Widziałem przykłady online, w których ludzie dodają ścieżki do domyślnej ścieżki w Emacsie za pomocą:

(add-to-list 'exec-path "/usr/local/bin/")

Jestem nowy w Elisp i myślę, że rozumiem, co robi powyższe stwierdzenie, ale mam kilka pytań:

• W jakiej kolejności Emacs przeszukuje ścieżki wykonania? Na przykład, czy w ogóle bierze pod uwagę wartość $PATH(zmiennej środowiskowej) (a jeśli tak, przed czy po exec-path?)

• Jak mogę wstawić wiele takich ścieżek? Czy mogę je po prostu łączyć? na przykład

  (add-to-list 'exec-path "PATH1", "PATH2")
  

  czy powinienem zrobić:

  (add-to-list 'exec-path "PATH1:PATH2:PATH3") 
  

Znalazłem też ten interesujący pakiet na GitHub: exec-path-from-shell . Dlaczego potrzebny jest pakiet do tego?

Motywacja

Czy kiedykolwiek odkryłeś, że polecenie działa w twojej powłoce, ale nie w Emacsie?

Zdarza się to często w OS X, gdzie instancja Emacsa uruchomiona z GUI dziedziczy domyślny zestaw zmiennych środowiskowych.

Ta biblioteka działa rozwiązuje ten problem, kopiując ważne zmienne środowiskowe z powłoki użytkownika: działa, prosząc powłokę o wydrukowanie interesujących zmiennych, a następnie kopiując je do środowiska Emacsa.

1) PATHiexec-path

Emacs ustawia exec-pathna podstawie wartości PATHprzy uruchomieniu, ale nie będzie na to patrzeć później. Ale jeśli uruchomisz polecenie, nie odziedziczy PATHono exec-path, więc podprocesy mogą znaleźć inne polecenia niż Emacs.

Jak mówi Francesco, może to być szczególnie mylące shell-command, ponieważ nie uruchamia to bezpośrednio procesu, ale wywołuje powłokę, aby go uruchomić, a PATHnie exec-path.

2) Dodanie wielu ścieżek do exec-path

Wystarczy dzwonić add-to-listwielokrotnie:

(add-to-list 'exec-path "PATH1")
(add-to-list 'exec-path "PATH2")

Zauważ, że add-to-listdodaje się na początku listy, więc skończy się "PATH2"to na exec-pathwcześniejszym "PATH1".

Możesz także skorzystać z większego „niskiego poziomu” dostępu do list:

(setq exec-path (append '("PATH1" "PATH2")
                        exec-path))

To doda "PATH1"i "PATH2"do twojego exec-path, w tej kolejności.

3) ŚCIEŻKA Mac OS

Problem w Mac OS X polega na tym, że Mac OS nie ustawia środowiska tak samo, gdy wywołujesz program z globalnego interfejsu użytkownika lub gdy wywołujesz go z powłoki. Oznacza to, że uruchomienie Emacsa z powłoki spowoduje ustawienie różnych zmiennych środowiskowych niż podczas uruchamiania z wyszukiwarki. Jest to szczególnie denerwujące, jeśli ustawisz zmienne środowiskowe w .bashrclub podobne, ponieważ nie wpłynie to na „globalny” Emacs.

Pakiet najwyraźniej uruchamia powłokę i stamtąd importuje zmienne środowiskowe, naśladując środowisko, które otrzymujesz z powłoki w uruchomionym globalnie Emacsie.

Kiedy emacs uruchamia nowy proces zewnętrzny przy użyciu prymitywnych funkcji, takich jak call-processlub start-process, plik wykonywalny jest przeszukiwany exec-path(a nie $PATH)

Jednak funkcja taka jak shell-commanduruchamia powłokę jako podproces i przekazuje polecenie, które chcesz uruchomić. Aby wykonać to polecenie, powłoka spróbuje znaleźć plik wykonywalny w $PATH(a nie w exec-path).

Dlatego exec-pathto, co najbardziej liczy się dla procesów zewnętrznych, które są uruchamiane przez samego emacsa, podczas gdy $PATHto, co liczy się dla poleceń uruchamianych za pomocą funkcji wyższego poziomu (używając M-!na przykład)

Jeśli chcesz dodać wiele katalogów exec-path, powinieneś użyć ich add-to-listwiele razy.

Możesz to zrobić ręcznie

(add-to-list 'exec-path "dir1")
(add-to-list 'exec-path "dir2")

lub za pomocą pętli

(dolist (dir '("dir1" "dir2"))
  (add-to-list 'exec-path dir))

Jeśli chodzi o twoje trzecie pytanie, jeśli emacs został uruchomiony ze środowiska graficznego, dziedziczy po nim środowisko, które może być mniej kompletne niż środowisko pełnej powłoki.

Oznacza to, że czasami konieczne może być uzupełnienie wartości Emacsa za $PATHużycie tego, co widzi zwykła powłoka. Taki jest cel wspomnianej exec-path-from-shellbiblioteki.