej wrzeciono mięśniowe reaguje na rozciąganie. Trening siłowy ma ten efekt. Moc podnoszenia i sprintu bardziej. Plyometria wydaje się być w tym najbardziej skuteczna.

• Wielokrotnie wystawiając swój mięsień na działanie aktywujące GTO i wrzeciono mięśniowe, zmieniasz ich funkcje. Im więcej to zrobisz, tym silniejszy efekt.

Również interesujący aspekt wibracji całego ciała, rodzaj wykorzystywany w treningu wibracji. Wydaje się, że ma dokładnie te efekty. Ogólnie radzę ludziom (amatorom i sportowcom rekreacyjnym), aby nie płacili absurdalnie wysokich cen za trening wibracyjny. Ale jeśli jesteś mocnym sportowcem (piłka nożna, sprint, podnoszenie ciężarów, a nawet skakanie w koszykówkę i siatkówkę), może szybko zwiększyć wybuchowość i siłę. Moim zdaniem efekty wydają się porównywalne z efektami treningu izometrycznego, co do którego udowodniono, że zapewnia najwyższy przyrost siły ostrej ze wszystkich metod treningu. Co więcej, wibracja i izometria działają na podstawie dwóch różnych mechanizmów, więc ich działanie jest najprawdopodobniej synergistyczne, ale nie ma to związku z twoim pytaniem, więc nie będę tam wchodził w szczegóły.