Dlaczego miałbyś wystrzelić duży statek, zrzucając go na bok?

22

Mam na myśli proces pokazany na tym filmie:

Lub ten obraz z Wikipedii:

Duży okręt wojenny zostaje w nim wystrzelony do wody, zasadniczo zrzucając go bokiem po pochylniach i pomostem. Statek toczy się ciężko w jedną stronę, a następnie oscyluje z powrotem w drugą stronę, przez co proces ten wydaje się dość ryzykowny. Na przykład, jeśli zbyt agresywnie stoczy się w kierunku mola, może uderzyć w konstrukcję i spowodować uszkodzenie zarówno mola, jak i lśniącego nowego okrętu. Lub jeśli za pierwszym razem wypadnie za daleko, statek może się przewrócić.

Moje pytanie brzmi: jakie są zalety wypuszczenia takiego statku na boki, w przeciwieństwie do, powiedzmy, upuszczenia lub delikatnego opuszczenia go pionowo do wody?

— aroth
źródło

8

Jeśli statek wywróci się z takiego wodowania, prawdopodobnie nie poradzi sobie zbyt dobrze w wzburzonych falach na środku Atlantyku podczas burzy.

— ceejayoz

22

Konkretnym powodem tego jest po prostu, gdy nie ma wystarczająco dużo miejsca, aby zrobić pierwszy dziób lub rufę. Często dzieje się tak, gdy statek lub łódź buduje się na dziedzińcu na rzece lub kanale, ponieważ kadłub jest szczególnie długi lub kanał, do którego jest spuszczany, jest wąski. Należy również wziąć pod uwagę, że wodowanie na boki można wykonać z dowolnego nabrzeża o udźwigu, ale pierwszy wodowanie z dziobu wymaga specjalnie skonstruowanej pochylni.

Należy również wziąć pod uwagę, że jeśli przejdziesz na boki, obciążenie jest rozkładane na całej długości kadłuba, podczas gdy dziób może potencjalnie wywierać duże obciążenie zginające na kadłub.

Pod względem ryzyka taki przewrót nie powinien stanowić żadnego problemu dla statku oceanicznego i prawdopodobnie będzie dość mocno obciążony, aby to zrekompensować.

Małe łódki mogą zostać wciągnięte do wody, ale w przypadku kadłubów o większym tonażu nie jest to po prostu praktyczne ze względu na ich masę.

— Chris Johns
źródło

3

Nie mam dość, aby dodać do tego wyjaśnienia, aby zasłużyć na inną odpowiedź. Warto jednak zauważyć, że wsporniki kadłuba tego bocznego pochylni pochyliły się w pozycji ochronnej natychmiast po ich opuszczeniu przez statek. Z tej pozycji te (prawdopodobnie celowo pochłaniające energię) wsporniki były dość dobrze ustawione, aby chronić zarówno statek, jak i molo przed wszystkimi, ale najbardziej błędnymi z możliwych uderzeń wodujących.

— Robherc KV5ROB

3

Od końca do końca ugina się i pęka na pół pod własnym ciężarem. Wiem, że to tylko film, ale zobacz film „Titanic”. W przeciwnym razie wymagane wsparcie byłoby ogromne i kosztowne. Łódź / statek będzie naturalnie kołysać się na boki bez zerwania.

Uderzenie w wodę będzie działało jak hamulec i zapobiegnie zbyt mocnemu kołysaniu. Ciężar statku powoduje, że tonie on coraz bardziej, zwiększając tarcie z wodą. Woda nie chce się ściskać w dół, więc podnosi się w górę wpada w w ścianę. Grawitacja ściąga ścianę z powrotem w dół, nawet jeśli tylko jej część wciąż naciska na statek.

Fizyka będzie także walczyć z kołyszącym się doku, bezwładności i grawitacji. Pomyśl o śrubie w suficie przymocowanej do ciężaru, jak kula do kręgli z liną. Odciągnij go od środka, w którym wisi, do twarzy i puść. Odsuwa się od ciebie, a następnie wraca w twoją twarz. Nie cofnie się wystarczająco daleko, by cię uderzyć, ponieważ grawitacja ciągnie go w dół, a tarcie z powietrzem spowalnia go. (Woda ma jeszcze większe tarcie niż powietrze!) W grę wchodzi również tarcie wewnętrzne poszczególnych pasm liny, ale nie ilustruje to wystarczająco szczegółowo, aby o tym wspomnieć.

— Ronk
źródło

1

Nie wydaje mi się, żeby twoja analogia do kręgli działała. Kula zaczyna się przemieszczać, ale z zerową prędkością, podczas gdy statek zaczyna się pionowo, ale z niezerową prędkością. Analogiczne pytanie do kuli do kręgli brzmi: „Ronk ma kulę do kręgli zwisającą z sufitu. Popycha ją na boki. Odwróci się do niego. Skąd on wie, że nie trafi go w twarz?” Odpowiedź na to pytanie musi opierać się na właściwościach kuli do kręgli i tym, jak daleko piłka się cofnie: nie można na nie odpowiedzieć, mówiąc „to wahadło”, ponieważ energia została dodana do układu.

— David Richerby